Στην πραγματικότητα, όσες είχαν επτά σπίλους στο μπράτσο τους είχαν εννεαπλάσιες πιθανότητες να διαθέτουν περισσότερους από 50 σπίλους σε όλο το σώμα τους.
Αντίστοιχα, απ’ όσες είχαν πάνω από 11 σπίλους στο συγκεκριμένο τμήμα, σχεδόν όλες είχαν πάνω από 100 ελιές σε όλο το σώμα τους και επομένως διέτρεχαν αυξημένο κίνδυνο να εκδηλώσουν μελάνωμα.
Όπως εξηγούν οι ερευνητές από το King’s College του Λονδίνου (KCL) που πραγματοποίησαν τη μελέτη, στο επόμενο στάδιό της επαλήθευσαν τα ευρήματά τους σε ομάδα 400 ανδρών και γυναικών με μελάνωμα, διαπιστώνοντας πως όντως η περιοχή από τον δεξιό αγκώνα έως τον σύστοιχο ώμο είναι δηλωτική του συνολικού αριθμού σπίλων στο σώμα.
Ο αριθμός των σπίλων στα πόδια επίσης φάνηκε να συσχετίζεται ισχυρά με τον ολικό αριθμό σπίλων, ενώ ειδικά στους άντρες τον αυξημένο κίνδυνο «έδειχναν» και οι πολλοί σπίλοι στην πλάτη.
Κατά μέσον όρο, οι άνθρωποι με λευκό δέρμα έχουν 30 σπίλους στο σώμα τους, αλλά το ανώτατο όριο είναι οι 400.
Αν και ουδείς γνωρίζει που ακριβώς οφείλεται αυτή η τεράστια απόκλιση, προγενέστερες μελέτες έχουν δείξει ότι σε ποσοστό 60% η επιρρέπεια στην ανάπτυξη σπίλων είναι κληρονομούμενο χαρακτηριστικό.
Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η μέτρηση των σπίλων μπορεί να βοηθήσει τους γιατρούς να ξεχωρίζουν εύκολα και γρήγορα τους ανθρώπους που κινδυνεύουν να εκδηλώσουν μελάνωμα και, αν έχουν κάποιον ύποπτο σπίλο, να τους παραπέμψουν επειγόντως σε έναν ειδικό.