Ο Θεός βαρέθηκε το δημιούργημά του και αποφασίζει να πνίξει την ανθρωπότητα σε δέκα ημέρες χωρίς να ζητήσει καν να κατασκευαστεί μια Κιβωτός του Νώε για τους εκλεκτούς. Ειδοποιεί λοιπόν τους επικεφαλής των μεγάλων θρησκειών προκειμένου να προετοιμαστούν. Ο καθολικός λέει: «Ας προσευχηθούμε και ας ζητήσουμε άφεση αμαρτιών». Ο προτεστάντης επαληθεύει ότι έχει ξεπληρώσει τα χρέη του. Και ο ραβίνος αναφωνεί: «Δέκα ημέρες είναι υπεραρκετές για να μάθουμε να αναπνέουμε κάτω από το νερό!».

Το ανέκδοτο, που μετέφερε ο μεγάλος φιλόσοφος Τζορτζ Στάινερ σε μια συνέντευξη που έδωσε την περασμένη εβδομάδα στη «Φιγκαρό», δεν περιλαμβάνει την αντίδραση του εκπροσώπου της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Μπορούμε όμως να τη φανταστούμε: για την επικείμενη καταστροφή του ανθρώπινου είδους θα έριχνε τις ευθύνες στους άλλους. Οι ορθόδοξοι ήταν ανέκαθεν τα θύματα της Ιστορίας. Ρώσοι, Σέρβοι, Ελληνες, όλοι τα έκαναν πάντα σωστά και γι’ αυτό οι αλλόθρησκοι τους ζήλευαν και ήθελαν να τους βλάψουν. Οι Ρώσοι εφάρμοσαν και προσπάθησαν να επιβάλουν με τη βία ένα αποτυχημένο σύστημα σχεδιασμού της οικονομίας. Οι Σέρβοι παρασύρθηκαν από τη Μεγάλη Ιδέα ενός παρανοϊκού. Οι Ελληνες πίστεψαν ότι είχαν πιάσει την καλή και θα μπορούσαν να ζουν αιωνίως πάνω από τις δυνάμεις τους. Ολοι πλήρωσαν ακριβά τις ψευδαισθήσεις τους.

«Σε όλη μου τη ζωή προσπαθούσα να αναπνεύσω κάτω από το νερό, το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον», λέει ο 84χρονος Στάινερ, προσπαθώντας να εξηγήσει αυτό «το ωραίο ψέμα της ζωής, το στοίχημα στο απίθανο, που ωθεί τα περισσότερα άτομα και κοινωνίες να απορρίπτουν τη λογική της απελπισίας και της αυτοκτονίας». Εμείς, πάλι, αρχίσαμε τα μαθήματα κολύμβησης πριν από τρία χρόνια. Και το πρώτο επίθετο που έρχεται στο μυαλό για τη διαδικασία αυτή δεν είναι ακριβώς «ενδιαφέρουσα». Είναι μάλλον «συνταρακτική». Ξαφνιάσαμε τον εαυτό μας, ξαφνιάσαμε τους πολιτικούς μας, ξαφνιάσαμε ακόμη περισσότερο τους ξένους, που είχαν υποτιμήσει τις ικανότητες των πολιτών και είχαν υπερτιμήσει τις ικανότητες των πολιτικών. Κι ίσως τελικά να ήταν καλύτερα έτσι, γιατί σήμερα, αντί να είμαστε μια χώρα βαθιά τραυματισμένη αλλά μέσα στην Ευρώπη, ίσως να αναζητούσαμε ματαίως συμμαχίες και χρήματα στους Αραβες και στους Κινέζους.

Κάποιοι πίστεψαν –ενδεχομένως να πιστεύουν ακόμη –στα παραμύθια περί «ορθόδοξων τόξων», είτε στον γεωστρατηγικό είτε στον οικονομικό ή ακόμη και στον πολιτιστικό τομέα. Οι τελευταίες δηλώσεις του Πούτιν εναντίον όσων θέλουν να επενδύσουν στην Ελλάδα πρέπει μάλλον να τους προσγείωσαν απότομα. Ο μισητός Γεργκ Ασμουσεν, της ακόμη πιο μισητής Γερμανίας, είναι αντίθετα πολύ πιο ενθαρρυντικός όταν μας καλεί (στη συνέντευξή του στο «Βήμα») να μην γκρεμίσουμε αυτά που χτίσαμε. Αντε, να τελειώσει η πολυδιαφημισμένη αγγαρεία των γερμανικών εκλογών για να ασχοληθούμε με τα σημαντικότερα που έρχονται στη συνέχεια, τη μάχη για μια νέα Ευρώπη.

Τελευταία Νέα