Αναζήτηση
Διακόσιες χιλιάδες παιδιά μεταναστών είτε έχουν γεννηθεί στη χώρα μας είτε έχουν ουσιαστικά μεγαλώσει εδώ. Σε μια ευνομούμενη χώρα δεν θα ήταν καν θέμα συζήτησης το προφανές – ότι αυτά τα παιδιά είναι δικαιωματικά Ελληνόπουλα. Είναι δικά μας παιδιά.
Οχι όμως και στην Ελλάδα: η απόφαση του ΣτΕ που ακύρωσε ως αντισυνταγματικό τον νόμο Ραγκούση έχει καθαρογραφεί από τον Φεβρουάριο του 2013, αλλά η τύχη όλων αυτών των παιδιών είναι ακόμα στον αέρα.
Το αποτέλεσμα είναι αποκρουστικό από κοινωνικής πλευράς: παιδιά που ολοκλήρωσαν την πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση στη χώρα μας είναι υποχρεωμένα να αναζητήσουν ασφαλιστικά ένσημα για να ανανεώσουν την άδεια παραμονής του στην Ελλάδα – και φυσικά δεν έχουν δικαίωμα, ως «μη Ελληνες», ακόμα και να διδάξουν ξένες γλώσσες!
Ο κίνδυνος είναι προφανής: σε μια συγκυρία έντασης των μεταναστευτικών κυμάτων προς την Ελλάδα, μεγαλώνουμε το πρόβλημα βάζοντας και Ελληνόπουλα στην ίδια μοίρα με ανθρώπους που μόλις έφτασαν στη χώρα μας.
Το νομοσχέδιο Χριστοδουλοπούλου – παρά το γεγονός ότι περιλαμβάνει τις περισσότερες από τις «σκληρές» διατάξεις που προωθούσε η Νέα Δημοκρατία δυσκολεύοντας αρκετά την απόκτηση ιθαγένειας – είναι μια σοβαρή προσπάθεια συμβιβασμού, ανάμεσα στην ανάγκη να λυθεί το πρόβλημα και να τηρηθεί η απόφαση του ΣτΕ.
Βεβαίως η πολιτεία θα κριθεί όχι μόνον από την υπερψήφιση του νομοσχεδίου, αλλά και από την εφαρμογή του: στο μικρό διάστημα που εφαρμόστηκε ο νόμος Ραγκούση, η ελληνική γραφειοκρατία θριάμβευσε χωρίς αντίσταση!
