Η σύγκριση των εξαγωγών του εννεαμήνου του 2013 έναντι του αντίστοιχου του 2012 στις κύριες αγορές εισαγωγής χάλυβα της Μεσογείου, όπως η Αλγερία, είναι αποκαλυπτική. Οι ισπανικές χαλυβουργίες αύξησαν τις εξαγωγές τους κατά 13,1%, οι ιταλικές κατά 24,9%, οι πορτογαλικές κατά 102,7%, έναντι μείωσης 40,3% των ελληνικών.

Τα τελευταία χρόνια οι ελληνικές εξαγωγές χάλυβα υποχωρούν συνεχώς εξαιτίας του υψηλού ενεργειακού κόστους στη χώρα μας, ενώ αυξάνονται θεαματικά εκείνες των ομοειδών επιχειρήσεων των ανταγωνιστριών χωρών, που επωφελούνται από τις πολύ ανταγωνιστικές τιμές που έχουν, λόγω ακριβώς των μέτρων που έλαβαν οι κυβερνήσεις τους.

Η Χαλυβουργική είναι από τα κλασικά παραδείγματα εταιρειών που συνέχιζαν να ζουν παρά τις μεγάλες ζημιές τις οποίες επωμίζονταν συνεχόμενα τα τελευταία χρόνια: 46 εκατ. ευρώ το 2009, 48 εκατ. ευρώ το 2010, 58,1 εκατ. ευρώ το 2011, 57 εκατ. ευρώ το 2012, δεκάδες εκατ. ευρώ το 2013.

Μιλάμε αθροιστικά για ζημιά 250 εκατ. ευρώ την τελευταία πενταετία, όσα ακριβώς έριξαν οι Αγγελόπουλοι την περίοδο 2001-2006 για να εκσυγχρονίσουν το εργοστάσιο, καθώς έβλεπαν τι θα σήμαινε για την παγκόσμια αγορά χάλυβα η εκρηκτική ανάπτυξη της Κίνας.

Αυτές ακριβώς οι υπερσύγχρονες μονάδες είναι σήμερα νεκρές όπως το Ελασματουργείο 1, ένα από τα πιο σύγχρονα στον κόσμο, με τεχνολογία αιχμής και βάθος 420 μέτρων, όσο δηλαδή τέσσερα γήπεδα ποδοσφαίρου.

Στις καλές του ημέρες εδώ εργάζονταν 150 άτομα, το ελασματουργείο παρήγε επί 24ώρου βάσεως χάλυβα οπλισμού σκυροδέματος σε ευθύγραμμες ράβδους και κουλούρες, το ίδιο και το Ελασματουργείο 2, όπως και το γειτνιάζων Χαλυβουργείο που απασχολούσε 160 άτομα. Σήμερα το μόνο που ακούει κανείς είναι ο θόρυβος από τα νερά που ψύχουν τις εγκαταστάσεις, και που ανακυκλώνονται μέσα από τις σωληνώσεις…

«Τώρα οι ρόλοι από τις γραμμές παραγωγής έχουν ξεμονταριστεί, θα μονταριστούν ξανά όταν αρχίσει και πάλι η λειτουργία του εργοστασίου» μας εξηγεί ο Βασίλης Σκαράκης, διευθυντής παραγωγής, πεπεισμένος ότι η στιγμή αυτή δεν θα αργήσει.

ΟΙ ΚΑΛΕΣ ΗΜΕΡΕΣ. Πριν από την κρίση το εργοστάσιο απασχολούσε 620 άτομα, ενώ μέχρι το τέλος του 2011 δούλευε σε φουλ λειτουργία 24 ώρες το 24ωρο επί επτά ημέρες την εβδομάδα, με τρεις βάρδιες προσωπικό και παραγωγή πάνω από 3.000 τόνους χάλυβα την ημέρα. Τα σύννεφα πύκνωσαν για τα καλά το 2012 όταν η Ελλάδα απορρόφησε 300.000 τόνους χαλυβουργικών προϊόντων, όσο ακριβώς ήταν η ζήτηση τη δεκαετία του… 1950.

Από τον Ιούνιο του 2012 το εργοστάσιο άρχισε να υπολειτουργεί, τον Ιούνιο του 2013 άρχισαν οι εθελούσιες έξοδοι (τότε ακόμη απασχολούνταν 470 άτομα), τη χρονιά που μας πέρασε το εργοστάσιο δούλεψε για λιγότερο από ένα… μήνα και τον Ιανουάριο του 2014 μόνο για 11 ημέρες.

Τελευταία Νέα