Το φυλλορρόημα των Ανεξάρτητων Ελλήνων, με τρεις βουλευτές να έχουν φύγει τον τελευταίο μήνα και άλλους δυο-τρεις να παίρνουν σειρά, δεν αποτελεί έκπληξη: κόμματα που βάσισαν την ύπαρξή τους στο Mνημόνιο, που μιλούσαν για κατακτητές Γερμανούς και δωσίλογους Ελληνες είναι αναμενόμενο να οδηγούνται στη διάλυση καθώς η ελληνική οικονομία κάνει βήματα προς την ομαλότητα.

Ανάλογη αναμένεται να είναι και η τύχη του ναζιστικού μορφώματος που εκτοξεύτηκε εκλογικά λόγω της οργής προς το πολιτικό σύστημα: οι φυλακίσεις βουλευτών της Χρυσής Αυγής αναμένεται να δώσουν το τελειωτικό χτύπημα στο κόμμα του μίσους. Είναι προφανές ότι όταν η πραγματική οικονομία θα αρχίσει να πατάει στα πόδια της, οι μαυροντυμένοι φουσκωτοί του Μιχαλολιάκου θα χάσουν τη «λάμψη» τους –ποιος σοβαρός άνθρωπος ενδιαφέρεται για νυχτερινές παρελάσεις και στρατιωτικά αγήματα, όταν πρωί πρωί έχει να πάει στη δουλειά του;

Για να έρθει όμως σύντομα στα ίσια της η ελληνική οικονομία χρειάζεται και τη βοήθεια της Ευρώπης. Απαιτείται η ρύθμιση του τεράστιου ελληνικού χρέους, ώστε να γίνει και πάλι βιώσιμο. Απαιτείται και η ίδια η Ευρώπη να μπει σε γρηγορότερους ρυθμούς ανάπτυξης. Απαιτείται πρώτα απ’ όλα η Γερμανία να εγκαταλείψει τη σιδηρά πειθαρχία στα δημοσιονομικά και να αναθερμάνει με περισσότερα κονδύλια τις αγορές.

Αυτό επιχείρησε να πει ξανά και ξανά ο πρόεδρος Ομπάμα στην καγκελάριο, αυτό ζητούν οι συγκυβερνώντες με την κυρία Μέρκελ Σοσιαλδημοκράτες και αυτό προσπαθεί να κάνει πράξη ο Ματέο Ρέντσι, ο νέος πρωθυπουργός της τέταρτης σε ισχύ οικονομίας της Ευρώπης.

Η ισχυρότερη προειδοποίηση προς την καγκελάριο για την άνοδο της Ακροδεξιάς και του ευρωσκεπτικισμού ήταν η εκλογική έκρηξη του Εθνικού Μετώπου της Μαρίν Λεπέν –που έφθασε ακόμη και να εκλέξει δημάρχους στις πρόσφατες γαλλικές αυτοδιοικητικές εκλογές.

Αν και με μεγάλη καθυστέρηση, η Γερμανία δείχνει να αλλάζει, επιτέλους, ρότα ενόψει ευρωεκλογών. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα είναι αργά. Ούτε για μας ούτε για την Ευρώπη.