Δυστυχώς επτωχεύσαμεν. Η ελπίδα χρεοκόπησε. Ξοδεύτηκε στις υπερβολικές προσδοκίες που καλλιεργήθηκαν τα τελευταία πέντε χρόνια για εναλλακτικές στα Μνημόνια. Και κάπως έτσι, χωρίς ελπίδα και πυξίδα, οδεύουμε σε μια εκλογική αναμέτρηση του χαμηλότερου κοινού παρονομαστή. Στην οποία το διακύβευμα είναι περίπου ποιος θα προκαλέσει το μικρότερο κακό από την εφαρμογή του Μνημονίου.

Δεν υπάρχει αφήγημα, ούτε όραμα. Κοινωνία και πολιτικό σύστημα επιχειρούν να επιβιώσουν μέσα στα αποκαΐδια των δύο πρώτων Μνημονίων, ενός δημοψηφίσματος και των δύσκολων που έρχονται. Ο χαμηλός παρονομαστής προκύπτει και από τις μέχρι σήμερα μετρήσεις. H αυτοδυναμία μοιάζει με ανέκδοτο και φαίνεται ότι όλα θα κριθούν στο πιο χαμηλά: πόση δύναμη θα χάσει ο ΣΥΡΙΖΑ, πόση η ΝΔ, πόσο χαμηλή μπορεί να είναι η μεταξύ τους διαφορά, πόσο χαμηλά θα πέσουν οι ΑΝΕΛ και αν θα μπουν στη Βουλή, αν η καθοδική πορεία του Ποταμιού θα συνεχιστεί.

Πιο χαμηλά, πιο χαμηλά, πιο χαμηλά. Ουσιαστικό διακύβευμα δεν υπάρχει και οι βασικοί παίκτες το έχουν ρίξεις στους εξυπνακισμούς τύπου «αυτοφωράκηδων». Ο Αλέξης Τσίπρας υπόσχεται επαναδιαπραγμάτευση πριν καλά καλά στεγνώσει το μελάνι της υπογραφής της συμφωνίας. Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης υπόσχεται φοροαπαλλαγές στους αγρότες, ενώ γνωρίζει ότι δεν θα το δεχθεί η τρόικα.

Κανένας δεν τοποθετείται ξεκάθαρα έναντι των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η χώρα. Διότι το διακύβευμα δεν συμφέρει κανέναν. Και δεν είναι άλλο από το αν επιτέλους το πολιτικό σύστημα θα σοβαρευτεί και θα αναλάβει τις ευθύνες του για να χτυπήσει τις ρίζες των κακών.

Αντ’ αυτού, οδεύουμε σε μια σύγκρουση που τείνει να προσωποποιηθεί. Στην Συγγρού τρίβουν τα χέρια τους με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των δημοσκοπήσεων που δείχνουν εικόνα κατάρρευσης του προφίλ του Τσίπρα σε αρκετές κατηγορίες, καθώς και ότι ο απελθών πρωθυπουργός εισπράττει τώρα ως ευθεία αμφισβήτηση στο πρόσωπό του τη διγλωσσία που χαρακτήρισε τον ΣΥΡΙΖΑ όλους τους προηγούμενους μήνες. Στην Κουμουνδούρου, βέβαια, έχουν πίστη στο άστρο και στη φρεσκάδα του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.

Στις θετικές απόψεις ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης υπερισχύει (GPO). Ομως στην ερώτηση ποιος μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα τη συμφωνία υπερισχύει ο Τσίπρας. Αβυσσος η ψυχή του ψηφοφόρου. Μένει να φανεί αν θα ψηφίσει με βάση την ιδεολογία, τα πρόσωπα ή απλώς το θυμικό. Μέχρι τότε, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ μπορούν να ερίζουν για το ποιος είχε την πατρότητα του «πάμε μπροστά». Αν και σε αυτές τις εκλογές θα ταίριαζε περισσότερο το σύνθημα «πιο χαμηλά».

Οπως το έθεσε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, «ο κόσμος θέλει να ακούσει επιχειρήματα». Οσο δεν αρθρώνονται απτά και κατανοητά επιχειρήματα για την επόμενη ημέρα τόσο θα γιγαντώνεται το 30% (GPO) των Ελλήνων που πιστεύει ότι κανένας από τους δύο μονομάχους δεν μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση. Οποιο φορμά και αν έχει η κορύφωση της «μονομαχίας» στο πολυαναμενόμενο ντιμπέιτ, Τσίπρας και Μεϊμαράκης δεν θα είναι μόνοι στο πάνελ. Δίπλα θα κάθεται κι ένας τρίτος: ο κανένας.

Τελευταία Νέα