Και χιούμορ είχε. Και τα κέφια του. Κι ανάγκη για ένα τσιγάρο. Ο λόγος για τον υπουργό Πολιτισμού Αριστείδη Μπαλτά όταν έκλεισε μία ώρα άκαπνος μιλώντας με τους διαπιστευμένους δημοσιογράφους στην πρώτη συνάντηση γνωριμίας. Τόσο, που αφού ρώτησε αν επιτρέπεται να καπνίσει και έλαβε αρνητική απάντηση εν χορώ, αντιπρότεινε: «Αν νομοθετήσω;».

Είναι πολλά και πολύ πιο επείγοντα, πάντως, εκείνα για τα οποία θα πρέπει όντως να νομοθετήσει, κι ας μην είναι ενημερωμένος πλήρως για τα θέματα του υπουργείου του, παρά το γεγονός ότι στην προηγούμενη κυβέρνηση ο τίτλος του επισήμως ήταν υπουργός Πολιτισμού και Παιδείας.

Και παρότι σκοπός του δεν ήταν να «εκτεθεί», όπως είπε επανειλημμένως, δεν δίστασε να πάρει θέσεις. Χωρίς να φοβάται ότι θα αποτύχει επικοινωνιακά, όπως παραδέχθηκε ότι συνέβη στην προηγούμενη θητεία του, με αποτέλεσμα «να περάσει η ιδέα ότι κατέστρεψα την Παιδεία».

Είπε, λοιπόν, μεταξύ άλλων, ότι η περιουσία του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών θα μεταβιβαστεί εντός διμήνου στο Δημόσιο, ενώ θα γίνει προσπάθεια να μην κλείσει και να φιλοξενήσει το Θεατρικό Μουσείο. Οτι σύμφωνα με το απαισιόδοξο σενάριο (!) το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης μπορεί να ανοίξει σε τέσσερις μήνες, χωρίς ωστόσο να αποσαφηνιστεί τι θα γίνει με τη θέση της διευθύντριας.

Οτι θα προχωρήσει σε διεθνείς διαγωνισμούς πλήρωσης διευθυντικών θέσεων εποπτευόμενων φορέων, χωρίς να διστάσει να πει (και χωρίς να κατονομάσει) ότι θα κλείσει κάποιους εξ αυτών, ότι θα προωθήσει την επιστροφή του ειδικού φόρου επί των εισιτηρίων στο Εθνικό Κέντρο Κινηματογράφου και τα κίνητρα προσέλκυσης διεθνών κινηματογραφικών παραγωγών.

Και το καλύτερο το κράτησε για το τέλος. Τι έχει ανακαλύψει ο Μπαλτάς στους υπουργικούς θώκους; Τι θα πει ρουσφέτι! Οχι πως είχε διάθεση να ικανοποιήσει ρουσφέτια, αλλά η έλλειψη παγιωμένων θεσμών, όπως εξήγησε, ωθεί τον πολίτη να χρειάζεται μια υπουργική υπογραφή για να λύσει το πρόβλημά του. Κι ο υπουργός να υπογράφει ανάλογα με το συμφέρον του. Δηλαδή για όλα φταίει ο Καποδίστριας;