Η άποψη ότι η αισθητική είναι ηθική μού φαίνεται –όλο και πιο συχνά –από βολική έως ύποπτα αφελής. Μια ματιά να ρίξουμε στο εθνικό και στο διεθνές στερέωμα θα δούμε τεράστιες ανηθικότητες να συντελούνται με όρους υψηλής αισθητικής. Και βέβαια ούτε το αντιαισθητικό είναι ντε και καλά ανήθικο. Είναι απλώς αντιαισθητικό και αυτό μπορεί να αποβεί όχι μόνο πιο εκκωφαντικό αλλά και πιο στιγματιστικό από το ανήθικο. Μια γυναίκα, λοιπόν, που σου δίνει την εντύπωση ότι πάει γυρεύοντας για καβγά είναι πάνω απ’ όλα αισθητικό έμφραγμα.
Η βουλευτής των ΑΝΕΛ Ραχήλ Μακρή τις βούλωσε πάλι τις αρτηρίες. Ενα τουιτάρισμά της στο Διαδίκτυο που αφορούσε την εσωκομματική σκακιέρα ανέδειξε για πολλοστή φορά τον τελευταίο καιρό το μοντέλο της γυναίκας-καραγωγέα. Και προσωπικά μόνο τη Βουγιουκλάκη θυμάμαι χαριτωμένη σε τέτοιον ρόλο. Δεν θεωρώ ότι οι γυναίκες πρέπει να μιλάνε σεμνά και ταπεινά. Η παροιμία «η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει» έχει επινοηθεί ειδικά για το γυναικείο λέγειν. Το δηλητήριο που εμπεριέχεται στη σύνθεσή του είναι πολύ πιο αποτελεσματικό από λέξεις-μούντζες όπως «γυμνοσάλιαγκες» και «υπάνθρωποι», που εκτοξεύει η κυρία Ραχήλ. Και από άνδρα, όχι πολιτικό αλλά και βεριτάμπλ καραγωγέα, να τις άκουγα σήμερα, θα μου έκαναν ξεπερασμένες, «φτωχές» και γελοίες. Μόνο σε low budget δικαστικό δράμα της δεκαετίας του 1970 εντάσσονται…
Ενώ το υπονοούμενο με τον Πάπα της Ρώμης κάνει τουλάχιστον πιο βιτριολικό, πιο 1980, πιο Τζόαν Κόλινς. «Δυναστεία» δεν έβλεπε στα μικράτα της η κυρία Μακρή;
Τελευταία Νέα