«Δεν έχουμε πολιτισμό και η απόδειξη είναι ότι έχουμε υπουργείο Πολιτισμού». Η φράση αυτή αποδίδεται στον Μάνο Χατζιδάκι. Είτε την έχει πει είτε όχι, μοιάζει να απηχεί την πραγματικότητα. Δυστυχώς, μάλιστα, τα πράγματα δεν καλυτερεύουν όταν παύει να υφίσταται το υπουργείο Πολιτισμού. Ισως διότι, στην πραγματικότητα, οι αρμοδιότητες του υπουργείου απλώς έχουν μεταφερθεί στο Παιδείας –για να μπορεί ο Πρωθυπουργός να επικαλείται μικρότερο και πιο ευέλικτο υπουργικό σχήμα (λέμε τώρα)… Ισως πάλι επειδή ο άνθρωπος που βρέθηκε επικεφαλής των αρμοδιοτήτων «του πολιτισμού» πολιτεύεται τόσο sui generis, ώστε στην πραγματικότητα όλα να κυλάνε έτσι, χωρίς πρόγραμμα.

Η ουσία πάντως είναι μία. Ο Κώστας Τζαβάρας, αναπληρωτής υπουργός για θέματα Πολιτισμού, όσες φορές επιχείρησε να παρέμβει στις δομές του σύγχρονου πολιτιστικού προσώπου της χώρας κατάφερε να τα κάνει ρόιδο.

n Την πρώτη φορά, μην αποφασίζοντας τι χρειάζεται να κάνει για το Ελληνικό Φεστιβάλ, με αποτέλεσμα ο κυριότερος θεσμός του καλλιτεχνικού μοντερνισμού στη χώρα να συρθεί έναν ολόκληρο χρόνο σε περιβάλλον αβεβαιότητας, χωρίς προγραμματισμό –για να συνεχίσει, τελικά, από εκεί όπου είχε σταματήσει.

n Τη δεύτερη φορά, μη γνωρίζοντας τι να κάνει με το Εθνικό Θέατρο, στο οποίο λήγει η θητεία του καλλιτεχνικού διευθυντή. Νομίζω ότι ακόμη δεν ξέρει.

n Την τρίτη φορά, απολύοντας το διοικητικό συμβούλιο του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) για το λεγόμενο «σκάνδαλο της Φιλαναγνωσίας» και ανακοινώνοντας την κατάργηση του Κέντρου, επικαλούμενος ένα νεφελώδες σχέδιο Β’. Οπως αποκάλυψε το «Βήμα της Κυριακής», ωστόσο, όχι σχέδιο Β’ δεν είχε αλλά μάλλον δεν ήξερε τις σοβαρές εκκρεμότητες που έπρεπε να συνεχίζει να διεκπεραιώνει το ΕΚΕΒΙ (μεταξύ των οποίων, η λειτουργία της ηλεκτρονικής βάσης Βιβλιονέτ αλλά και η διοργάνωση της Διεθνούς Εκθεσης Βιβλίου στη Θεσσαλονίκη, για την οποία υπάρχει συμβατική υποχρέωση της χώρας, καθώς η διοργάνωση γίνεται κυρίως με χρήματα από το ΕΣΠΑ). Αποτέλεσμα: οι υπάλληλοι πρώην ΕΚΕΒΙ, που δουλεύουν απλήρωτοι, αποφάσισαν να απεργήσουν, μη αντέχοντας να παραμένουν σε ένα θεσμικό κενό απ’ όπου εργάζονται για να φέρουν εις πέρας υποχρεώσεις ενός καταργημένου οργανισμού. Τραγέλαφος; Τραγωδία!

n Την τέταρτη φορά, η εμπλοκή του με τα διοικητικά του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ), η προσπάθειά του να παραστήσει τον άτεγκτο (όπως στην περίπτωση του ΕΚΕΒΙ) ζητώντας την παραίτηση του προέδρου του Μάκη Τρικούκη, αναγκαζόμενος ωστόσο να την πάρει πίσω, απέφερε έναν ακόμη πανωλεθρίαμβο. Οταν μάλιστα αργότερα η συνέλευση του Κρατικού καταψήφισε τον απολογισμό του καλλιτεχνικού διευθυντή, εκείνος προτίμησε να σιωπήσει, αποφεύγοντας να κάνει ό,τι έκανε και με το ΕΚΕΒΙ…

Ο κ. Τζαβάρας, το δείχνει και το χαμόγελό του, είναι συμπαθέστατος άνθρωπος –άλλωστε έχει σπουδάσει με δάσκαλο τον Αλέν Μπαντιού. Αλλά με την πολιτεία του απέδειξε ότι δεν έχει ιδέα του αντικειμένου στο οποίο τον τοποθέτησε η κυβέρνηση.