Αναζήτηση
Τον Ιούνιο του 2007 ο Γιάννης Σμυρλής εξελέγη πρόεδρος της Νεολαίας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ). Πέρασε σχεδόν απαρατήρητο ακόμη και στη ΝΔ. Ο Καραμανλής δεν συγκινήθηκε, από το κομματικό επιτελείο –στη Ρηγίλλης τότε –δεν υπήρξε καμία αντίδραση. Το περασμένο Σαββατοκύριακο η ίδια θέση επέστρεψε σε ελληνικά χέρια, με την εκλογή του 26χρονου Κωνσταντίνου Κυρανάκη. Ο Αντώνης Σαμαράς έκανε δήλωση, η Συγγρού πανηγύρισε, η ΟΝΝΕΔ φωταγωγήθηκε. Μπορεί να μεσολάβησαν μόλις έξι χρόνια, αλλά επίσης ένα Μνημόνιο και μια διάχυτη αίσθηση διεθνούς περιθωριοποίησης που δικαιολογούν τις ιαχές θριάμβου.
ΕΙΚΟΝΑ ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ. Η ανάληψη της ηγεσίας της Νεολαίας της ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς αποτελεί για το Μέγαρο Μαξίμου μια ηχηρή επιβεβαίωση της αναστροφής του αρνητικού κλίματος που επικρατούσε για την Ελλάδα στο ευρωπαϊκό πεδίο την τελευταία τριετία. Το μήνυμα είναι ότι αν η χώρα έχει αρχίσει να κερδίζει ξανά θέσεις κορυφής στον ευρωπαϊκό ανταγωνισμό, τότε έχει πάψει να αποτελεί το «μαύρο πρόβατο» που πολλοί στοιχημάτιζαν στη σφαγή του. Ο Κ. Κυρανάκης, μάλιστα, φέρεται ότι θα είναι ένα από τα φρέσκα στελέχη, μέσω των οποίων θα επιδιώξει ο κ. Σαμαράς να σηματοδοτήσει και την εικόνα ανανέωσης της ΝΔ.
Ορισμένοι στο γαλάζιο επιτελείο, οι οποίοι ενθουσιάζονται με ευκολία, αντιμετωπίζουν την εκλογή του ως αφετηρία για νέες κατακτήσεις στο ευρωπαϊκό στερέωμα, αναζητώντας μια αναλογία με τις θέσεις αιχμής που είχαν αναληφθεί στα χρόνια του Σημίτη: ο Λ. Παπαδήμος στην ΕΚΤ, ο Χρ. Ροζάκης και ο Β. Σκουρής στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια, ο Ν. Διαμαντούρος στη θέση του ευρωπαίου Συνήγορου του Πολίτη. Αναλογία βεβαίως δεν υπάρχει, ούτε οι θέσεις αυτές είναι συγκρίσιμες με έναν ρόλο που περιορίζεται στις κομματικές γραμμές και δεν επιτρέπει παρέμβαση στα ευρωπαϊκά τεκταινόμενα. Οι αποφάσεις της Νεολαίας –που με την πίεση της ΟΝΝΕΔ έχει ταχθεί, μεταξύ άλλων, υπέρ της έκδοσης ευρωομολόγου και της άμεσης οριοθέτησης της ελληνικής ΑΟΖ –σπανίως εισακούγονται από την ηγεσία του ΕΛΚ.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η επικράτηση του Κ. Κυρανάκη είναι μια νίκη ελληνική, η οποία επηρεάζει και τις ισορροπίες στους κόλπους της ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς. Ο φέρελπις οννεδίτης, μάλιστα, στις κάλπες που στήθηκαν στη Σόφια κέρδισε με άνεση την ισπανίδα αντίπαλό του (με 114 ψήφους έναντι 69), την οποία πριμοδοτούσαν οι γερμανοί Χριστιανοδημοκράτες. Αυτός ήταν ένας επιπλέον λόγος για να προκαλέσει η εκλογή του ιδιαίτερη αίσθηση στους ευρωπαίους συντηρητικούς. Στη διετία που θα έχει στα χέρια του το τιμόνι της Νεολαίας του ΕΛΚ, ο ίδιος σπεύδει να καταστήσει σαφές ωστόσο ότι δεν θα κινηθεί διχαστικά και δηλώνει «πρώτα απ’ όλα Ευρωπαίος».
Η αλήθεια είναι ότι ο 26χρονος απόφοιτος της Νομικής Αθηνών, υπεύθυνος διεθνών σχέσεων έως πρόσφατα στην ΟΝΝΕΔ, έμαθε από παιδί να κινείται με άνεση στους ευρωπαϊκούς διαδρόμους. Από την προσωπική του ιστορία δεν λείπουν κάποιες πτυχές που συγκρούονται με τα συντηρητικά στερεότυπα και αποδεικνύουν ότι έχει ο καιρός γυρίσματα. Η μητέρα του, Ελένη Κυρανάκη, τον μεγάλωσε μόνη της μεταξύ Λουξεμβούργου, Αθήνας και Βρυξελλών. Ηταν από τις πρώτες ελληνίδες κοινοτικές υπαλλήλους, με μια σταδιοδρομία που κορυφώθηκε στα γραφεία δύο προέδρων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου: του ισπανού Σοσιαλιστή Χοσέπ Μπορέλ και του γερμανού Χριστιανοδημοκράτη Χανς Γκερτ Πέτερινγκ.
Ο γιος του δεύτερου, ο Μπένεντικτ Πέτερινγκ, ήταν ουσιαστικά και ο μεγάλος αντίπαλος του Κυρανάκη στη Νεολαία του ΕΛΚ. Αλλά ο νεαρός Γερμανός δημιουργούσε αντισυσπειρώσεις και αποσύρθηκε από τη μάχη για την ηγεσία, βάζοντας μπροστά την Ισπανίδα Μαρία Φούστερ, προκειμένου να διασπάσει και το μπλοκ του ευρωπαϊκού Νότου. Η αποτυχία του ήταν εκκωφαντική, ενώ και ο ίδιος μετά βίας παρέμεινε στο προεδρείο της οργάνωσης καταλαμβάνοντας μία από τις τελευταίες θέσεις αντιπροέδρων.
Ο Κυρανάκης, πάντως, δεν οφείλει την εκλογή του μόνο στο κλίμα συμπάθειας που προκάλεσαν για τη δική του υποψηφιότητα οι παρασκηνιακές μεθοδεύσεις και οι πιέσεις της γερμανικής ομάδας. Ο ίδιος ως αντιπρόεδρος της οργάνωσης την προηγούμενη διετία αξιοποίησε όσο καλύτερα γινόταν την ισχυρή βάση που έχει δημιουργήσει από χρόνια η ΟΝΝΕΔ στους κόλπους της Νεολαίας του ΕΛΚ. Τη δεκαετία του ’90, άλλωστε, επικεφαλής του Φοιτητικού της ευρωπαϊκής οργάνωσης υπήρξε ο στενός συνεργάτης του κ. Σαμαρά, ο Σταύρος Παπασταύρου, ενώ ακολούθησε ο Μιχάλης Πεγκλής, ο οποίος επίσης έχει ενταχθεί στην ομάδα των συνεργατών του πρωθυπουργικού γραφείου.
Η προϊστορία δείχνει ότι η ηγεσία της Νεολαίας του ΕΛΚ μπορεί να οδηγήσει παντού και πουθενά· ανάλογα με τη συγκυρία και τις επιδιώξεις του καθένα. Ο Σμυρλής, για παράδειγμα, προσπαθεί σήμερα να ανελιχθεί στο γαλάζιο οργανόγραμμα μέσα από τη θέση του γραμματέα Διεθνών Σχέσεων. Ενας προκάτοχός τους στην ευρωπαϊκή συντηρητική Νεολαία, ο Φρέντρικ Ράινφελντ, είναι σήμερα Πρωθυπουργός της Σουηδίας. Αλλοι άφησαν την πολιτική δράση και αφοσιώθηκαν στην επαγγελματική τους καριέρα. Ο Κωνσταντίνος Κυρανάκης, ωστόσο, βλέπει ένα μέλλον στην πολιτική. Το «μικρόβιο», όπως λέει, το κόλλησε στα 17 του, όταν μίλησε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο Νέων (το αντίστοιχο της Βουλής των Εφήβων), εκπροσωπώντας το Ευρωπαϊκό Σχολείο των Βρυξελλών από το οποίο αποφοίτησε.
ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΥ. Επιστρέφοντας στην Αθήνα την περίοδο Καραμανλή, καθώς εισήχθη στη Νομική, τον περίμενε η ΔΑΠ, η φοιτητική οργάνωση της ΟΝΝΕΔ. Πολύ γρήγορα ωστόσο απέκτησε προσβάσεις στο κεντρικό σύστημα εξουσίας. Αυτός που τον «ανακάλυψε» ήταν ο Νίκος Καραχάλιος, την περίοδο που είχε τα κλειδιά του Πολιτικού Σχεδιασμού της ΝΔ. Η βολιώτικη καταγωγή της μητέρας του και οι συστάσεις του Καραχάλιου τον έστειλαν το 2008 και στο γραφείο του εκλιπόντος Θανάση Νάκου, στο υφυπουργείο Εσωτερικών, σε ρόλο κειμενογράφου. Μετά την εκλογή Παπαμιμίκου στην ΟΝΝΕΔ, ανέλαβε τις διεθνείς σχέσεις της οργάνωσης που οδήγησαν, συνακόλουθα, και στη Νεολαία του ΕΛΚ. Τους τελευταίους μήνες έχει ξεκινήσει μεταπτυχιακές σπουδές στο επικοινωνιακό μάνατζμεντ, ενώ συνεργάζεται με εταιρείες που σχεδιάζουν ιστοσελίδες.
