Πώς συνοψίζεται η συζήτηση μεταξύ των πολιτικών κομμάτων σε σχέση με τη Χρυσή Αυγή; Είναι απλό: από τον Ρουπακιώτη στον Ρουπακιά. Πριν από μήνες, μια πρωτοβουλία του τότε υπουργού Δικαιοσύνης για αντιρατσιστικό νομοσχέδιο ήταν η πρώτη ένδειξη μιας προϊούσας αποσταθεροποίησης στο εσωτερικό του τότε κυβερνητικού συνασπισμού ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ. Τώρα, το κόμμα του Φώτη Κουβέλη δεν είναι πια στην κυβέρνηση. Αλλά ο πρόεδρός του, με αφορμή τη δολοφονία του ράπερ Παύλου Φύσσα στην Αμφιάλη, ζητάει σύγκληση του Συμβουλίου Αρχηγών.

Η Χρυσή Αυγή είναι ένα θέμα που η ΝΔ έχει δυσκολευτεί να χειριστεί πολιτικά. Ο ίδιος ο Αντώνης Σαμαράς σε σειρά ομιλιών του –και προεκλογικά και στο Συνέδριο της ΝΔ, αλλά και σε κάθε ευκαιρία –έχει στηλιτεύσει το κόμμα του Νίκου Μιχαλολιάκου. Εχει επίσης αυτοπροσδιοριστεί πολιτικά και προσωπικά –είναι χαρακτηριστική η αναφορά στην Πηνελόπη Δέλτα –ως κάποιος που αντιτίθεται απόλυτα στον φασισμό. Ωστόσο, το Μαξίμου έχει διστάσει απέναντι σε προτάσεις για ποινικοποίηση της πολιτικής δράσης της Χρυσής Αυγής όπως ήταν, ουσιαστικά, ο νόμος Ρουπακιώτη. Ηθελε επίσης να διαχωρίζει πάντα τη Χρυσή Αυγή από συμπαθούντες ή παραστρατημένους συντηρητικούς ψηφοφόρους που είχαν διολισθήσει προς το μέρος της. Η δολοφονία Φύσσα ήταν η κόκκινη γραμμή και η νομική πρωτοβουλία Δένδια για συνένωση δικογραφιών που αφορούν την οργάνωση εκφράζει απόλυτα τον Πρωθυπουργό. Στο Μαξίμου η γραμμή Σαμαρά είναι ότι «τελειώνουμε με τη Χρυσή Αυγή» μέσα στα πλαίσια του ποινικού νόμου. Αρκεί, βέβαια, να σταματήσει να σέρνει τα πόδια η εισαγγελία που έγινε αποδέκτης της σχετικής κυβερνητικής μηνυματοδοσίας μέσω διαρροών προς τα ΜΜΕ.

Αν όμως το Μαξίμου θεωρεί ότι βρήκε τη λύση –κι έβλεπε ήδη από το Σαββατοκύριακο στις δημοσκοπήσεις τις πρώτες ενδείξεις ότι η Χρυσή Αυγή φθίνει και πως η κοινωνία κινητοποιείται απέναντί της –στη ΔΗΜΑΡ αναζητούν έναν τρόπο να επανέλθουν στην κεντρική πολιτική σκηνή. Εξού και η πρωτοβουλία να βρεθούν οι πολιτικοί αρχηγοί για το θέμα. Μόνο που θυμίζει τον επιβάτη ο οποίος προσπαθεί να οδηγήσει από το πίσω κάθισμα. Ωστόσο, ο κυβερνητικός προγραμματισμός αποτελεί εμπόδιο στην άμεση ανταπόκριση σε αυτό που ζητάει ο Κουβέλης. Βενιζέλος και Σαμαράς έχουν υποχρεώσεις στην Νέα Υόρκη όπου συνέρχεται η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών. Την ίδια ώρα όμως η κυβέρνηση θα ήθελε να δει την ενεργοποίηση των εισαγγελέων να εκδηλώνεται και να αποδίδει κάποιους καρπούς, αφού είναι σαφές ότι έχει πριμοδοτηθεί η θεσμική οδός, κάτι που φαίνεται και από την εμπλοκή του ΣΔΟΕ. Μπερδεμένο είναι και το ζήτημα αν έχει ή δεν έχει θέση σε Συμβούλιο Αρχηγών ο Μιχαλολιάκος. Ενώ τις απόψεις του για τι πρέπει να συζητηθεί έχει και ο Πάνος Καμμένος!

Το σκληρό συμπέρασμα είναι ότι για άλλη μια φορά η ΔΗΜΑΡ πληρώνει το γεγονός ότι προκάλεσε μια κυβερνητική κρίση τον Ιούνιο που οδήγησε στην έξοδό της. Αν αυτό δεν είχε συμβεί, ανασχηματισμός δύσκολα θα είχε γίνει, που σημαίνει ότι το κόμμα του Κουβέλη θα μπορούσε να έχει μερίδιο στις κυβερνητικές πρωτοβουλίες. Αρα και οφέλη. Αντ’ αυτού η ΔΗΜΑΡ προσπαθεί να μπει πολιτικά στο θέμα. Ολα της εξόδου από την κυβέρνηση δύσκολα…