Αναζήτηση
Ενας από τους τομείς της δημόσιας ζωής που, με τη χρεοκοπία, φτώχυνε είναι και ο λεγόμενος «πολιτισμός». Οι δραστηριότητες, δηλαδή, που έχουν να κάνουν με την παραγωγή, έκθεση και εμπορία της καλλιτεχνικής δραστηριότητας όσων ασχολούνται με τις τέχνες. Στη Μεταπολίτευση, ο «πολιτισμός» υπήρξε, σε μεγάλο βαθμό, επιδοτούμενος. Σε πολλούς τομείς, όπως π.χ. ο κινηματογράφος, επί δεκαετίες λειτουργούσε ένα είδος ακριβοπληρωμένης επετηρίδας. Για να πλασαριστείς σε αυτή, δεν αρκούσαν πάντα οι επιδόσεις σου, έπρεπε και να έχεις κομματική ταυτότητα ή να είσαι της εγκρίσεως των συνδικάτων που συμμετείχαν στα θεσμικά όργανα.
Αυτό όλο κόπηκε μαχαίρι τα τελευταία χρόνια. Αλλά ο κινηματογράφος δεν πέθανε. Με ίδια κεφάλαια, με κεφαλαιοποίηση προσωπικής εργασίας και με τη χρήση των νέων τεχνολογιών, έφτιαξε νέες μυθολογίες, τόσο ισχυρές ώστε μετατράπηκε σε ένα από τα ελάχιστα εξαγώγιμα προϊόντα. Το κράτος παρακολούθησε διακριτικά και, ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια, στα ηνία του Κέντρου Κινηματογράφου (και του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης) βρέθηκαν παθιασμένοι επαγγελματίες, που χωρίς πομπώδεις τρόπους βοήθησαν τις ταινίες και να γίνουν και να εκτεθούν σε διεθνή εμπορικά περιβάλλοντα.
Αυτά τα μικρά success stories, όμως, έμελλε να αρχίσουν να τα εποφθαλμιούν ξανά οι γνωστές δυνάμεις της επετηρίδας –και κυρίως εκπρόσωποι των επαγγελματικών ενώσεων, που εκπροσωπούν μεν, χωρίς όμως να βρίσκονται στο δημιουργικό γίγνεσθαι το οποίο τους ξεπέρασε. Ε, και; Κάποιοι βρέθηκαν, αίφνης, στο Διοικητικό Συμβούλιο του Κέντρου Κινηματογράφου και, με μεθοδεύσεις, προσπαθούν να ροκανίσουν τη θέση ενός προσώπου που την προσφορά του την αναγνωρίζουν όλοι οι δρώντες επαγγελματίες: του γενικού διευθυντή Γρηγόρη Καραντινάκη.
Ο ισχύων νόμος περί κινηματογράφου 3905/2010 ορίζει ότι στο Κέντρο τα όργανα διοίκησης είναι το Διοικητικό Συμβούλιο και ο γενικός διευθυντής. Ο τελευταίος (άρθρο 14) διορίζεται με απόφαση του υπουργού Πολιτισμού, αφού έχουν προηγηθεί δημόσιες διαδικασίες. Η τριετής θητεία του σημερινού γενικού διευθυντή, που οι δρώντες συνάδελφοί του αλλά και πρόσωπα κύρους, όπως ο Κώστας Γαβράς, θεωρούν επιτυχημένη, ολοκληρώνεται στις 14 Ιουλίου 2014. Ωστόσο, το νέο ΔΣ του Κέντρου, με μια διαδικασία που παραπέμπει σε μεθόδευση (με την οποία διαφώνησε ο πρόεδρός του Πέτρος Μάρκαρης), προκήρυξε πριν από τη λήξη της θητείας του τη θέση, επιχειρώντας να τον εξωθήσει στην παραίτηση.
Είναι προφανές ότι οι επικεφαλής δημόσιων οργανισμών είναι πάντα υπό αίρεση. Αλλά είναι πρωτοφανές εκπρόσωποι του παλιού κόσμου, στο όνομα του συνδικαλισμού, να μεθοδεύουν, ουσιαστικά χωρίς επιχειρήματα, εκδίωξη επιτυχημένων (του Καραντινάκη ή και του Δημήτρη Εϊπίδη στο Φεστιβάλ), στους οποίους το μόνο ελάττωμα που μπορεί να προσάψει κανείς είναι η διακριτικότητα. Νομίζω ότι τέτοιες μεθοδεύσεις είναι ορατές στην πολιτική ηγεσία, που δεν έχει λόγο να τις αποδεχθεί.
