[Στίγμα] Διά μαγείας

Αναφέρω, χωρίς την παραμικρή διάθεση να αποκρύψω τη λάθος εκτίμησή μου, ότι έπεσα έξω. Οτι δεν εκτίμησα σωστά τις δυνατότητες των νέων υπουργών. Πολύ δε περισσότερο δεν εκτίμησα το γεγονός ότι η εισδοχή τους στην κυβέρνηση τής έδωσε άλλον αέρα. Την ενέπνευσε, την κινητοποίησε και ιδού το πρώτο χειροπιαστό (λέμε τώρα…) αποτέλεσμα: η κυβέρνηση εντόπισε και θα απασχοληθεί έντονα πλέον με το μεγαλύτερο πρόβλημα που απασχολεί τον ελληνικό λαό. Αυτό δηλαδή που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο του επιβαρύνει τη ζωή, που ευθύνεται για την εκτόξευση των τιμών, για τις ουρές στα ΑΤΜ, για τη φορομπηχτική πολιτική, για τα 30 δισ. που κόστισε στη χώρα το διδυμάκι Τσίπρας – Βαρουφάκης μέσα σε ένα πεντάμηνο, για τη διάλυση του κρατικού μηχανισμού. Είναι η μιντιοκρατία!

Πρόκειται γι’ αυτόν τον πονηρό σατανά, ο οποίος κρύβεται πίσω από όλα όσα προανέφερα και δεν επιτρέπει στην κυβέρνηση να «αποκτήσει φτερά», ακόμη και αν κατεβάσει οκτώ χιλιάδες κουτιά Red Bull.

Το ευχάριστο είναι ότι οι «γενναίοι του Αλέξη» αποφάσισαν να αναμετρηθούν μαζί της, πράγμα που σημαίνει ότι τώρα που θα τα κλείσουν όλα τα κανάλια (γιατί αυτός είναι ο στόχος…) ως διά μαγείας θα αλλάξει η ζωή όλων μας. Παράδεισος θα γίνει. Οι τιμές θα πέσουν, θα φύγει η ύφεση, θα έρθει η ανάπτυξη, θα ανοίξουν δουλειές, δεν θα πληρώνουμε τους βαρείς φόρους και άλλα πολλά και διάφορα. Παράδεισος, λέμε…

Διαφωνίες

Σε ορισμένους πάντως δεν άρεσε ο ανασχηματισμός. Τον ήθελαν πιο μαχητικό, πιο ευρύ και να φέρνει περισσότερο σε βαθιά τομή παρά σε χάδι. Τις απόψεις αυτές διατύπωσε ο aggressive φίλος μου Αλέξης «είμαι το ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ και αυτό δεν το εκχωρώ σε κανέναν» Μητρόπουλος, πράγμα που με οδηγεί στην απόφαση να τον κακίσω. Να του ασκήσω κριτική. Να τον εγκαλέσω. Διότι καθ’ ά με πληροφόρησε ο άνθρωπός μου στο Μέγαρο Μαξίμου, στον αγαπημένο Αλέξη προτάθηκε να είναι ο next minister of Εmployment, αλλά αρνήθηκε διαρρήδην. Το αυτό συνέβη και με τον φίλο μου και καλύτερα παντός άλλου γνώστη του Ασφαλιστικού Σάββα Ρομπόλη, αλλά και αυτός είπε «όχι» στον πρόεδρο Αλέξη.

Τούτων δοθέντων, για την περίπτωση Μητρόπουλου ειδικώς θα ανέσυρα από τη λήθη της Ιστορίας και θα επανέφερα στο προσκήνιο τη φράση του αείμνηστου Μένιου «δεν δικαιούσθε διά να ομιλείτε»…

Ενδεχομένως να δεχθώ και εγώ ενστάσεις από τους πιστούς αναγνώστες ότι όλη αυτή την ώρα «πετάω την μπάλα στα μνήματα» (παροιμιώδης φράση προερχομένη από την εποχή που «δέναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα» στο ποδόσφαιρο και αφορά την εκούσια «αποστολή» της μπάλας στο όμορο του γηπέδου της Ριζούπολης Κοιμητήριο, για καθυστέρηση –από εκεί άλλωστε ποιος να την επιστρέψει στο γήπεδο;).

Οχι, θα αναφερθώ και στα σημερινά. Ειδικότερα στο σκέλος αυτό που αφορά την κριτική η οποία ασκείται στην κυβέρνηση, ότι έκανε κόλπο για να μην υπάρξουν και άλλες διαρροές από την άσχημα κολοβή Κοινοβουλευτική της Ομάδα –αφαιρώντας τις διατάξεις για το Ασφαλιστικό και τη φορολόγηση των αγροτών.

Κόλπο έκανε, αλλά το ακριβές είναι ότι τα δύο αυτά σημεία δεν συμπεριλαμβάνονταν στα προαπαιτούμενα. Με ενημέρωσαν εγκύρως ότι θα τα ψηφίσει. Αλλά όχι τον Αύγουστο. Αργότερα. Τώρα αυτό που προέχει είναι από αύριο να αρχίσει η διαπραγμάτευση για το νέο Μνημόνιο ώστε να ολοκληρωθεί σε τέσσερις εβδομάδες –στις 21 Αυγούστου συγκεκριμένα.

Αν υπάρχει όμως ένα ζήτημα αυτό αφορά την πρακτική της κυβέρνησης: σου λέει, πρέπει να ψηφίσουν τα προαπαιτούμενα για να ξεκινήσει η διαπραγμάτευση, και θα τα ψηφίσουν γιατί δεν γίνεται αλλιώς. Δεν τους χώνω μέσα στον χαμό και το Ασφαλιστικό και τη φορολόγηση των αγροτών, να το ψηφίσουν να τελειώνω, να μην τα έχω μπροστά μου κι έχω και άλλες διαφοροποιήσεις που κάνουν κακό στην υγεία;

Κόλπα made «First time Left» κυβέρνηση –τι να λέμε τώρα…

Ενα από τα θέματα που με απασχόλησαν χθες, και θα το εξομολογηθώ, είναι το γνωστό «τι θα γίνει με τη Ζωή», την Πρόεδρο Ζωή. Καθ’ ά με ενημέρωσε η έγκυρη πηγή μου στο ρεπορτάζ Ζωής, η τύχη της Προέδρου θα κριθεί από την ίδια.

–Τι είναι αυτό; ρώτησα όλος περιέργεια.

–Μην κάνετε έτσι, εννοώ από το πώς θα συμπεριφερθεί αναφορικά με τη σημερινή συζήτηση, με καθησύχασε η πηγή μου. Αν επιχειρήσει να κωλυσιεργήσει προβάλλοντας θεσμικά προσκόμματα όπως έκανε την περασμένη Τετάρτη, είναι αποφασισμένο από τον πρόεδρο να την αποκαθηλώσει.

Είμαι χαρούμενος και θέλω να το μοιραστώ με τον καθέναν. Γνώρισα από κοντά και μίλησα αρκετά μαζί του έναν ζωντανό μύθο της ελληνικής ζωγραφικής, έναν πραγματικά εξαίρετο άνθρωπο, τον κύριο Αλέκο Φασιανό. Και πραγματικά νιώθω πλουσιότερος ως προσωπικότητα γιατί ο άνθρωπος αυτός, πλην της σπουδαίας και μοναδικής στις εικαστικές τέχνες δουλειάς του, μοιράζεται απλόχερα τη σοφία που αποκόμισε στις οκτώ δεκαετίες της ζωής του.

Ο Αλέκος Φασιανός, που πραγματοποιεί αυτή την περίοδο έκθεση έργων του στη Μύκονο παρακολουθεί από πολύ κοντά τα όσα συμβαίνουν στη χώρα, στενοχωριέται και αυτός όπως όλοι μας, αλλά αποπνέει την ίδια αισιοδοξία που εκφράζει και το έργο του για την Ελλάδα –«θα τα καταφέρει».

«Εγώ είμαι της Κατοχής, έχω δει εκτελέσεις», μου είπε, «η Ελλάδα πάντα κατάφερνε να σηκωθεί όρθια, θα δεις». Είθε…

Τα σέβη μου, Δάσκαλε…