Ο αριστερός πολιτικός που δολοφονήθηκε έξω από το σπίτι του στην Τύνιδα την περασμένη Πέμπτη, ο Μοχάμεντ Μπράχμι, είχε γεννηθεί στην πόλη Σίντι Μπουζίντ. Την ίδια πόλη από την οποία ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 2010 η Αραβική Ανοιξη, όταν είχε αυτοπυρποληθεί ένας απελπισμένος μικροπωλητής.

Το ισλαμικό κόμμα Ενάντα που είναι τώρα κυβέρνηση στην Τυνησία κατηγορεί έναν νεαρό λαθρέμπορο όπλων ο οποίος είχε σχέσεις με την Αλ Κάιντα για τη δολοφονία τόσο του Μπράχμι όσο και του προασπιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Τσόκρι Μπελαΐντ πριν από έξι μήνες.

Βέβαια, μέρος της ευθύνης βαρύνει και το ίδιο το Ενάντα. Πρόκειται για ακραίο κόμμα το οποίο επιχειρεί να περάσει ένα Σύνταγμα που θα θεμελιώνει ισλαμικό καθεστώς. Η στάση του συνιστά απειλή για τις φιλελεύθερες και αριστερές φωνές που στηρίζουν ένα κοσμικό κράτος. Σχολιαστές μάλιστα συνδέουν τη δολοφονία του Μπράχμι (ο οποίος στήριζε την αποπομπή του Μόρσι) με απειλές που είχαν εκτοξεύσει στελέχη του Ενάντα.

Μολαταύτα, τα δυτικά μέσα ενημέρωσης συνεχίζουν να το θεωρούν ακίνδυνη και μετριοπαθή δύναμη.

Η νομοθεσία και η κουλτούρα της Τυνησίας ήταν ανέκαθεν από τις πιο προοδευτικές στον αραβικό κόσμο. Με την Αραβική Ανοιξη προκλήθηκε μια «κρίση ανδρικής ταυτότητας» που αποκαλύφθηκε με τις ακραίες θέσεις των ισλαμικών κομμάτων, σύμφωνα με την Αμέλ Γκραμί, ιστορικό στο Πανεπιστήμιο της Μανούμπα. Ορισμένοι υποστηρικτές του Ενάντα μιλούν πλέον μέχρι και για νομιμοποίηση της κλειτοριδεκτομής!

Αντιπολίτευση, ακαδημαϊκοί και φεμινίστριες νιώθουν να απειλούνται. «Πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση» προτρέπει τους ομοϊδεάτες της η ακτιβίστρια καθηγήτρια Νομικής Σάνα Μπεν Ασούρ. Αλλωστε, νωπές είναι οι μνήμες από το δεκαετές αιματοκύλισμα στη γειτονική Αλγερία, όταν το 1991 ανέβηκαν στην εξουσία οι ακραίοι ισλαμιστές.

Για να αποτραπεί κάτι ανάλογο και στην Τυνησία, είναι ανάγκη να συνεργαστούν όλες οι μετριοπαθείς, αντιδογματικές ομάδες, όπως έχουν αρχίσει τώρα να κάνουν. Είναι απαραίτητο να υπάρξει ένα κοινό μέτωπο που θα έχει τη διεθνή στήριξη. Διότι, έως τώρα, Ευρωπαϊκή Ενωση και ΗΠΑ ασχολούνται μόνο με τη Συρία και την Αίγυπτο.

Στις 20 Ιουλίου, πριν από τη δολοφονία του Μπράχμι βρέθηκα σε ένα πολιτιστικό φεστιβάλ στην Καρχηδόνα όπου είδα ένα ανάμεικτο πλήθος, οικογένειες και νέους, ισλαμιστές και κοσμικούς, να τραγουδούν μαζί. Ενα κλίμα ευφορίας που αντικαταστάθηκε από την επαναστατική ατμόσφαιρα ενός οργισμένου πλήθους στην κηδεία του Μπράχμι.

«Το Ισλάμ έχει επιβιώσει για δεκατέσσερις αιώνες. Δεν απειλείται» δηλώνει η Νάντια Σααμπάν, βουλευτής της αντιπολίτευσης. «Η λύση στο πρόβλημα είναι οικονομική, όχι θρησκευτική» υποστηρίζει.

Ομως θα βοηθήσει η Δύση όσους μάχονται για την ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα στη Βόρεια Αφρική ή θα αφήσει την Αραβική Ανοιξη να πεθάνει στη χώρα όπου γεννήθηκε;

Η Karima Bennoune είναι συγγραφέας και καθηγήτρια Νομικής στο Πανεπιστήμιο Davis της Καλιφόρνιας