Υποθέτουμε ότι κάποιος σου λέει για ένα συγκρότημα που λέγεται Apocalyptica. Ενδεχομένως περνάνε από το μυαλό μαυρίλες – σκοτεινά ηχητικά τοπία, δυστοπικά και άραχλα. Ισως άλλοι να σκεφτούν κάτι το επικολυρικό, μεγαλειώδες, πομπώδες και λοιπά σε -ώδες. Οποια κι αν είναι η πρώτη, προ ακρόασης, εντύπωση, οι Apocalyptica είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με τη μελωδία.

Οταν έκαναν αισθητή την παρουσία τους το 1996 με τον πρώτο τους δίσκο ήταν μια μουσική αποκάλυψη – μια μπάντα από τέσσερις φινλανδούς τσελίστες (στην πορεία έμειναν τρεις), όλοι τους απόφοιτοι της περίφημης μουσικής Ακαδημίας Σιμπέλιους, να βγάζουν έναν δίσκο ο οποίος αποτελείται από διασκευές τραγουδιών των Metallica, χωρίς στίχο και με όλα τα όργανα να έχουν αντικατασταθεί από τσέλα. Προοδευτικό; Σίγουρα.

Τους πήρε μερικά χρόνια (και δίσκους) για να βγάλουν κομμάτι με φωνητικά – πρώτο ήταν το σινγκλ «Pure Hope vol. 2» του 2001 αλλά μετά πήραν το κολάι. Η τρανότερη απόδειξη αυτού; Το 6ο άλμπουμ τους («Worlds collide» – 2007) με φωνητικά από Κόρεϊ Τέιλορ (Slipknot, Stone Sour), Τιλ Λίντεμαν (Rammstein) – σε μια υπέροχη εκτέλεση του «Heroes» του Ντέιβιντ Μπάουι στα γερμανικά -, Ανταμ Γκοντιέ (Three Days Grace), Κριστίνα Σκάμπια (Lacuna Coil) κ.ά. συμμετοχές όπως του Ντέιβ Λομπάρντο (Slayer) στα ντραμς. Στο τελευταίο άλμπουμ τους που κυκλοφόρησε φέτος πάντως έχουν μόνο έναν (και μόνιμο, όπως φαίνεται) τραγουδιστή. Δεν τολμώ να εκφέρω άποψη μιας και δεν το έχω ακούσει – μη λέμε και μπαρούφες, ε;

Το «I don’t care» προέρχεται απ’ αυτόν τον έκτο δίσκο τους και πίσω απο το μικρόφωνο είναι ο Γκοντιέ (αν ήταν μπροστά από το μικρόφωνο θα έπρεπε να μας γυρίσει και την πλάτη – θα ήταν αγένεια). Οσο το ακούς σού δημιουργείται μια απορία: τόσο πολύ δεν τον νοιάζει που έγραψε μέχρι και τραγούδι για την αδιαφορία που τον διακατέχει για την πρώην; Ή μήπως τελικά δείχνει ότι τον καίει περισσότερο απ’ όσο θέλει να παραδεχτεί; (ώχου με τα διφορούμενα πρωί πρωί).

Δικό σας!..