Το πολυσυζητημένο άρθρο του Παναγιώτη Λαφαζάνη, της περασμένης εβδομάδας, με άφησε άναυδο, αν και δεν είπε τίποτε καινούργιο. Για πρώτη φορά μίλησε εξ ονόματος του ΣΥΡΙΖΑ σαν να είναι ο ίδιος και μόνος του αυτός που αποφασίζει για την πολιτική της χώρας.
Το άρθρο μιλάει για «δήθεν εταίρους» της ΕΕ, «τα πιο σκληρά και αδίστακτα κατεστημένα κέντρα σε Βερολίνο, Βρυξέλλες και ∆ΝΤ», που «ζητάνε υποταγή και παράδοση». Και περιέχει κραυγές τύπου «η κυβέρνησή μας δεν πρόκειται να υποταχθεί ούτε να παραδοθεί» (αξιοσημείωτο το «μας», σαν να εκπροσωπεί το 100% της «κυβέρνησης») ή «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να συνυπογράψει ποτέ νέα μέτρα σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων» (αξιοσημείωτο το «ποτέ» που απευθύνεται στην κυβέρνηση).
Κηρύττει τη ρήξη με την ΕΕ με οξύ επαναστατικό πάθος: «Η Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ θα πάψει να είναι αμερικανοατλαντικό οικόπεδο, γερμανικό φέουδο ή δορυφόρος του αμερικανοϊσραηλινού μεσανατολικού άξονα». Τη ρήξη αυτή την ονομάζει: «απαλλαγή της πατρίδας μας από τα δεσμά της υποτέλειας και της εξάρτησης» (αξιοσημείωτος ο πατριωτικός αγώνας «ανεξαρτησίας»).
Επικεφαλής, λοιπόν, του αγώνα ανεξαρτησίας, ο ασυμβίβαστος Λαφαζάνης μάς εξηγεί (σε όλους, κυβέρνηση και πολίτες) ότι από τη ρήξη «δεν» πρόκειται να καταρρεύσει η Ελλάδα, η ΕΕ θα καταρρεύσει!
Εκτός από την προφητεία ότι θα καταρρεύσουν οι «κακοί», το πώς εμείς δεν θα καταρρεύσουμε οικονομικά το απαντάει πολύ απλά. Θα εφαρμόσει, λέει ο υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, «μια νέα, γνήσια ανεξάρτητη και πολυδιάστατη εξωτερική και οικονομική πολιτική». Είναι έτοιμες και πολύ απλές οι λύσεις.
Η πρώτη απλή λύση για μια «γνήσια ανεξάρτητη» οικονομική πολιτική είναι: η «κατασκευή ενός αγωγού […] ο οποίος θα μεταφέρει ρωσικό φυσικό αέριο». Η δεύτερη απλή και ακόμα πιο «γνήσια» ανεξάρτητη πολιτική είναι τα «νέα ερείσματα όχι μόνο στη Ρωσία αλλά και στην Κίνα, στη Βραζιλία, στη Λατινική Αμερική, στην Ινδία, στον αραβικό κόσμο, στη ζώνη της Αφρικής και ασφαλώς στον χώρο της μεσογειακής λεκάνης».
Ο Λευτέρης Παπαγιαννάκης είναι δημοτικός σύμβουλος του Δήμου Αθηναίων