Ο σκανδαλοθηρικός Τύπος το βάφτισε Piggate, το σκάνδαλο του γουρουνιού. Κι εκτός από το τετράποδο σε αυτό φέρεται ότι εμπλέκεται ο βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον ή μάλλον ο φοιτητής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης Ντέιβιντ Κάμερον. Πρόκειται όμως για πολιτική βόμβα όπως υποστηρίζει η «Ντέιλι Μέιλ» ή για μια τρύπα στο νερό όπως γράφει ο «Γκάρντιαν»;

Η δηλωμένη πρόθεση του λόρδου Ασκτροφτ, του ανθρώπου που αποκάλυψε το υποτιθέμενο σκάνδαλο, είναι να σκάσει η βόμβα και να τραυματίσει πολιτικά τον Κάμερον. Πίσω από τη συγγραφή της βιογραφίας «Call me Dave» («Να με λέτε Ντέιβ») που έχει τη δική του υπογραφή, βρίσκεται μια ιστορία εκδίκησης.

Σε αυτή τη μη εξουσιοδοτημένη βιογραφία του βρετανού πρωθυπουργού, που θα κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο και αποσπάσματα της οποίας δημοσιεύει σε συνέχειες η «Ντέιλι Μέιλ», μπορεί να διαβάσει κανείς ότι ως μέλος σε διάφορες φοιτητικές ομάδες του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης ο Κάμερον κάπνιζε κάνναβη ακούγοντας με τους φίλους του δίσκους των Supertramp.

Αυτά ως μέλος της φοιτητικής ομάδας Flam Club. Γιατί ως μέλος μιας άλλης ομάδας, της Bulligdon Club, κατανάλωνε τόνους αλκοόλ. Και ως μέλος μιας τρίτης, της Piers Gaveston, έβαλε «ένα απόκρυφο μέλος της ανατομίας του» στο στόμα ενός νεκρού γουρουνιού στο πλαίσιο μιας τελετής μύησης. Από αυτήν τη σκηνή προέκυψε το Piggate και ο πρωτοσέλιδος τίτλος της «Ντέιλι Μέιλ»: «Ναρκωτικά, ακολασίες, το βιβλίο που ξεγυμνώνει τον Ντέιβιντ Κάμερον».

Η κάνναβη, το αλκοόλ και το γουρούνι είναι οι μόνες πληροφορίες που έχουν δει μέχρι στιγμής το φως της δημοσιότητας σχετικά με τη φοιτητική ζωή του Κάμερον στην Οξφόρδη. Το πνεύμα εκείνης της ζωής, πάντως, δεν είναι και τόσο κρυφό. Οι ακραίες τελετές μύησης και η κραιπάλη μέσω ένταξης σε φοιτητικές ομάδες συνηθίζονται στα αγγλοσαξονικά πανεπιστήμια της ελίτ –και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού.

Ο ίδιος ο Κάμερον έχει ερωτηθεί αρκετές φορές στο παρελθόν για εκείνη την περίοδο της ζωής του και πάντα περιοριζόταν στη δήλωση ότι «είχε τις κλασικές εμπειρίες ενός φοιτητή». Σε αυτές, πάντως, περιλαμβάνεται και μία ακόμη: ως γόνοι της βρετανικής αριστοκρατίας, ο Κάμερον και οι φίλοι του συνήθιζαν να πηγαίνουν σε εστιατόρια, να διασκεδάζουν διαλύοντας το σύμπαν και στο τέλος να αποζημιώνουν τον ιδιοκτήτη πετώντας ένα καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό στα πόδια του. Η συνήθεια αυτή είχε αποκαλυφθεί όταν ο Κάμερον είχε εκλεγεί για πρώτη φορά πρωθυπουργός, δηλαδή πριν από πέντε χρόνια.

Από την άποψη αυτή, ενδεχομένως μεγαλύτερο ενδιαφέρον από την οξφορδιανή κατάδυση του Κάμερον στην ακολασία να έχει η ιστορία της εκδίκησης για χάρη της οποίας γράφηκε η βιογραφία. Αντίθετα με τις ακολασίες του βρετανού πρωθυπουργού, αυτή δεν είναι καθόλου κρυφή.

Ο λόρδος Ασκροφτ παραδέχθηκε ότι έγραψε το βιβλίο επειδή ο Κάμερον δεν του έδωσε «τη σημαντική θέση στην κυβέρνηση που του είχε υποσχεθεί» μετά την εκλογή του στην πρωθυπουργία το 2010. Την εποχή εκείνη ο λόρδος ήταν ταμίας των Τόρις και δωρητής τους. Ενας από τους πιο πλούσιους ανθρώπους στη Βρετανία, δεν ξέχασε ποτέ την «προδοσία» του Κάμερον. Το βιβλίο του, επομένως, δεν είναι μόνο μια βιογραφία. Είναι και το πιάτο της εκδίκησης.

Ουδέν σχόλιον

Η Ντάουνινγκ Στριτ απέφυγε να προβεί σε οποιοδήποτε σχόλιο για τις πληροφορίες που περιέχονται στο βιβλίο, σε μια εμφανή προσπάθεια να υποβαθμίσει το γεγονός

Τελευταία Νέα