Η επτάμηνη διακυβέρνηση της Αριστεράς ανέδειξε την ανεπάρκειά της όταν φτάνει στην εξουσία. Πληρώνει τα επίχειρα μιας ανεδαφικής πολιτικής, με περίεργους διεκπεραιωτές. Η ευκαιρία μετεβλήθη σε εγκλωβισμό. Ο κ. Τσίπρας αφού έβαλε το μέτρο της ηλικίας του στην πρωθυπουργία και την ανανέωση στην πολιτική σκηνή, με καθυστέρηση ανατοποθετείται, ενώ βάλλεται από τους συντρόφους του περισσότερο απ’ όσο βάλλεται από τους αντιπάλους! Η φθορά είναι αναπότρεπτη. Είναι και ανεπανόρθωτη; Θα δείξει.

Η Δεξιά διατηρεί πάντα έναν κορμό καθεστωτικό που της επιτρέπει να είναι παρούσα. Δυσκολία βρήκε τον καιρό του Ανδρέα Παπανδρέου, όπου δεινοπάθησε και χρησιμοποίησε όλες τις μεθόδους για την πολιτική εξόντωσή του. Εκτοτε παραλλάχτηκε, αλλά προοδευτικά μειώθηκε η δύναμή της, τόσο από δεξιά όσο και από αριστερά. Οι προσωπικές φατρίες είχαν ως αποτέλεσμα κακούς πολιτικούς χειρισμούς. Τώρα της δόθηκε η ευκαιρία να παρουσιαστεί ως σωτήρας, απέναντι στην «καταστροφική Αριστερά»!

Το ΠΑΣΟΚ πληρώνει την κρίση ταυτότητας της Κεντροαριστεράς εν γένει και συνακόλουθα των ηγεσιών του. Ο γεννήτοράς του προειδοποιούσε για την ανάγκη διαφύλαξης του λαϊκού κινήματος, που ο ίδιος με ευφυή πολιτική σύλληψη δημιούργησε. Οι νέες επιλογές και η «αναγκαστική» απομάκρυνση από τις αρχές αλλοίωσαν τη φυσιογνωμία του και δημιούργησαν τις προϋποθέσεις κατάρρευσής του. Το εναπομείναν είναι μεν υπόλοιπο, δεν είναι όμως το ΠΑΣΟΚ!

Αξιοσημείωτη είναι η αντοχή του ΚΚ, που παρατηρείται μόνο στην Ελλάδα. Εχει τη μορφή αρχαίου βωμού που καθαγιάζει τους ιερείς του και προσκυνείται από τους οπαδούς. Δίπλα του ανεφύη νέος πολιτικός σχηματισμός, που του λείπει όμως η γνησιότητα του προτύπου.

Η ύπαρξη της Χρυσής Αυγής αποτελεί αναβίωση ιστορικού κατάλοιπου, που πάντως διαβιούσε φανερά ή κρυφά στους κόλπους της Δεξιάς. Οι οπαδοί ήταν απαραίτητοι στον αντικομμουνιστικό αγώνα, πότε ως παρακράτος (που έγινε κράτος επί χούντας), πότε ως εθνικόφρονες διασκορπισμένοι λάθρα εδώ κι εκεί. Οργανωμένοι τώρα σε κόμμα, με νέο αίμα και στολή, επωφελούνται από την κρίση, προβάλλοντας έναν εγκληματικό φανατισμό κατά της δημοκρατίας.

Μένει ο λαός, που αποτελεί την ουσιαστική αιτία της ύπαρξης των εξουσιών. Αυτός μοιάζει απολωλός, χωρίς καμιά κατεύθυνση, από κανέναν, ωσάν να τον προτιμούν όλοι σε μια κατάσταση που παραπέμπει στο «ανεμοσκορπίσματα διαολομαζώματα»! Περί αυτού όμως και άλλων τινών στην επόμενη «Γνώμη».

Ο Τηλέμαχος Χυτήρης είναι πρώην υπουργός

Τελευταία Νέα