Ο συγκεκριμένος ιδιοκτήτης φροντιστηρίου στο Γαλάτσι και καθηγητής Μαθηματικών δεν ήταν αυτό ακριβώς που φαινόταν, εκεί λίγο πριν από τις αρχές της δεκαετίας του ’80.
Και αυτό αφού στον ελεύθερο χρόνο του (μετά τον βιοπορισμό του) σκάρωνε τραγούδια στην κιθάρα του, άκουγε μουσική, είχε τις ανησυχίες του. Και κάτι ακόμη σπουδαιότερο: ο Πειραιώτης –για την ακρίβεια γεννημένος στην Καστέλλα, που όμως μεγάλωσε στα Καμίνια –λίγο νωρίτερα (το 1971) είχε μια αξιοσημείωτη θητεία στο Κύτταρο και στο Ροντέο, στο πλευρό του Διονύση Σαββόπουλου. Ηδη όμως είχε ψιλοαποσυρθεί από το τραγούδι και σχεδόν μόναζε ανάμεσα στους μαθητές του, τα μαθηματικά του και την πάντα άσβεστη, όπως φάνηκε, επιθυμία του να εμπλακεί πάλι στα γρανάζια της μουσικής.
«Τότε, από το 1974 και έπειτα, επικρατούσε ή το σκυλάδικο ή το αντάρτικο. Εφυγα, πήγα και Στρατό, αλλά αυτό το πράγμα, το τραγούδι, φαίνεται πως σε επιλέγει και δεν το επιλέγεις. Από το 1971 έως το 1981 είχα γράψει πολλά κομμάτια. Κάποια μάλιστα τα έπαιζα πριν βγει ο Νιόνιος στο Κύτταρο ή στο Ροντέο και από τότε είχαμε συμφωνήσει να με βοηθούσε να τα δισκογραφήσω, αρχές του ’70. Εγώ όμως σαν να είχα αποφασίσει να αποσυρθώ», θυμάται για «ΤΑ ΝΕΑ» ο Βαγγέλης Γερμανός.
Και η στιγμή έφτασε το 1981 στη Lyra του Αλέκου Πατσιφά και, σχεδόν παράλληλα, ο παράξενος τραγουδοποιός αποφάσισε να σταματήσει να εργάζεται ως καθηγητής και να ξαναδώσει τα τραγούδια στον Νιόνιο, ο οποίος επιμελήθηκε την παραγωγή –ήταν η δεύτερη παραγωγή για τον Σαββόπουλο μετά την πετυχημένη «Εκδίκηση της Γυφτιάς» των Ρασούλη – Ξυδάκη.
Ο χρόνος πια ήταν πολύτιμος και ο Γερμανός (μαθηματικός γαρ) ήξερε από υπολογισμούς. Τώρα κολυμπούσε ξανά στην αγαπημένη του Μουσική. Το άλμπουμ λεγόταν «Τα μπαράκια» (συμμετείχε η Ελευθερία Αρβανιτάκη). Ακόμη και ο τίτλος είχε την ερμηνεία του: «Εμείς οι λαϊκοί μουσικοί παίζαμε κατ’ εξοχήν σε λαϊκούς χώρους. Κάτι σαν τα μπαρ. Εζησα αυτή την εποχή όπου το οικείο, το ζεστό, το ανθρώπινο είχε τη δική του αξία», λέει ο Βαγγέλης Γερμανός που είχε στο ενεργητικό του εκείνη την περίοδο πολλά live, είχε τις δικές του επιρροές (Dylan), είχε φτιάξει από έφηβος το δικό του ροκ συγκρότημα στον Πειραιά με τον τίτλο Candles (Κεριά) και το 1981 πια έβγαινε στη δισκογραφική σέντρα με τα ιδιοσυγκρασιακά και ιδιόρρυθμα τραγούδια του –ένα κράμα εφηβείας, εσωστρέφειας, παράξενου εξωτισμού –μακριά από το βαρύ πολιτικοποιημένο κλίμα της εποχής.
Την ίδια χρονιά
Το 1981 η χώρα μας γίνεται το δέκατο μέλος της ΕΟΚ.
Τα σχολεία καθιερώνουν το πενθήμερο πρόγραμμα.
21 οπαδοίτου Ολυμπιακού βρίσκουν τραγικό θάνατο όταν ποδοπατούνται στον αγώνα με την ΑΕΚ στο γήπεδο Γ. Καραϊσκάκης και το πανελλήνιο συγκλονίζεται.
Στις 18 Οκτωβρίου το ΠΑΣΟΚ κερδίζει τις εκλογές και ο Ανδρέας Παπανδρέου γίνεται πρωθυπουργός.
ΑΥΡΙΟ:
«Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ», 1985
