Αναζήτηση
Τον Μάρτιο του 1922, η κυβέρνηση Γούναρη προχώρησε σε αναγκαστικό εσωτερικό δανεισμό από όλους τους Ελληνες για να χρηματοδοτήσει τις μεγάλες ανάγκες της Μικρασιατικής Εκστρατείας. Οι πόρτες του εξωτερικού δανεισμού ήταν ερμητικά κλειστές για ένα κράτος εξαντλημένο οικονομικά από τους μακροχρόνιους πολέμους και τις ατυχείς επιλογές των κυβερνήσεών του.
Τα χαρτονομίσματα των 100 δραχμών «κόπηκαν στα δύο». Οι κάτοχοί τους κράτησαν το αριστερό κομμάτι που απεικόνιζε το κεφάλι του Γεωργίου Σταύρου –πρώτου διοικητή της Εθνικής Τράπεζας –το οποίο, πλέον, θα είχε αξία 50 δραχμών. Το άλλο μισό που απεικόνιζε το στέμμα θα έπρεπε να κατατεθεί στην Εθνική Τράπεζα με αντάλλαγμα ομόλογο δανεισμού του ελληνικού Δημοσίου με επιτόκιο στα επίπεδα του 7%.
Το μέτρο πέρασε οριακά από την ελληνική Βουλή, προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων και έμεινε στην Ιστορία ως κίνηση απελπισίας της κυβέρνησης. Κάλυψε προσωρινά τις ταμειακές ανάγκες, όμως δεν έλυσε το μεγάλο οικονομικό πρόβλημα του ελληνικού κράτους που πήρε ανεξέλεγκτες διαστάσεις μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και έκανε αναπόφευκτο τον εξωτερικό δανεισμό.
Το αναγκαστικό εσωτερικό δάνειο του 1922 φυσικά και δεν μπορεί –λόγω της έκτασής του, της μορφής του και των αιτιών που το επέβαλαν –να συγκριθεί με το εσωτερικό δάνειο της σημερινής κυβέρνησης από τα ρευστά διαθέσιμα των φορέων του Δημοσίου για να πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις του Μαΐου.
Υποδηλώνουν όμως και τα δύο ακραίες συνθήκες οικονομικής ασφυξίας και κινήσεις απελπισίας που από τη φύση τους καλλιεργούν την ανασφάλεια και δημιουργούν συνειρμούς χρεοκοπίας.
Το αντάρτικο των περιφερειών, των δήμων, των νοσοκομείων και των άλλων φορέων του Δημοσίου ενάντια στην Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου της κυβέρνησης για την αναγκαστική αξιοποίηση των διαθεσίμων τους δεν αποτελεί μόνο την πρώτη οργανωμένη σύγκρουση για την πολιτική της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, τους τρεις πρώτους μήνες από την ανάληψη της εξουσίας. Σαν ένας άλλος υπόγειος αγωγός μετέδωσε με ταχύτητα φωτός την ανασφάλεια των Ταμείων για τα αποθεματικά τους προς τους πολίτες για το δικό τους πορτοφόλι.
Αλλωστε, μην ξεχνάμε ότι οι έλληνες πολίτες ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ για να σταματήσει τη λιτότητα. Οχι για να μπουν σε νέες περιπέτειες και φυσικά χωρίς να κινδυνεύσει η συμμετοχή της χώρας στο ευρώ. Αυτήν τη φαινομενικά αντιφατική εξίσωση επιβάλλεται να λύσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Και από αυτό θα κριθούν πολλά.
