Αναζήτηση
Ας δούμε ποιοι είναι:
n ένας «ναυαγισμένος» εφοπλιστής με πολλά πάρε – δώσε με την ελληνική Δικαιοσύνη –αλλά τώρα εκτός Κορυδαλλού
n ένας πολιτικός πρώτης γραμμής, φίλος κολλητός με τον προηγούμενο, και
n ένας ρώσος ολιγάρχης, φίλος του δεύτερου και κουμπάρος του πρώτου (το περί της κουμπαριάς έργο είναι μιας άλλης τάξεως αφήγηση την οποία επιφυλάσσω για το μέλλον, εφόσον φυσικά απαιτηθεί).
Αυτοί οι «τρεις οι φίλοι», που λογικά θα έπρεπε να «τρώνε το σταφύλι» κατά τη λαϊκή ρήση, άνοιξαν πανιά, ο καθένας από διαφορετική σκοπιά, για να γίνει ο πρώτος καναλάρχης, ο δεύτερος να έχει ένα δικό του, αποκλειστικά, κανάλι και ο τρίτος γιατί κάπου έπρεπε να επενδύσει τα άπειρα ρούβλια του.
Ο πρώτος, λοιπόν, που, όπως λέει η πιάτσα η οποία τα πάνθ’ ορά, κρίνει και αναλύει, «δεν έχει μαντίλι να κλάψει» και είναι «πιο στεγνός και από τη ρίγανη» (αλλά γι’ αυτό υπάρχουν οι κουμπάροι!..) ξεκίνησε αιφνιδίως, και προ διετίας, να χτυπάει τις πόρτες περιφερειακών καναλιών. Μερικές πόρτες άνοιξαν, άλλες όχι. Με αυτές που άνοιξαν, 10 ή 11 τον αριθμό, εκ των οποίων μία στην Αττική, ο πρώτος της τριάδας άρχισε να στήνει το μαγαζί με τελικό στόχο να δημιουργήσει ένα πανελλαδικής εμβέλειας κανάλι χωρίς να είναι… ένα κανάλι! Αλλά 11 μαζί, τα οποία να αναμεταδίδουν ένα βασικό πρόγραμμα (δελτία ειδήσεων, πολιτικές εκπομπές κ.λπ.) και εν συνεχεία να καλύπτουν το υπόλοιπο πρόγραμμα με telemarketing και τα ρέστα.
Διάφοροι που είδαν την εξέλιξη της προσπάθειας στοιχημάτιζαν ότι δεν υπάρχει περίπτωση να λειτουργήσει «αυτό το πράγμα» διότι είναι καθ’ ολοκληρίαν παράνομο. Την πάτησαν κανονικά! Λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο –εν προκειμένω, τον αρμόδιο υπουργό Νίκο «δεν έχω περιθώρια χρόνου, συνομιλώ μόνο με τον Θεό» Παππά. Ο οποίος καταγγέλθηκε χθες από την αντιπολίτευση ότι με διάταξη που πέρασε στα κρυφά και στα… κουφά στο νομοσχέδιό του νομιμοποιεί το μαγαζί που έστησαν «οι τρεις οι φίλοι»…
Αλλα κόλπα, μιλάμε, άλλα κόλπα…
Της δόσης το ανάγνωσμα
Στο μεταξύ, θα τον μαλώσω με όλο τον σεβασμό (λέμε τώρα…) τον μπαρμπα-Αλέκο Φλαμπουράρη. Δεν μου τα λέει καλά. Για την ακρίβεια, δεν μου τα λέει καθόλου καλά. Εκπρόσωπός του μου τηλεφώνησε χθες το μεσημέρι για να μου μεταφέρει εκ μέρους του ότι «ο κ. Φλαμπουράρης δεν εντάχθηκε στη ρύθμιση των 100 δόσεων διότι είχε κάνει χρήση προηγούμενης ρύθμισης, της κυβέρνησης Σαμαρά, και είχε εξοφλήσει τις οφειλές του σε 12 δόσεις».
Εμεινα ενεός (μη σπεύσει να δηλώσει κανείς «και εγώ έμενα Πατήσια», το ενεός σημαίνει άφωνος, άναυδος –πρόκειται για το συνηθισμένο μάθημα ελληνικών…) με την εξήγηση! Διότι το χθεσινό μου δημοσίευμα το οποίο προκάλεσε ζωηρή… συγκίνηση στην κυβέρνηση, στον άμεσα ενδιαφερόμενο αλλά και σε κόμματα, κανάλια, sites, ραδιόφωνα κ.λπ., αναφερόταν σαφώς στις οφειλές της εταιρείας ΔΙΑΤΜΗΣΗ η οποία του ανήκε μέχρι και μερικές ημέρες που έγινε υπουργός. Τα χρέη της εταιρείας προς το Δημόσιο τα οποία (μπορεί να) προέρχονται από εταιρικό φόρο, κατακράτηση ΦΠΑ κ.λπ. και εντάχθηκαν νομιμοφανώς αρχικά στη ρύθμιση των 100 δόσεων δεν δημιουργήθηκαν στο τετράμηνο Ιανουαρίου – Μαΐου, οπότε και η εταιρεία είχε μεταβιβαστεί στον συνεταίρο του Κοτταρίδη, αλλά τα ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ χρόνια που του ανήκε. Το ’11, το ’12, το ’13, το ’14, οπότε εμφάνιζε ταμειακά αποθέματα που «έπαιζαν» μεταξύ 1,3 και 2 εκατομμύρια ευρώ.
Να το πω πιο απλά, για να φανεί και το μέγεθος του πολιτικού προβλήματος που συνιστά η ιστορία αυτή για τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος εξακολουθεί να τον στηρίζει: ο Φλαμπουράρης αντί να πληρώνει τις υποχρεώσεις του στο κράτος, το χρεοκοπημένο ελληνικό κράτος, φέσωνε κατ’ εξακολούθηση και εκ συστήματος το Δημόσιο, κρατώντας τεράστια για την εποχή ποσά στα ταμεία της εταιρείας.
Και δεν πήγε να πληρώσει ούτε όταν η κυβέρνηση Σαμαρά έφερε την ευνοϊκή ρύθμιση για τις 12 ή 18 δόσεις. Περίμενε προφανώς κάτι καλύτερο –τις 100 δόσεις. Και συνέχιζε να συσσωρεύει μετρητά στα ταμεία της εταιρείας. Ε, αυτός είναι υπουργός της κυβέρνησης, διεκδικεί μάλιστα από την άλλη μεγάλη μορφή του συστήματος Τσίπρα, τον υπουργό Νίκο «συνομιλώ με τον Θεό, δεν το καταλαβαίνετε;» Παππά την εποπτεία της διαπραγμάτευσης με την τρόικα…
Ευρώ ανά λεπτό
Το παρεξηγήσαμε το «ουάου» αγόρι Βαρουφάκη διατυπώνοντας εικασίες, όπως αποδεικνύεται, για το ύψος των αμοιβών για τις ανά τον κόσμο πλέον «αρπαχτές» που κάνει («αρπαχτή» στη slang είναι ο καθιερωμένος όρος που χρησιμοποιούν οι καλλιτέχνες της πίστας, όταν πετάγονται επαρχία για μια εμφάνιση). Δεν παίρνει ούτε 60.000 ευρώ, ούτε 55.000 ευρώ την εμφάνιση. Με το… λεπτό αμείβεται! Στη RAI πήρε, λέει, για μια συνέντευξη 1.000 ευρώ το λεπτό και ένα αεροπορικό εισιτήριο σε business θέση.
Γιατί τα αναφέρω όλα αυτά; Προφανώς όχι από φθόνο –μακάρι ο άνθρωπος να φτάσει να παίρνει και 10.000 ευρώ το λεπτό. Αλλά για να υπενθυμίσω πόσο, μα πόσο τυχεροί είμαστε όλοι εμείς που τον απολαύσαμε στις πλατείες να κάνει τον «αγανακτισμένο» (για τα μάτια του Αλέξη, όπως αποδείχθηκε), χωρίς να πληρώσουμε μία.
Πήρε και σήκωσε
Προεκλογικά! Γιατί μετεκλογικά μάς κόστισε τρελά! Τα υπολογίζω, και δάκρυα αναβλύζουν αφειδώλευτα από τα μάτια μου. Κάθησα, λοιπόν, και τα υπολόγισα με χαρτί και μολύβι, μη γίνει κανένα λάθος, και δεν το θέλω. Το αγόρι αυτό έμεινε στην κυβέρνηση ακριβώς 160 ημέρες. Υπολογίζοντας, με μια ελαφρά δόση… αυθαιρεσίας, ότι η παραμονή του στο υπουργείο Οικονομικών ήταν αυτή που ανέβασε το κόστος της χρηματοδότησης της χώρας στα 86 δισ. (τον αδικώ –γιατί το «έργο» ήταν συνολικό), έχουμε και λέμε:
n Μας «κόστιζε» καθημερινά 53.750.000 ευρώ ή, άλλως πως, 2.239.000 ευρώ την ώρα ή 37.326 το λεπτό!
Κανονικός τυφώνας Κατρίνα, δηλαδή…
Αργησε λίγο
Κλείνοντας θέλω να εξάρω την απόφαση του πρύτανη του Πανεπιστημίου Μακεδονίας να διατάξει ΕΔΕ για τις δημοσκοπήσεις που παρουσίαζε προεκλογικά το αρμόδιο τμήμα του Πανεπιστημίου υπό τον καθηγητή Μαραντζίδη. Αλλά γιατί έπρεπε να το κάνει αυτό μετά την παρέμβαση του Καμμένου, που δικαίως διαμαρτύρεται, και όχι την προεκλογική περίοδο ώστε να εκλείψει το φαινόμενο καθηγητή – δημοσκόπου ο οποίος αποπειράται να κάνει τον παράγοντα της δημόσιας ζωής;
