Εχει δίκιο ο Κωστής Χατζηδάκης που επικρίνει τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Κωνσταντίνο Μπάρκα, ο οποίος ζήτησε, στη Βουλή, να μην τοποθετηθούν μπάρες στο μετρό, υποτίθεται για να μπορούν να μετακινούνται δωρεάν οι άνεργοι, οι απλήρωτοι εργαζόμενοι και οι μετανάστες. Δεν έχει δίκιο που αρκείται σε ηθικολογικές επικρίσεις. Οταν σε μια διαμάχη, αντί για επιχειρήματα υπάρχουν εκατέρωθεν αφορισμοί, ούτε κανείς μεταπείθεται ούτε οι πολίτες καταλαβαίνουν τον λόγο για τον οποίο προέκυψε ο διαξιφισμός. Ως προς τις εντυπώσεις, μάλιστα, ο ηττημένος στον διαξιφισμό είναι ο κ. Χατζηδάκης, επειδή ο κ. Μπάρκας εμφανίζεται κοινωνικά ευαίσθητος αντιεξουσιαστής απέναντι σε έναν ανάλγητο εκπρόσωπο της εξουσίας, για να μην πω και στυγνό νεοφιλελεύθερο που θέλει να πιει το αίμα του λαού με το μπουρί της σόμπας.

Αντί για ένα ηθικολογικό κήρυγμα, ο κ. Χατζηδάκης θα ήταν πιο αποτελεσματικός αν έλεγε στον ιδεολογικό του αντίπαλο ότι το μετρό έχει κόστος λειτουργίας (συρμοί, ηλεκτρικό, οδηγοί, συντηρητές, φύλακες, γραφεία, εγκαταστάσεις, λογιστήρια, και ακόμα μισθούς, ασφάλειες, δάνεια…). Για να μπορεί να λειτουργεί, πρέπει να μπορεί να έχει κέρδη. Αν δεν μπορεί να έχει κέρδη από το καθημερινό εισιτήριο των επιβατών (αυτό είναι το κύριο εισόδημά του), είτε πρέπει να επιδοτηθεί από τον κρατικό προϋπολογισμό (από τους φόρους των ελλήνων πολιτών, δηλαδή) είτε από την αύξηση του εισιτηρίου –από τα κορόιδα, δηλαδή, που πληρώνουν, τα οποία κορόιδα μπορεί να παίρνουν τον βασικό μισθό (και ούτε…) στη δουλειά τους ή μπορεί να έχουν ανεπτυγμένη την αίσθηση της αξιοπρέπειας για να επιδείξουν την κακή οικονομική κατάστασή τους.

Θα μπορούσε να πει ακόμα ότι αυτό που εμφανίζεται από τον κ. Μπάρκα ως κοινωνική δικαιοσύνη είναι απλώς επιβράβευση της θρασύτητας, της αναξιοπρέπειας και, γενικώς, της τράκας. Και το κυριότερο, συνιστά απόλυτη απαξίωση στο Δημόσιο, του οποίου υποτίθεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υπέρμαχος.

Διότι το Δημόσιο δεν είναι ένα πράγμα για να το απομυζούμε όλοι: οι πολιτικοί για να διορίζουν, οι εργαζόμενοι σε αυτό για να το λυμαίνονται προνομιακά και οι πολίτες για να λεηλατούν ό,τι μπορούν από τα κομμάτια του. Ισα ίσα. Το Δημόσιο είναι ανάγκη να είναι μικρό, ευέλικτο, εξυπηρετικό και, κυρίως, να είναι υγιές και ανεξάρτητο από την πολιτική υστεροβουλία, τον λαϊκισμό ή και την αφέλεια καθενός που παριστάνει τον σωτήρα.

Αυτά θα περίμενε κανείς να πει ο κ. Χατζηδάκης στον κ. Μπάρκα. Προσθέτοντας ότι όσα διακηρύσσει κάνουν πολύ μεγαλύτερο κακό από αυτό που, υποτίθεται, θεραπεύουν. Και ότι αν χρειαστεί να αυξηθεί το εισιτήριο του μετρό, θα έχουν συμβάλει σε αυτό και οι τζαμπατζήδες, αλλά και εκείνοι που δίνουν το εισιτήριό τους στον επόμενο σε ένδειξη, υποτίθεται, αλληλεγγύης.

Αλληλεγγύη στον τρακαδόρο, ζημιά στην κοινωνία. Τόσο απλά. Αλλά και τόσο πολιτικά.

Τελευταία Νέα