Θεία κωμωδία

Οποιος διαβάζει τις δημοσκοπήσεις κινδυνεύει να μπερδευτεί: άλλα αποτελέσματα η μία, άλλα νούμερα η άλλη. Μόνο σε μία ερώτηση τα ποσοστά είναι σε όλες τα ίδια –στην ερώτηση περί συνεννόησης. Μεγάλη η πλειοψηφία: πολλά με λίγα οι απαντήσεις, όποια στατιστική μέθοδο κι αν ακολουθούν οι δημοσκόποι.

Τα κόμματα φαίνεται ότι μπερδεύτηκαν ακριβώς σε αυτή την ερώτηση. Διαβάζουν ανάποδα τις απαντήσεις –και όσο κι αν θέλουν τη συνεννόηση οι ψηφοφόροι, εκείνα την τρέμουν όπως ο διάβολος το λιβάνι.

Να καλέσει ο Σαμαράς τον Τσίπρα; Α, πα, πα. Αν θέλει, ας πάει έξω από του Μαξίμου γονυπετής –κι αν είναι στις καλές του ο Πρωθυπουργός μπορεί να τον καλέσει μέσα για να του τα πει ένα χεράκι, που τολμάει και του αντιμιλάει ενώ αυτός σκίζει Μνημόνια…

Να δει ο Τσίπρας τον Σαμαρά; Α, πα, πα. Αν θέλει, ας πάει ο Πρωθυπουργός στην Κουμουνδούρου να υποβάλει την παραίτησή του, να τελειώνουμε με τον τύπο αυτόν γιατί έχουμε και δουλειές –να απαλλάξουμε τη χώρα από το μεγαλύτερο μέρος του χρέους σε ένα βράδυ…

Στην Ελλάδα του 25% ανεργίας και των Μνημονίων, όπου η λέξη πολιτικός είναι συνώνυμη διάφορων κακόηχων χαρακτηρισμών, οι κομματικοί ηγέτες επιστρέφουν στη δεκαετία του ’80, με τις βιντεοταινίες, τα λαμέ και τους Εφιάλτες. Ευτυχώς δεν γίνεται –λόγω ηλικίας –να βγάλουν καμιά φωτογραφία τον Σαμαρά με τους Γερμανούς της Κατοχής ή τον Τσίπρα να καίει τον Κατράντζο. Εκτός κι αν απλώς δεν έχουν σκεφτεί ακόμα τέτοια κόλπα τα επιτελεία…

Φοβάται, λέει, ο Τσίπρας μήπως θεωρηθεί μνημονιακός αν συνομιλήσει με τον Σαμαρά και ο Σαμαράς μήπως θεωρηθεί έτοιμος να παραιτηθεί αν συνομιλήσει με τον Τσίπρα. Κωμωδία κανονική, χωρίς χάπι-εντ, όμως, κι έτσι δεν προβλέπεται να κόψει και πολλά εισιτήρια…