Αναζήτηση
Απλώς θα διατυπώσω φωναχτά τον προβληματισμό μου: αν από τώρα που – μέσα Μαρτίου – αρχίζουν απλώς να αχνοφαίνονται στον ορίζοντα τα δύσκολα (έλλειψη ρευστότητας, άδειασμα τραπεζών, αδυναμία πληρωμής μισθών/συντάξεων) ρίχνουν στην πιάτσα βαριά χαρτιά του τύπου «ψάχνουν στο ΣΔΟΕ Λαλιώτη – Βάσω», τι θα κάνουν όταν θα πλησιάζουν τα βράχια;
Επίσης, πριν να ενεργοποιήσουν εκ νέου και μάλιστα δι’ αυτού του τρόπου το σχέδιο «άρτος τέλος, τώρα θεάματα» δεν βρέθηκε ένας να τους ενημερώσει ότι τον μεν Λαλιώτη τον έχουν ψάξει καμιά 500αριά φορές επί ΝουΔού χωρίς αποτέλεσμα, τη δε Βάσω το ίδιο;
Πού πήγαν τα σκάνδαλα (1)
Η έλλειψη ενημέρωσης της κυβέρνησης είναι αληθινό πρόβλημα και προκαλεί ζητήματα. Ο Παναγιώτης Κουρουμπλής, φίλος μου από ετών, νυν υπουργός Υγείας, είναι μία τέτοια περίπτωση. Ο Παναγιώτης απεφάνθη με το που έγινε υπουργός ότι ένα πρόγραμμα που είχε αναλάβει – στο πλαίσιο του Μνημονίου – ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας να μελετήσει και να υποδείξει προτάσεις και λύσεις στα χρόνια προβλήματα του ΕΣΥ είναι ένα σκάνδαλο 10 εκατ. ευρώ – όσο και το κόστος του. Ανήγγειλε έρευνες, καταλογισμό ευθυνών, πράγματα. Αλλά εδώ και μερικές εβδομάδες σιωπά αιδημόνως. Τι έχει συμβεί; Α, τίποτε το σπουδαίο. Μια άγρια σε ύφος και τόνο προειδοποίηση του ΠΟΥ που δεν σηκώνει πολλά πολλά: τον κάλεσε να πάρει πίσω όλα όσα έχει υποστηρίξει περί σκανδάλου κ.λπ. διότι αν δεν έχει στοιχεία «υπάρχει θέμα».
Πού πήγαν τα σκάνδαλα (2)
Ανάλογο «διπλωματικό» επεισόδιο δημιουργήθηκε πρόσφατα μεταξύ του υπουργείου Υγείας και της παγκοσμίως γνωστής LSE (London School of Economics) όταν ο υπουργός θεώρησε σκάνδαλο την ανάθεση στον ελληνικής καταγωγής καθηγητή του ιδρύματος και εξπέρ στις πολιτικές υγείας, καθηγητή Παναγιώτη Κανναβό, τη σύνταξη εμπεριστατωμένης μελέτης για την πολιτική φαρμάκου στην Ελλάδα. Το έργο είναι ύψους 180.000 ευρώ, ο καθηγητής Κανναβός εργάζεται κανονικά σε αυτό και η LSE προειδοποίησε ότι θα τον αποσύρει, αν δεν αποσυρθούν αμέσως οι κατηγορίες.
Με δυο λόγια, και φιλικά προς τον Κουρουμπλή: Υπουργέ μου, τι τις θέλεις τις δηλώσεις όταν δεν έχεις (έτοιμα) αποδεικτικά στοιχεία;
(Δεν είμαι περισσότερο σκληρός με τον φίλο μου Παναγιώτη, διότι έχω και εγώ τις ευαισθησίες μου. Τον σκέφτομαι. Είναι πασοκογενής και αυτόν τον καιρό έχει διάφορα προβλήματα με τον αναπληρωτή του ονόματι Ξανθό, ο οποίος είναι συριζαίος και προφανώς θέλει να γίνει «χαλίφης στη θέση του χαλίφη».)
Θα φύγειως καμένος
Τι είναι όμως τα προβλήματα του Κουρουμπλή με τον αναπληρωτή υπουργό Υγείας Ξανθό, μπροστά σε αυτά που έχει ο «ουάου» υπουργός Οικονομικών Βαρουφάκης με το σύνολο της κυβέρνησης; Οχι πως λέω κάτι καινούργιο, αλλά δεν υπάρχει στην κυβέρνηση ένας (αριθμός 1) υπουργός να τον στηρίζει ή να του μιλάει. Μετά λόγου γνώσεως τα αναφέρω αυτά. Και σημειώνω επίσης ότι ο πρόεδρος Αλέξης δέχεται έντονες πιέσεις από παντού, να τον αλλάξει διότι «μας κάνει τρομερή ζημιά» – προφανώς με όσα λέει και κάνει (συνεντεύξεις, φωτογραφίσεις, συμπεριφορά).
Μπορώ να διαβεβαιώσω όσους την «πάτησαν» βλέποντας τη βόλτα Τσίπρα – Βαρουφάκη στο Παγκράτι χθες, σε φωτογραφίες (όλως τυχαίως βρέθηκε φωτογράφος, άκου τώρα, την κατάλληλη στιγμή να τους φωτογραφίσει – για να τους δούμε όλοι και να πεισθούμε), ότι η στήριξη του Πρωθυπουργού στον υπουργό του θα κρατήσει όσο και η διαπραγμάτευση. Την κερδίσει ή όχι το «ουάου» αγόρι υπουργός Οικονομικών, θα φύγει ως καμένος. Είναι η σκληρή και αδυσώπητη μοίρα των αναλώσιμων.
(Διαψεύσεις δεν θα δεχθώ. Εχω μιλήσει με τους περισσότερους κορυφαίους υπουργούς επί του συγκεκριμένου.)
«Εθελοντές» και μαύρη εργασία
Στο μεταξύ δηλώνω ενθουσιασμένος, σε βαθμό υπερθετικό θα μπορούσα να πω, από την καταλυτική απόφαση της κυβέρνησης να κινητοποιήσει τις… μάζες που τη στηρίζουν (λέμε τώρα)!
Αναφέρομαι ακριβώς στο μεγαλειώδες πλάνο της χρησιμοποίησης εθελοντών κομματικών συμβούλων στα υπουργεία, οι οποίοι, φευ, δεν έχει ξεκαθαριστεί τι ακριβώς θα είναι: θα πρόκειται, ας πούμε, για ενός είδους χαφιεδοπολιτοφυλακή δίκην «Ροζ Χμερ» οι οποίοι θα εποπτεύουν τους υπαλλήλους εάν κάνουν καλά τη δουλειά τους και θα ενημερώνουν εν συνεχεία τον αρμόδιο υπουργό (με τις ανάλογες συνέπειες); Ή για μια στρατιά υπό πρόσληψη συμβούλων στο Δημόσιο, μόλις το επιτρέψουν οι συνθήκες;
Αγνωστο. Αλλά έχω την ακόλουθη παρατήρηση και παρακαλώ τον αρμόδιο υπουργό Κατρούγκαλο να με ενημερώσει σχετικά: οι άνθρωποι αυτοί αφού δεν θα αμείβονται δεν θα ασφαλίζονται κιόλας. Αν αυτό δεν είναι ο ορισμός της μαύρης εργασίας, τι ακριβώς είναι;
Επίσης, θυμάται κανείς τι έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ο ΓΑΠ προσπάθησε να εφαρμόσει ένα μοντέλο διετούς ανασφάλιστης πλην αμειβόμενης εργασίας για τη μείωση της ανεργίας το 2010; Μιλούσε για σύγχρονο δουλεμπόριο. Αυτό τώρα που θα κάνουν οι ίδιοι πώς άραγε να το ονομάσει κανείς; Δεν πειράζει, έστω με τις δικές τους ορολογίες που βαφτίζουν την τρόικα «θεσμούς» και το Μνημόνιο «γέφυρα».
Και τέλος, χωρίς να θέλω να γίνω κακός, έχω την αίσθηση ότι αν τελικά υλοποιηθεί το σχέδιο με αυτούς τους «εθελοντές» του κόμματος, όταν με το καλό φύγουν (γιατί θα φύγουν, δεν μπορεί), ούτε πόμολα στις πόρτες δεν θα βρουν οι επόμενοι!
Χτύπημα στην ΕΡΤιτζίδικη τάξη
Επίσης με συμπάθεια και με μια μεγάλη δόση αλληλεγγύης στρέφω τη σκέψη μου στους αγωνιστές της ΕΡΤ3, οι οποίοι άλλα περίμεναν και άλλα είδαν στο νομοσχέδιο για την επαναλειτουργία της ΕΡΤ, το οποίο κατατίθεται σήμερα/αύριο στη Βουλή για να αρχίσει η διαδικασία ψήφισής του.
Οι σύντροφοι, συναγωνιστές και φίλοι ΕΡΤ3τζήδες που κατάφεραν να λειτουργήσουν όπως το κρυφό σχολειό το κανάλι τους όλους αυτούς τους μήνες που η μαμά ΕΡΤ είχε ντυθεί στα μαύρα είναι πλήρως απογοητευμένοι. Αντιγράφω από σχετική ανακοίνωσή τους: «Δυστυχώς, οι προβλέψεις του σχετικού σχεδίου νόμου της κυβέρνησης που δόθηκε στη δημοσιότητα στις 9 Μαρτίου 2015, σε ελάχιστα σημεία φαίνεται να λαμβάνουν υπόψη τη βούληση των ίδιων των εργαζομένων (π.χ. επιστροφή στην εργασία, μισθούς υπερημερίας κ.λπ.). Στην ουσία επαναφέρουν το κάθετο ιεραρχικό μοντέλο διοίκησης με ρόλο παντεπόπτη στο πρόσωπο του διευθύνοντος συμβούλου μιας ανώνυμης εταιρείας που πατάει πάνω στις δομές του μορφώματος της ΝΕΡΙΤ».
Αίσχος και πάλι αίσχος! Αυτό μόνο έχω να πω και να δηλώσω παράλληλα τη θλίψη μου που η «πρώτη φορά Αριστερά στην κυβέρνηση» δεν αφουγκράστηκε τα οράματα όλων αυτών των αγωνιστών. Αφήνω δε κατά μέρος το χτύπημα πισώπλατα κατά της αγωνιζόμενης ΕΡΤιτζίδικης τάξης, όπως επιεικώς αξιολογώ την κατάργηση της ΕΡΤ3, την οποία είχαν ιδρύσει και συντηρήσει επί χρόνια (με ποσοστά τηλεθέασης κοντά στο μηδέν) οι άθλιοι δεξιοπασόκοι καταπιεστές του λαού.
