Τι έκανε ο Χορστ Ράιχενμπαχ τα περίπου τρία χρόνια που πηγαινοερχόταν στην Ελλάδα ως επικεφαλής της Task Force; Προσέφερε τεχνική βοήθεια για την απορρόφηση των κονδυλίων των ευρωπαϊκών ταμείων και τον εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης ή –μολονότι άνθρωπος της Κομισιόν –ήταν ο γερμανός τοποτηρητής των Μνημονίων; Ακόμη χειρότερα: μήπως αυτό που έκανε κυρίως ήταν να δίνει δουλειές σε ξένες εταιρείες με πρόσχημα την ταχύτερη ανάθεση μελετών για τη βελτίωση της δημόσιας διοίκησης, όπως κατήγγειλε πρόσφατα ο Τέρενς Κουίκ έμπλεος οργής;
Αν ισχύουν όλα αυτά μαζί, τότε ο Ράιχενμπαχ ήταν ένας ήπιων τόνων γραφειοκράτης το πρωί και ένας βουτηγμένος στη διαφθορά μνημονιακός το βράδυ. Αλλά, στην πραγματικότητα, ο γερμανός οικονομολόγος δεν είναι τόσο σύνθετη προσωπικότητα. Είναι απλώς κάποιος που έχει περάσει από διάφορες επιτελικές θέσεις στην Ευρωπαϊκή Ενωση πριν έρθει στην Ελλάδα, όχι γιατί το ήθελε ο ίδιος, αλλά επειδή το ζήτησε η ελληνική κυβέρνηση από τον Ζοζέ Μπαρόζο. Σε αυτά τα τρία χρόνια κινήθηκε προσπαθώντας να μην προκαλεί. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, ως Task Force, δεν έλαμψε ακριβώς. Στην απολογιστική του έκθεση, τον περασμένο Ιούλιο, κομπάζει για τη συμβολή της υπηρεσίας του στο κυνήγι του ξεπλύματος.
Πέραν τούτου, η έκθεση δεν έλεγε και πολλά πράγματα. Αλλά θα ήταν άδικο να επιρρίψει κανείς τις ευθύνες σε αυτό το υποτιθέμενο μειλίχιο τέρας από τη Γερμανία. Το τέρας βρίσκεται αλλού, ή μάλλον δίπλα μας, και είναι η ελληνική δημόσια διοίκηση και η ενδημική της διαφθορά, η οποία δεν περίμενε ασφαλώς κάποιον Γερμανό για να φουντώσει. Από αυτήν την άποψη, ο Χορστ Ράιχενμπαχ δεν είναι ο τελευταίος εκπρόσωπος της βαυαροκρατίας, τώρα που φεύγει οριστικά από την Ελλάδα μαζί με την ομάδα του. Πολύ περισσότερο ήταν ένας από τους βολικούς βαρβάρους, η μια κάποια λύσις που εξηγεί τις κακοδαιμονίες μας. Μένει να φανεί αν οι Γερμανοί θα ξανάρθουν –και με τον Χορστ Ράιχενμπαχ πρώτο πρώτο.
