«Απλώς, εγώ θέλω να απευθύνω την εξής ερώτηση στους εταίρους μας: κατανοούν τι έχει κάνει η ελληνική κοινωνία τα τέσσερα τελευταία χρόνια;».

Το είπε ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ. Και ας ελπίσουμε ότι ο τρόπος που το διατυπώνει δεν υποδηλώνει την πεποίθησή του ότι κάθε πρωί που ξυπνάει η Μέρκελ ρωτάει τους δικούς της: Είπε τίποτε για μένα ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος σήμερα;

Για να μιλήσουμε σοβαρά, ο πορτ παρόλ του Βαγγέλη Βενιζέλου έχει δίκιο. Και η μόνη απάντηση στο ερώτημά του είναι: τα τέσσερα τελευταία χρόνια η ελληνική κοινωνία έχει κάνει τεράστιες θυσίες και έχει υποστεί τα πάνδεινα.

Αλλά αν επιμένει να το θέτει σε αυτή τη βάση, ενδέχεται η Μέρκελ να τον ρωτήσει –λέμε τώρα –με τη σειρά της: έχει καταλάβει τι έχει κάνει η ελληνική κοινωνία πριν από τα τέσσερα τελευταία χρόνια;

Δεν χρειάζεται να απαριθμήσουμε γεγονότα και καταστάσεις που τεκμηριώνουν ότι για τρεις δεκαετίες έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της για να φτάσει εδώ που βρίσκεται σήμερα.

Εβαζε τα χεράκια της κι έβγαζε τα ματάκια της. Πρωτίστως –αφού θέλουμε να κολλήσουμε στον τοίχο τους ανάλγητους εταίρους –στη διαχείριση του κονδυλίων που αυτοί οι εταίροι διέθεσαν.

Στο πάρτι αυτοκαταστροφής μετείχαν πρόθυμα και αμέριμνα πολίτες, πολιτικοί, συνδικαλιστές, συνεταιριστές και κόμματα. Ειδικά το κόμμα που εκπροσωπεί ο Κωνσταντινόπουλος διεκδικεί τον τίτλο του πρώτου διδάξαντος, χρονολογικά τουλάχιστον. Και ακολούθησαν οι έτεροι Καππαδόκες, δημιουργώντας στρατιές τεμπέληδων της εύφορης κοιλάδας.

Η κρίση όμως δεν είναι κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τις παλιές συλλογικές αμαρτίες. Από αυτή την άποψη συνιστά λαϊκισμό ένα κόμμα που κυβέρνησε να θωπεύει την ελληνική κοινωνία για όσα υφίσταται, χωρίς ταυτόχρονα να της υπενθυμίζει ότι είχε πολλές ευκαιρίες να μην τα υφίσταται. Απλώς δεν τις αξιοποίησε.

Ερωτήματα σαν του Κωνσταντινόπουλου –έτυχε τώρα και αναφερόμαστε σε αυτόν, δεν είναι ο μόνος, ειδικά οι συριζαίοι το έχουν αναγάγει σε εθνική ιδεολογία –κλείνουν το μάτι στις πιο αρνητικές πλευρές της χώρας. Υπονοούν ότι οι ευρωπαίοι εταίροι επέβαλαν τη σημερινή κατάσταση και συνεπώς αυτοί οφείλουν και να την άρουν.

Η αλήθεια είναι διαφορετική, άρα και η πολιτική πρέπει να είναι διαφορετική. Η ελληνική κοινωνία μόνη της έχασε τον δρόμο, μόνη της οφείλει να τον ξαναβρεί. Στον βαθμό που το κάνει οι εταίροι βοηθούν, δεν αντιτίθενται, για να τους ζητάμε και τα ρέστα. Ειδικά για τη δημοσιονομική εκτροπή είναι οι τελευταίοι που βαρύνονται.

Εκτός αν το δούμε από την πλευρά που έλεγε για τους Πολωνούς ο Βίσμαρκ: «Δεν χρειάζεται να τους καταστρέψεις, αν τους δώσεις αρκετή ισχύ θα καταστραφούν μόνοι τους».