Αναζήτηση
Το περιστατικό ήταν απολύτως συμβατό με το σύνηθες ύφος δημόσιας παρουσίας του ανθρώπου που κάθεται σήμερα στην καρέκλα του υπουργού Υγείας και αναγγέλλει σχεδόν καθημερινά με στόμφο τις προθέσεις του –δίκην βιονικού πολιτικού.
Σε ένα τηλεοπτικό παράθυρο ο Αδωνις Γεωργιάδης, αντιδικώντας με το φουριόζικο στυλ του με τους εργαζομένους της Πολυκλινικής Αθηνών, τους πέταξε: «Επρεπε να σας απολύσουμε για να καταλάβετε τι εστί βερίκοκο».
Ως πολιτικός λόγος η διατύπωση περί του βερίκοκου είναι μάλλον κακόγουστη –σαν ντεκόρ στις εκπομπές «Ελλήνων έγερσις», που παίζονται ακόμη στα περιθωριακά κανάλια. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Η ουσία βρίσκεται στις απολύσεις που καλύτερα να «είχαν» κάνει, όπως υποδηλώνει η φράση.
Αν ήταν παρορμητική παρόλα της στιγμής, ας την πάρει το ποτάμι. Αν είναι το σήμα κατατεθέν μιας φιγούρας που θα γίνει η χαρά των πρωινάδικων στη νέα τηλεοπτική σεζόν, δεν χάλασε ο κόσμος –υπάρχει και το τηλεκοντρόλ. Αν πρόκειται όμως για νέα κυβερνητική αντίληψη περί των εργασιακών σχέσεων, κάποιος πρέπει να το σταματήσει.
Το πώς απολύεται κάποιος από το Δημόσιο ορίζεται από τη νομοθεσία, δεν υπόκειται στις διαθέσεις κανενός υπουργού: αν τον βρουν σε καλή ημέρα, τους κρατάει, αν του τη σπάσουν, τους διώχνει. Συνεπώς τι πάει να πει «έπρεπε να σας είχαμε απολύσει»; Γιατί έπρεπε; Αν έπρεπε, γιατί δεν το έκαναν; Και ποιοι είναι αυτοί που διατηρούν το δικαίωμα να απολύουν κατά βούληση;
Η υποκρυπτόμενη απειλή έρχεται σε αντίθεση με τις διαβεβαιώσεις του ιδίου ότι δεν θα γίνουν απολύσεις στα νοσοκομεία. Από τη μια εγγυάται ότι δεν θα απολυθούν και από την άλλη αφήνει να εννοηθεί ότι αν πρόκειται να οργανώνουν κινητοποιήσεις που δεν εγκρίνει, θα ήταν προτιμότερη η απόλυσή τους.
Ο Γεωργιάδης έχει προβάλει αρκετά θορυβωδώς και από ετών την προσωπική κουλτούρα, την ιδεολογία και την αισθητική του. Από την εποχή που εντάχθηκε στον ΛΑΟΣ –αρνούμενος ότι επρόκειτο για έκφραση της εγχώριας Ακροδεξιάς –είχε το δικό του στίγμα και μόνο για μέλλοντα υπουργό δεν τον έκανες. Και στην πολιτική τι είναι και τι δεν είναι κάποιος προκύπτει πρωτίστως από τη διαδρομή του.
Δεν αλλάζουν οι άνθρωποι και ιδίως οι πολιτικοί; Μπορεί. Από την ημέρα που κινείται στο προσκήνιο ως υπουργός Υγείας, κάποιοι συνάδελφοί του στο Υπουργικό Συμβούλιο και στη Βουλή μιλούν για την εργατικότητα ενός ανθρώπου που «ξεκίνησε φτωχό παιδί και έφτασε παλεύοντας ώς το σημερινό του αξίωμα».
Ωστόσο, κάνοντας χρήση του αξιώματος με τον τρόπο που υποδηλώνει η ατάκα «έπρεπε να σας είχαμε απολύσει», επαληθεύει ένα παλαιό αξίωμα των κοινωνιολόγων: «Αν θέλεις να βγάλεις καλούς βασανιστές, διάλεξε τους πιο βασανισμένους».
