Η χρήση μιας κοινοτοπίας, «βίος αφιλοσόφητος ου βιωτός», από τον υπουργό Πολιτισμού Πάνο Παναγιωτόπουλο, που χαιρέτισε στο Ηρώδειο το άνοιγμα του Παγκόσμιου Συνεδρίου Φιλοσοφίας, δεν ενόχλησε όσους παρακολουθούσαν την τελετή έναρξης των εργασιών του, προχθές το βράδυ –άλλωστε, ακόμα και οι πιο επαναστάτες φιλόσοφοι γνωρίζουν από την κοινοτοπία της πολιτικής, δεν είναι ελληνικό φαινόμενο (ακούγοντας τα γιουχαΐσματα που ακολούθησαν, πρέπει να εμπέδωσαν και την εμπάθειά της). Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει χώρος για πολλή κοινοτοπία στο εν λόγω Συνέδριο, διότι ο θεσμός που ήλθε στην Αθήνα μετά τη Σεούλ «δεν είναι μια ακαδημαϊκά στιβαρή διοργάνωση, πιο πολύ έχει τον ρόλο της cultural understanding, της διαπολιτισμικής κατανόησης», σύμφωνα με πανεπιστημιακό που συμμετέχει. Φυσικά, πηγές της διοργάνωσης προσθέτουν ότι από τους διοργανωτές ζητήθηκαν αναλυτικά papers όσων επιθυμούσαν να συμμετάσχουν. Αλλά οι χρόνοι και οι υποδομές δεν έφταναν για να γίνει εξονυχιστική κρίση τους. Κι άλλωστε, όσοι συμμετέχουν έχουν πληρώσει 250 ευρώ έκαστος, πασίδηλον δηλαδή ότι είναι φανατικοί για φιλοσοφία. Απ’ αυτή την άποψη, δεν τρέχει και τίποτα αν δεν έλθουν μεγάλες φίρμες (σήμερα, πάντως, αναμένεται ο Γιούργκεν Χάμπερμας, ενώ ο Ουμπέρτο Εκο, ως συνήθως, ακόμα κι όταν λέει ναι, το σκέπτεται πάντα δυο φορές). Ούτε αν, κάποιες φορές, ολόκληρες συνεδριάσεις μετατρέπονται σε πηγαδάκια, όπου η αγγλική, επίσημη γλώσσα των εργασιών, υποχωρεί έναντι τοπικών ιδιωμάτων. Ούτε αν ο Κομφούκιος συναντά, σε κάποιες περιπτώσεις, την αποδόμηση. Ούτε αν ο Σοπενχάουερ παρουσιάζεται ως θεατρικό, υπό Θεοδοσίου Πελεγρίνη, σε μια προσπάθεια εμπέδωσης αυτού που ο Νίτσε αποκαλούσε «χαρούμενη γνώση».

Με άλλα λόγια, μια τέτοια εκδήλωση έχει ένα κομμάτι παθιασμένης αμπελοφιλοσοφίας, αλλά βρίσκεις και ενδιαφέροντα πράγματα. Σε αυτά τα τελευταία συγκαταλέγεται η εμπνευσμένη από τη σωκρατική διδασκαλία ομιλία του Αλέξανδρου Νεχαμά, αύριο στις 6 το απόγευμα, στην Πνύκα, με τίτλο «Είναι η ζωή μια τέχνη που διδάσκεται;». Ο Σωκράτης είναι σουπερστάρ παντού, πόσω μάλλον στον βράχο που έχει ταυτισθεί με την κλασική αρχαιότητα.