Ο ήλιος είναι καυτός και το θερμόμετρο δείχνει 33 βαθμούς Κελσίου. Στον δρόμο δεν περπατάει κανένας, μόνο ένας αδέσποτος σκύλος. Στην καρέκλα του καφέ που είναι εκτός λειτουργίας κάθεται μία γυναίκα. Αμίλητη και ακίνητη.
Το σκηνικό –που θυμίζει τις έρημες πόλεις στις ταινίες γουέστερν, με την αφόρητη ζέστη και το αεράκι να σέρνει κουλούρες από ξερόχορτα –είναι από το πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού, και ειδικότερα από τους χώρους του πρώην Ανατολικού Αεροσταθμού.
Δώδεκα χρόνια μετά την παύση λειτουργίας του και εννέα χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, η εγκατάλειψη είναι εμφανής απ’ άκρη σ’ άκρη στις αχανείς εγκαταστάσεις του πρώην αεροδρομίου. Η αξιοποίηση ακόμη δεν έχει έρθει. Το οδοιπορικό των «ΝΕΩΝ» στο Ελληνικό κατέγραψε ερειπωμένα κτίρια, σκουπίδια, παρατημένα οχήματα της Ολυμπιακής, απέραντες εκτάσεις με τσιμέντο, χώρους με πράσινο άλλοτε, που τώρα έχουν γεμίσει ξερόχορτα. Ειδικά τις πρωινές ώρες το πρώην αεροδρόμιο θυμίζει πόλη-φάντασμα: πολύ δύσκολα θα δει κανείς πολίτες να κάνουν περίπατο ή να χρησιμοποιούν για άθληση τους χώρους.
Λίγα μέτρα πριν από τις εγκαταστάσεις του πρώην Ανατολικού Αεροσταθμού, που χρησιμοποιούνταν για τις διεθνείς πτήσεις, ένα μικρό ερειπωμένο κτίσμα που έχει μετατραπεί σε σκουπιδότοπο προϊδεάζει τον επισκέπτη για το τι θα αντικρίσει στη συνέχεια. Το εμβληματικό σιντριβάνι μπροστά από το κεντρικό κτίριο –το έχει σχεδιάσει ο αμερικανοφινλανδός αρχιτέκτονας Εερο Σάαρινεν –με την επιγραφή Κρατικός Αερολιμένας Αθηνών είναι πλέον μία ξερή γούρνα χωρίς νερό. Αρκετοί από τους φοίνικες έχουν ξεραθεί. Οσο για τα φυτά και το γκαζόν στα παρτέρια, έχουν γεμίσει ξερόχορτα. Μόνο οι ταμπελίτσες «Μην πατάτε το πράσινο» –«Κeep off the grass» είναι στη θέση τους.
Το πρωί δύσκολα θα συναντήσει κανείς εδώ κάποιον επισκέπτη ή περαστικό. Μολονότι σε τμήμα των εγκαταστάσεων λειτουργεί εκθεσιακός χώρος, συνήθως είναι ανοιχτός από το απόγευμα. Επικρατεί απόλυτη ησυχία. Εξω από την τζαμαρία του κτιρίου αναχωρήσεων, που άλλοτε περνούσαν χιλιάδες άνθρωποι από όλο τον κόσμο, τώρα περνάει ένας αδέσποτος σκύλος. Στο καφέ έξω από τον χώρο εκθέσεων κάθεται μία γυναίκα από εταιρεία σεκιούριτι για τη φύλαξη των χώρων. Το μόνο που ακούγεται πού και πού είναι το κρώξιμο κάποιων κορακιών.
Δίπλα στο κτίριο, αρκετά από τα γυάλινα ηχοπετάσματα που υπήρχαν για να μην ακούγεται ο ήχος των αεροπλάνων είναι σπασμένα. Μέσα, στους αχανείς χώρους στάθμευσης των αεροπλάνων και στους αεροδιαδρόμους, βλέπει κανείς πεταμένες λαμαρίνες και παρατημένα καρότσια.
Ερημιά, σκουπίδια και εγκατάλειψη και στην άλλη όχθη. Στον πρώην Δυτικό Αερολιμένα, στο ύψος του Αγίου Κοσμά. Το κεντρικό κτίριο –που πάντως είναι περιφραγμένο με συρματόπλεγμα –μοιάζει βομβαρδισμένο. Η οροφή έχει καταρρεύσει, ίσως και από πυρκαγιά, και οι τζαμαρίες είναι σπασμένες. Ο χρόνος είναι σαν να έχει σταματήσει στο 2001. Τη χρονιά που το αεροδρόμιο μετακόμισε στα Σπάτα. Απέξω έχει παντού σκουπίδια. Από πλαστικά μπουκάλια και κουτιά αναψυκτικών μέχρι παπούτσια κάθε είδους. Γόβες, μποτάκια, αθλητικά. Ενα βοηθητικό κτίριο απέναντι από το κτίριο αναχωρήσεων έχει μετατραπεί σε μίνι χωματερή, με περιττώματα και σκουπίδια. Δίπλα, στον χώρο που χρησίμευε ως πάρκινγκ, υπάρχει μία σκάφη γεμάτη ξερόχορτα. Το ανθρώπινο στοιχείο εδώ είναι εντονότερο, αφού στον περιβάλλοντα χώρο σταθμεύουν λεωφορεία του ΟΑΣΑ.
Ολυμπιακές εγκαταστάσεις. Ο περιβάλλων χώρος στις πρώην ολυμπιακές εγκαταστάσεις (γήπεδα μπάσκετ, χόκεϊ, μπέιζμπολ, κανόε καγιάκ) είναι σε κάπως καλύτερη κατάσταση. Ωστόσο και εδώ είναι εμφανή τα σημάδια εγκατάλειψης. Σε αρκετά από τα παρτέρια που είχαν γκαζόν και φυτά τώρα υπάρχουν ξερόχορτα. Στο γήπεδο του χόκεϊ ο αγωνιστικός χώρος θυμίζει… αγρό από τα χόρτα. Στην είσοδό της εγκατάστασης το πορτάκι ενός ηλεκτρικού πίνακα είναι ανοιχτό. Γύρω από τα γήπεδα αρκετοί από τους κάδους απορριμμάτων είναι γεμάτοι σκουπίδια. Υπάρχει βέβαια και η θετική πλευρά: σε αρκετά σημεία θα παρατηρήσει κανείς ότι τα πευκάκια που είχαν φυτευτεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες έχουν γίνει πλέον ολόκληρα δέντρα.
Η είσοδος στους χώρους των πρώην ολυμπιακών εγκαταστάσεων είναι ελεύθερη για το κοινό από το πρωί έως το βράδυ (το καλοκαίρι 7 π.μ. – 7.30 μ.μ.). Τα πρωινά των καθημερινών σπανίως επισκέπτεται κάποιος αυτούς τους χώρους, ενώ λίγο μεγαλύτερη είναι η επισκεψιμότητα τα Σαββατοκύριακα. «Ερχονται για ποδηλασία ή περίπατο», λέει εργαζόμενος στην εταιρεία φύλαξης. Υπάρχει όμως μία κατηγορία πολιτών που είναι ανεπιθύμητοι στον περιβάλλοντα χώρο των αθλητικών εγκαταστάσεων: οι δημοσιογράφοι. Ειδικά αν έχουν κάμερες μαζί τους. Οι σεκιούριτι που τους περνούν από το…«face control» και τους ενημερώνουν ότι χρειάζεται να κάνουν αίτηση για να μπουν μέσα…
