Αναζήτηση
Και αυτή η ιστορία με την αποσυρθείσα διάταξη για την απαγόρευση των προσωρινών διαταγών των δικαστηρίων για επαναπρόσληψη συμβασιούχων του Δημοσίου με έχει εκνευρίσει αφόρητα. Διότι αποσύρθηκε μεν, αλλά, όπως μου τόνισε ο υπουργός Δικαιοσύνης Αντώνης Ρουπακιώτης, η διάταξη που προώθησε το πρωθυπουργικό γραφείο (λέγε με Τ. Μπαλτάκο) δεν αφορούσε ΜΟΝΟ τον δημόσιο τομέα της οικονομίας, αλλά και τον ιδιωτικό!
–Και τον ιδιωτικό; ρώτησα.
– Και τον ιδιωτικό, μου επιβεβαίωσε ο υπουργός τονίζοντας μία προς μία τις λέξεις.
Το οποίον σημαίνει ότι αυτό κάποιος το έσπρωξε. Διότι άντε να δεχτώ ότι η διάταξη προωθήθηκε επειδή η τρόικα απαιτεί να περιοριστεί ο αριθμός των υπαλλήλων στο Δημόσιο και να κλείσουν μερικά «παράθυρα» για την επιστροφή των συμβασιούχων σε αυτό. Αλλά η τρόικα δεν έχει ζητήσει ποτέ να αποκλειστεί η δικαίωση μέσω της Δικαιοσύνης εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα. Αρα κάτι παίχτηκε σε αυτό το επίπεδο. Κάτι και από κάποιους. Μήπως να μας το έλεγαν αντί να μας δουλεύουν;
Η Ανοιξη μας έλειπε…
Στο μεταξύ αποφάσισα να συμμετάσχω και εγώ στην προσπάθεια που κάνει το αριστερό αγόρι Αλέξης να κινητοποιήσει τους λαούς του Νότου στην κατεύθυνση της δημιουργίας της Μεσογειακής Ανοιξης που δεν είναι καθόλου εποχική, αλλά είναι κατ’ αντιστοιχία της Αραβικής Ανοιξης. Αν και ο αρχηγός δεν έδωσε πολλές λεπτομέρειες για το πώς φαντάζεται το εγχείρημα, είμαι έτοιμος να μετάσχω ψυχή τε και σώματι, διότι είναι αυτό που πραγματικά μας έλειπε μετά τα όσα υπέροχα συνέβησαν σε Λιβύη, Τυνησία, Αλγερία, Αίγυπτο, Υεμένη τα προηγούμενα δύο χρόνια.
Ελπίζω δε να ξεκινήσει η προσπάθεια από την Πλατεία Συντάγματος, η οποία να ονομαστεί πάραυτα σε «Πλατεία Ταχρίρ» (μεγάλη φωτογραφία, από τις διαδηλώσεις), όπως πρότειναν την περίοδο του κινήματος των Αγανακτισμένων επιφανή στελέχη του χώρου…
Από τον Γιώργο στον Αλέξη
Αγνοώ αν αυτά ο πρόεδρος τα σκέφτεται μόνος του ή είναι προϊόν ζυμώσεων στο ανώτερο δυνατό επίπεδο στο εσωτερικό του κόμματος. Γνωρίζω όμως ότι υπάρχουν οι προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο καθώς, όπως μου ψιθύρισαν, στο περιβάλλον του προέδρου Αλέξη συμπεριλαμβάνεται ήδη από καιρό μια μορφή: πρόκειται για τον σύντροφο Νίκο Κοτζιά (μικρή φωτογραφία), ο οποίος έπειτα από μια ιλιγγιώδη διαδρομή μέσα στην μπρουτάλ Αριστερά είχε βρεθεί, ως γνωστόν, και στο περιβάλλον του Γιώργου –πάλι ως μυστικοσύμβουλος. Περιβάλλον από το οποίο αποχώρησε οικειοθελώς οργισμένος, όταν ο Γιώργος έκανε υπουργό Εξωτερικών τον Δρούτσα επιφυλάσσοντας στον ίδιο μια θέση υφυπουργού, πράγμα το οποίο θεώρησε τρομερά υποτιμητικό και αδιανόητα απαξιωτικό.
Εύχομαι καλύτερη τύχη τώρα στο πλευρό του Αλέξη…
Γίνεται, γίνεται…
Ο Κοτζιάς, όπως μου λένε, είναι επίσης υπέρ της συγκρότησης του «αντιμνημονιακού τόξου», το οποίο στη δεδομένη στιγμή θα στηρίξει την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Αυτό περί του συγκεκριμένου τόξου, πάντως, είναι μια όμορφη ιδέα του προέδρου του κόμματος «Π. Καμμένος και Σία Ανεξάρτητοι Ελληνες» Π. Καμμένου (τον οποίο στηρίζω ανεπιφύλακτα απέναντι στην –βάρβαρη θα την ονομάσω –επίθεση που δέχθηκε από τον Αδωνη αναφορικά με το χρώμα των μαλλιών του), την οποία θα επαναλάβει με στεντόρεια φωνή κατά τη σημερινή εναρκτήρια ομιλία του στο ιδρυτικό Συνέδριο του κόμματος στο ΣΕΦ.
Παρακάμπτω το αφελές ερώτημα «μα Τσίπρας και Καμμένος μαζί γίνεται;» (εδώ έχουν γίνει άλλα και άλλα σε αυτή τη χώρα, εκεί θα κολλήσουν ετούτοι οι δύο;), και στρέφω την προσοχή μου στην καθαρά πολιτική πλευρά του Συνεδρίου, που είναι οι αποφάσεις επί όλων αυτών.
Αν και η πηγή μου στο κόμμα μού δήλωσε ότι υπάρχουν επιφυλάξεις για το «αν πρέπει να τεθούν σε ψηφοφορία ζητήματα κεφαλαιώδους σημασίας, όπως η μετεκλογική συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ», δεν διανοούμαι ότι μπορεί να γίνει διαφορετικά. Εκτός και αν εξουσιοδοτηθεί ο πρόεδρος «να το πάρει πάνω του το θέμα», όπως επίσης άκουσα.
Ο πρόεδρος πρόεδρος, αλλά αύριο θα μπει και αυτός στη βάσανο της εκλογής, δεδομένου ότι το Καταστατικό απαιτεί ψηφοφορία για την ανάδειξή του στη θέση αυτή. Το ενδιαφέρον είναι ότι η ψηφοφορία δεν θα έχει κανένα απολύτως ενδιαφέρον. Δεν θα υπάρχει άλλος υποψήφιος, άρα θα το κερδίσει με το σπαθί του το «100% στον μεγάλο αρχηγό»!
Η «καυτή» ανάσα του Λαφαζάνη
Συνέδρια θα κάνουν και άλλοι, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ για παράδειγμα. Αλλά δεν ξέρω αν και πόσο θα βγει ενισχυμένος από αυτή τη διαδικασία. Με ενημέρωσαν ότι πρόσφατα σε μια εκλογική διαδικασία που έγινε για την ανάδειξη συνέδρων (σε ορισμένες μόνο νομαρχιακές· σε άλλες υποστηρίχθηκε ότι στο Συνέδριο θα μετάσχουν όσοι είχαν εκλεγεί αντιπρόσωποι στη Συνδιάσκεψη του Νοεμβρίου) η περί τον Λαφαζάνη αντιπολίτευση έδειξε τα δόντια της!
Μου ανέφεραν χαρακτηριστικά το παράδειγμα της Νομαρχιακής Α’ Αθήνας όπου πλειοψήφησε μεν η τάση των προεδρικών, αλλά η Αριστερή Πλατφόρμα της οποίας ηγείται ο Λαφαζάνης έφθασε σχεδόν στο 30% έναντι 12% που είχε. Μιλάμε για γιγαντιαία ανάπτυξη της εσωκομματικής αντιπολίτευσης και άσε να λένε κάτι δημοσκόποι της πλάκας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εκτοξεύθηκε και ξέφυγε 2,5 μονάδες της Νέας Δημοκρατίας.
Τους παίρνει την πελατεία
Στο ΠΑΣΟΚ έχουν πονοκέφαλο, και δεν είναι μόνο για τα οικονομικά (όπου βρήκαν κάτι τρύπες πιο μεγάλες και από την τρύπα του όζοντος!). Είναι και γιατί μπερδεύεται στα πόδια τους η ΔΗΜΑΡ, η οποία τσιμπολογάει κόσμο από το άλλοτε κραταιό κίνημα. Και διαβλέπουν μια επιχείρηση μετακίνησης του κόμματος προς το Κέντρο, ώστε να επικαθήσει στην εκλογική πελατεία του ΠΑΣΟΚ.
Είναι δε και αυτός ο πρόεδρος Φώτης που τα κάνει ακόμη χειρότερα τα πράγματα. Διαβάστε τι είπε μετά τη συνάντηση με τον Χάνες Σβόμποντα, τον γραμματέα του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος:
«Θα μπούμε στο ΕΣΚ κάποια στιγμή. Μας θέλουν. Αυτό όμως δεν έχει σχέση με την πρόταση του ΠΑΣΟΚ για συμπόρευση».
Ηαπόσυρση των δύο τροπολογιών που αφορούσαν τις προσωρινές διαταγές των δικαστηρίων, αλλά και τη μείωση των συντάξεων στο πρώην ΤΕΒΕ δημιουργεί την αίσθηση ότι η κυβέρνηση αντιμετωπίζει σοβαρότατο πρόβλημα συντονισμού. Και αν μεν ώς έναν βαθμό αυτό θα μπορούσε να το δικαιολογήσει ο χαρακτήραςαυτής της κυβέρνησης –τρία κόμματα με διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες,στόχευση, και κυρίως θέσεις -, δεν μπορείνα το δικαιολογήσει με τίποτε η λογική.
δεν θα επεμβαίνει κατασταλτικά. Θα προλαμβάνει και δεν θα επεμβαίνει εκ των υστέρων.Υπό τις συνθήκες της κρίσης αυτό είναι κάτι παραπάνω από επιβεβλημένο. Και είναι σοβαρές οι ευθύνες
του Πρωθυπουργού, ο οποίος σχεδόν έναν χρόνοτώρα δεν το έχει αντιληφθεί. Δεν έχει αντιληφθεί, δηλαδή, ότι η κυβέρνησή του μοιάζει με φάλτσομουσικό σύνολο, το οποίο διασώζεται μόνοκαι μόνο επειδή δεν υπάρχει εναλλακτική λύση.Με το Υπουργικό Συμβούλιο να συνεδριάζει σε αραιά
διαστήματα, τον ίδιο να είναι αφοσιωμένος –και σωστά –στο πώς θα αποφευχθούν περαιτέρω συνέπειες της κρίσης,είναι τουλάχιστονεπιβεβλημένο να αλλάξειτο μοντέλο διακυβέρνησης.
Κατά το παρελθόνέχουν δοκιμαστεί διάφορα σχήματα. Ας εξελίξει ένα από αυτά και ας προχωρήσει. Οσο δεν το κάνει, η εικόνα της κυβέρνησης θα καταστρέφεται από «ύποπτες» τροπολογίες, διατάξεις και ρυθμίσεις…
