Αναζήτηση
Παιχνίδια
Ακούγεται μακιαβελικό, πλην όμως, όπως φαίνεται, ο πρόεδρος Αλέξης, στον δρόμο προς την εξουσία, έχει εντρυφήσει στο έργο του φλωρεντινού μάστορα της πολιτικής που δίδαξε τη χωρίς ηθικούς φραγμούς εφαρμογή της για την επίτευξη ενός στόχου. Αλλη εξήγηση δεν μπορώ να δώσω. Διότι εδώ μιλάμε για «άλλα κόλπα», όπως μου έλεγε χθες ένας παλιός κοινοβουλευτικός, ο οποίος σήμερα είναι εκτός πολιτικής, αλλά εξακολουθεί –τι αρρώστια κι αυτή! –να την παρακολουθεί από πολύ κοντά.
–Ο μικρός με εκπλήττει καθημερινά. Οχι πάντα ευχάριστα, αλλά με εκπλήττει. Ο τρόπος που χειρίστηκε, ας πούμε, τον Κουβέλη, μου δείχνει ότι αρχίζει και «παίζει» με την πολιτική.
Τάδε έφη «Γκένσερ»
Στο μεταξύ, άλλοι έχουν άλλα προβλήματα. Ο πρόεδρος «το ΠΑΣΟΚ είμαι εγώ» Βαγγέλης, για παράδειγμα, προβληματίζεται έντονα για το κυβερνητικό σχήμα που θα διοικήσει τη χώρα μετά τις εκλογές. Οπως είπε (στην «Καθημερινή», η οποία φιλοξένησε συνέντευξή του), το πρόβλημα δεν είναι αν στις εκλογές έρθει πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ ή η Νέα Δημοκρατία, αλλά το πώς θα κυβερνηθεί η χώρα. Εξαίρω την ειλικρίνεια του ανδρός και αναπέμπω ύμνους για την ευθυκρισία του, διότι περιέγραψε αυτό καθαυτό το δικό του θέμα: μπαίνω στη Βουλή, έχουν και οι δυο έναν Γκένσερ να φτιάξουν κυβέρνηση όπως τη θέλουν, με εμένα –φυσικά –υπουργό Εξωτερικών. Δεν μπαίνω, πρόβλημα και για τους δύο!
Ωραία αρχίσαμε
Στις περιοδείες τώρα, που άρχισε κουτσά-στραβά από προχθές, λέει και άλλα, τα οποία θα τα αποδώσω στον χαρακτήρα των ομιλιών, δεδομένου ότι ουδέποτε ομιλεί από χειρογράφου –πάντοτε από στήθους. Και όταν μιλάει ο πρόεδρος Βαγγέλης, ξεχνιέται –τόσο απλά.
Ετσι στη Σπάρτη, σε ένα ακροατήριο του τύπου «εμείς κι εμείς, και κάτι άλλοι», του ξέφυγε το ακόλουθο:
«Το ΠΑΣΟΚ είμαστε εμείς (προφανώς πρόκειται για πληθυντικό της μεγαλοπρεπείας, τον οποίο επίσης συχνά «αφήνεται» να χρησιμοποιεί), και δεν το δωρίζουμε σε κανέναν».
Ο Μr Bean σε τραγωδία
Το δεύτερο δράμα της προεκλογικής περιόδου έχει και αυτό ονοματεπώνυμο και λέγεται μπαρμπα-Φώτης Κουβέλης. Ο άνθρωπος συναγωνίστηκε τον Mister Bean και τον έσκισε καθαρά –η προσωποποίηση της καταστροφής βρήκε στο πρόσωπο του μπαρμπα-Φώτη τον μάστορά της.
«Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν πάει σπίτι του έπειτα από όλα αυτά. Να αφήσει και το κόμμα και τον τόπο στην ησυχία τους», μου είπε χθες βράδυ ένας –πρώην –δικός του, ο οποίος τώρα πια είναι αλλού.
Σκληρές κουβέντες είναι αυτές, αλλά ποιος είπε ποτέ ότι την πολιτική την εξασκούν –όχι μόνο εδώ, παντού –καλοί άνθρωποι; Οι καλοί άνθρωποι πάνε εκκλησία, δεν κάνουν πολιτική.
Στο μεταξύ, από άλλη πηγή πληροφορήθηκα το εξής σοβαρό, το οποίο δείχνει πόσο… καλοί άνθρωποι είναι και εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ: πηγή μου μού ανέφερε ότι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ – ΔΗΜΑΡ ήταν όταν μετά τις αρχικές συμφωνίες στο περίπου ότι η ΔΗΜΑΡ θα εξέλεγε στις εκλογές 10-15 βουλευτές, τέθηκε το θέμα του ποσοστού της επιχορήγησης που θα έπρεπε να πάρει η ΔΗΜΑΡ από τη συνολική κρατική επιχορήγηση που θα λάβει ο ΣΥΡΙΖΑ για τα επόμενα χρόνια!
Δράμα πολιτών
Υπάρχει και τρίτο δράμα, το οποίο διστάζω ακόμη και να αναφέρω, τέτοιες είναι η απογοήτευση και η στενοχώρια μου. Η όμορφη, θα τη χαρακτηρίσω, σχέση ανάμεσα στον πρόεδρο του κόμματος «Π. Καμμένος και Σία Ανεξάρτητοι Ελληνες» Π. Καμμένο και τον πρόεδρο του κόμματος Αρμα Πολιτών Γιάννη Δημαρά έληξε το ίδιο αθόρυβα όπως είχε ξεκινήσει –και μας είχε αφήσει ξερούς σαν ρίγανη Αλέας Αργολίδος, ορισμένους από εμάς που είχαμε συμπορευθεί δημοσιογραφικά, και όχι μόνο, με τον Δημαρά.
Μίμοι και ΚΑΠΗ
Τέλος, πρέπει να πω ότι το Σάββατο παρακολούθησα προσεκτικά την ομιλία Τσίπρα στο Τάε Κβον Ντο. Δεν θα αναφερθώ στα άπειρα σαρδάμ που έκανε (ο αδίστακτος, δεν φτάνει που έως τώρα εμιμείτο τον Ανδρέα, τώρα μιμείται και τον Σημίτη!), θα πω μόνο το εξής: θα θυμάμαι όσα είπε το Σάββατο και πριν από αυτό και θα υπενθυμίζω όσα δεσμεύθηκε ότι θα κάνει. Είναι η δική μου προεκλογική δέσμευση!
(Συγγνώμη, το Σάββατο στο Τάε Κβον Ντο είχαν πάει και τίποτα ΚΑΠΗ απογευματινό περίπατο; Διότι γεμάτο «νιάτο» ήταν το γήπεδο, από 75 και άνω.)
