πόλεμος στον οποίο και οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές ανήκουν στο ίδιο κράτος ή στην ίδια εθνότητα.

Οι εμφύλιες συρράξεις αποτελούν σύνηθες φαινόμενο της ελληνικής Ιστορίας. Εθνικός Διχασμός, Εμφύλιος 1944-1949, πάντα οι μεν από τη μία, οι δε από την άλλη και ανάμεσά τους μίσος και πάθος απύθμενο. Η εμφύλια διαμάχη Αλαφούζου – Γιαννακόπουλου παρωνυχίδα μπορεί να χαρακτηριστεί και σταγόνα στον ωκεανό στην ιστορία των εμφύλιων σπαραγμών· η διάρκειά του, μάλιστα, ούτε αυτήν του Πελοποννησιακού Πολέμου αγγίζει, ούτε καν εκείνη της μετακατοχικής σύρραξης. Τον Πόλεμο των Εξι Ημερών (Αιγύπτου – Ισραήλ) θυμίζει περισσότερο. Και το τέλος της διαμάχης αποκαλύπτει τελικά πως το αίμα νερό δεν γίνεται και τ’ αδέρφια δεν χωρίζουνε, η μοίρα το χει γράψει – και τα λοιπά και τα λοιπά… Ηθικό δίδαγμα: «Δεν υπάρχει περίπτωση χώρας που να ωφελήθηκε από έναν παρατεταμένο πόλεμο» και μάλιστα εμφύλιο, γι’ αυτό όσο κι αν ο ένας στρατηγός μισεί τον άλλο δίνουν τα χέρια και περιμένουν… Την επόμενη αφορμή!