Αν κάποιος μελετητής στο πολύ μακρινό μέλλον έμπαινε στον κόπο να ασχοληθεί με τις «λέξεις της χρονιάς» του 2013, θα κατέληγε σε ορισμένες ενδιαφέρουσες διαπιστώσεις. Θα υπέθετε για παράδειγμα ότι εκείνα τα παλιά χρόνια η Δύση και η Ανατολή βρίσκονταν σε μια διαφορά φάσης ως προς την ψυχική τους διάθεση. Οι Δυτικοί θα του φαίνονταν χωρίς αμφιβολία τυλιγμένοι σε ένα πέπλο μακαριότητας, αφημένοι σε μια κατάσταση διαρκούς χαλαρότητας. Θα διέκρινε μια διαφορετική στάση ζωής, πιο παιγνιώδη και οπωσδήποτε πιο αυτοαναφορική. Γιατί μόνο έτσι θα μπορούσε να εξηγήσει το γεγονός ότι η λέξη «σέλφι» εμφάνισε μια αύξηση της τάξης του 17.000% μέσα σε έναν χρόνο υποχρεώνοντας το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης να της παραδώσει το στέμμα.

Αν στον αγγλόφωνο κόσμο η λέξη της χρονιάς περιγράφει το χαριτωμένο και κάπως εγωπαθές βίτσιο τού να φωτογραφίζει κανείς τον εαυτό του, στη γλώσσα των μανδαρίνων οι λέξεις της χρονιάς είναι περισσότερες από μια και δεν σχετίζονται με κάποιο χόμπι αλλά με τα βάρη της καθημερινότητας. Οι Δυτικοί δεν έχουν λύσει ασφαλώς τα προβλήματά τους αλλά δεν φαίνεται και να πολυασχολούνται με αυτά. Αντίθετα, οι Κινέζοι δεν έχουν χρόνο για χαβαλέ. Οπως μας πληροφορεί η Wall Street Journal, η λέξη της χρονιάς στην ηπειρωτική Κίνα είναι το «φανγκ», που σημαίνει σπίτι. Η επιλογή εξηγείται από την αλματώδη αύξηση των τιμών στην αγορά ακινήτων που αφενός δημιουργεί τις προϋποθέσεις για μια ωραία φούσκα και αφετέρου δυσκολεύει την υλοποίηση του ονείρου που έχει σήμερα ο μέσος Κινέζος: να αποκτήσει επιτέλους ένα δικό του σπίτι.

Στην Ταϊβάν, πάλι, η δημοσκόπηση της εφημερίδας United Daily News ανακήρυξε την «απάτη» λέξη της χρονιάς. Τον λόγο μπορεί να τον αναζητήσει κάποιος σε μια σειρά από σκάνδαλα που εμπλέκουν τον πρόεδρο και τον στρατό, αλλά και σε θέματα που σχετίζονται με την ασφάλεια των τροφίμων. Στη Σιγκαπούρη, περισσότεροι από 40.000 αναγνώστες της εφημερίδας Lianhe Zao Bao ανακήρυξαν λέξη της χρονιάς την «ομίχλη». Η επιλογή σχετίζεται με το νέφος αιθαλομίχλης που σκέπασε τη Σιγκαπούρη και το οποίο δημιουργήθηκε από τις πυρκαγιές που κατέκαψαν τα δάση της Ινδονησίας. Για τους Μαλαισιανούς, τέλος, η λέξη της χρονιάς είναι ο πληθωρισμός.

Χωρίς ένα συλλογικό βίτσιο να μας παρασύρει και δεδομένης της συλλογικής μας έφεσης στον πόνο, είναι σχεδόν βέβαιο ότι η δική μας λέξη της χρονιάς θα σχετιζόταν με κάποιον συλλογικό νταλκά. Θα μπορούσε να είναι για ακόμη μια φορά το μνημόνιο ή θα μπορούσε να είναι η φορολογία. Ενδεχομένως το τζάκι ή το πετρέλαιο θέρμανσης. Το δημοσιονομικό κενό. Ή το κενό σκέτο.