Αναζήτηση
Τα προβλήματα της Πανελλήνιας Συνεταιριστικής Τράπεζας ήταν λίγο – πολύ γνωστά στον τραπεζικό χώρο. Μικρή σε μέγεθος, δεν είχε καταφέρει να εξασφαλίσει τα 170 εκατ. ευρώ που χρειαζόταν για την αύξηση του μετοχικού της κεφαλαίου και πιέστηκε επιπλέον λόγω της απώλειας καταθέσεων. Η δεινή θέση στην οποία υπέπεσε συνολικά ο χρηματοπιστωτικός κλάδος τους τελευταίους μήνες ήταν η χαριστική βολή.
Το θετικό στοιχείο στην όλη υπόθεση είναι ότι –για ακόμη μια φορά –το ζήτημα διευθετήθηκε θεσμικά «χωρίς να ανοίξει μύτη». Η τράπεζα έσπασε σε «καλή» και «κακή», οι καταθέτες εξασφαλίστηκαν, ομοίως και οι εργαζόμενοι. Δοκιμασμένο σχέδιο δράσης, το οποίο τουλάχιστον δεν δημιουργεί παρενέργειες στο υπόλοιπο σύστημα, αλλά ούτε και στην ψυχολογία των καταθετών.
Γιατί, όπως αναφέρουν τραπεζικά στελέχη, ακόμα και στην περίπτωση μιας μικρής τράπεζας, αν έστω και ένας καταθέτης χάσει χρήματα –μέσω διαδικασίας bail in -, το ψυχολογικό αντίκτυπο στο σύνολο μπορεί να είναι ανυπολόγιστο. Ειδικά σε μια συγκυρία που ήδη πολλές αποταμιεύσεις βρίσκουν τον δρόμο προς το εξωτερικό ή το στρώμα, ένα τέτοιο ενδεχόμενο μπορεί να είναι η ρωγμή που θα καταστρέψει το φράγμα.
Στον αντίποδα, η περίπτωση της Πανελλήνιας Συνεταιριστικής επιβεβαιώνει ότι τα προβλήματα των τραπεζών μόνο φανταστικά δεν είναι. Μπορεί να ήταν ιδιαίτερη λόγω της αδυναμίας εύρεσης κεφαλαίων, οι πιέσεις όμως ασκούνται στο σύνολο των τραπεζών.
Ηδη οι υπόλοιπες συνεταιριστικές τράπεζες αλλά και η Τράπεζα Αττικής βρίσκονται «στο μικροσκόπιο» της ΤτΕ ώστε να εξασφαλιστεί ότι διαθέτουν τα απαραίτητα κεφάλαια. Μάλιστα, πολλοί είναι εκείνοι που εκτιμούν ότι οδεύουμε προς έναν νέο γύρο συγκέντρωσης, με τις μικρότερες τράπεζες να καταλήγουν στις συστημικές.
Οσο για τις τελευταίες, από τα οικονομικά τους στοιχεία αλλά και τη συμπεριφορά των μετοχών τους επιβεβαιώνεται η ανάγκη νέας κεφαλαιακής ενίσχυσης. Είτε μέσω αυξήσεων μετοχικού κεφαλαίου είτε μέσω του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, όσο οι επισφάλειες αυξάνουν, οι τράπεζες σίγουρα θα χρειαστούν «φρέσκο χρήμα».
Και το επόμενο, εύλογο ερώτημα είναι πώς θα καταφέρουν να το εξασφαλίσουν, όταν ειδικά από το εξωτερικό οι επενδυτικοί κρουνοί προς την Ελλάδα είναι ερμητικά κλειστοί.
