Η κυβέρνηση στις προγραμματικές κατέβαλε φιλότιμες προσπάθειες να εμφυσήσει αισιοδοξία στους βουλευτές της και στον ελληνικό λαό. Το κακό είναι ότι πολύ γρήγορα προσκρούει στην υλοποίηση των εφαρμοστικών νόμων του τρίτου Μνημονίου.

Οσον αφορά στο εισόδημα των εργαζομένων και των συνταξιούχων, τα πράγματα σκουραίνουν. Κόβουν από τα ήδη κομμένα! Η κυβέρνηση σεμνύνεται δηλώνοντας ότι δεν αγγίζει μισθούς και συντάξεις κάτω των 1.000 ευρώ (γράφε 800!). Δεν περνά από το μυαλό κανενός ότι μέρα τη μέρα πολλαπλασιάζονται οι οικονομικώς αδύναμοι; Είναι κι αυτό ένα είδος ισότητας, προς τα κάτω. Ευσχήμως αποκαλείται κοινωνική δικαιοσύνη. Ουσιαστικά πρόκειται για κλιμακούμενη πτώχευση. Μια τέτοια πολιτική ακολουθήθηκε επί χρόνια και στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού. Ηταν όλοι ίσοι στην ανέχειά τους!

Πού λοιπόν έγκειται η αισιοδοξία; Στο ότι, όπως είπε ο Πρωθυπουργός, βρισκόμαστε στην τελευταία τετραετία των Μνημονίων. Μετά βγαίνουμε στις αγορές. Στις ανάλγητες, κατά τα άλλα, καπιταλιστικές αγορές. Μακάρι.

Αν ο κ. Τσίπρας πετύχει ό,τι δεν επέτυχαν οι άλλοι, θα του αναγνωριστεί και θα ξεχαστούν όλες οι ανακολουθίες. Πολύ περισσότερο θα αναγνωριστεί η επιτυχία στις μεταρρυθμίσεις, στις επενδύσεις, στην ενίσχυση της παραγωγής, στην καταπολέμηση της ανεργίας, στη δημιουργία ενός σύγχρονου δημοκρατικού κράτους. Αρκεί να συμβούν.

Τώρα ίσως (δύσκολο) καταλάβουν κάποιοι της Αριστεράς που αντιδρούσαν επί χρόνια ότι οι αυξήσεις των εργαζομένων δεν ήταν «ψίχουλα», όπως κατάγγελλαν. Οτι υπήρχε λόγος να προχωρούσε η μεταρρύθμιση Γιαννίτση στο Ασφαλιστικό.

Οι πολίτες νιώθουν εγκλωβισμένοι. Δεν ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ επειδή είναι αριστερό κόμμα. Αν ήταν έτσι θα ψήφιζαν το ΚΚΕ ή τη ΛΑΕ του κ. Λαφαζανη. Ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ επειδή περιμένουν αποτελεσματικότητα και πιο ορθή διαχείριση των κοινών, εντός του ευρώ και της ΕΕ. Ο κ. Τσίπρας το γνώριζε από την αρχή, κάποιοι εκ των υπουργών το αντελήφθησαν στην πορεία και κάποιοι άλλοι δεν θα το αντιληφθούν ποτέ!

Δεν ξέρω αν η κοινωνία μπορεί να δείξει υπομονή, αλλά πολλά θα εξαρτηθούν από τη διοικητική και διαχειριστική ικανότητα των κυβερνώντων, όπως και από τη συμπεριφορά της εξουσίας απέναντι σε έναν κόσμο εξουθενωμένο και κατ’ επανάληψη εμπαιζόμενο.

Οποιος ζει ακόμα στα σύννεφα μην εκπλαγεί. Να περιμένει ηλεκτρικές εκκενώσεις, αστραπόβροντα και κεραυνούς. Ελληνικό φθινόπωρο γαρ, με αναμενόμενο βαρύ χειμώνα. Παλιόκαιρος!

Ο Τηλέμαχος Χυτήρης είναι πρώην υπουργός.