«Η σάρκα της, πνευματική / Αγγέλων άρωμα αποπνέει / Και με ένδυμα φωτός μάς ντύνει η ματιά της». Οι στίχοι του Μποντλέρ θα πρέπει να ήταν καρφιτσωμένοι στον πίνακα εμπνεύσεων, στα σχεδιαστήρια πολλών σχεδιαστών. Οι οποίοι αναζητούσαν εικόνες, λέξεις, σχήματα, για να δώσουν μορφή στις ανοιξιάτικες συλλογές τους και να αποδώσουν το πνεύμα της εποχής. Το ζητούμενο είναι η επιδίωξη μιας ήρεμης και απλής ζωής που σου καλλιεργεί το βλέμμα προς την αρμονία των συνδυασμών και των αναλογιών.

Η σεμνότητα, η διακριτική συμπεριφορά, η κοινωνική αγωγή είναι έννοιες που επιστρέφουν μέσα από ένα πρότυπο εμφάνισης που τονίζει την αθωότητα και την τρυφερή θηλυκότητα. Μιλάμε για τη μεγάλη αποστροφή. Για το «άδειασμα» των λογοτύπων. Οτιδήποτε έντονα επιδεικτικό και προκλητικό είναι μία κραυγή ματαιοδοξίας απέναντι σε έναν κόσμο που καταγράφει απώλειες σε ψυχικό και ηθικό δυναμικό. Η μοντέρνα γυναίκα δεν επιθυμεί να βγάλει σε κοινή θέα τις ερωτογενείς περιοχές του σώματός της, καθώς το ζητούμενο είναι να περιφέρει την αύρα του πνεύματός της. Είναι η ήρεμη δύναμη στις συλλογές Céline, Valentino, The Row, Veronique Branquinho, Dior.

Η μοντέρνα σεμνότητα του παρόντος αποτελεί συνέχεια της συζήτησης που άνοιξε στα μέσα των 90s η τάση του μινιμαλισμού. Είναι η συνάντηση με τις απόψεις του γάλλου αρχιτέκτονα Λε Κορμπιζιέ, ως εκφραστή της νεωτερικότητας. Οταν στις αρχές του 20ού αιώνα μιλούσε για τα «στοιχεία εκείνα που θα ταράξουν τις αισθήσεις μας, θα εκπληρώσουν τις επιθυμίες των ματιών μας και θα τοποθετηθούν με τρόπο ώστε η θέα τους να μας επηρεάζει με σαφήνεια».

Η άποψη του μοντερνισμού επιστρέφει για να μας συγκινήσει διαφορετικά. Για να μας αποτοξινώσει από συνήθειες, τρόπους ζωής και αντιλήψεις που καθόρισαν τις «ημέρες ευδαιμονίας» μας. Στη διάρκειά τους γεμίσαμε τα σπίτια μας, τα σώματα και τις ψυχές μας με καταναλωτικά είδη και συναισθήματα που οι τοξικές παρενέργειές τους οδήγησαν στη βίαιη εξωστρέφεια μιας αλαζονικής συμπεριφοράς.

Σήμερα στις παγκοσμιοποιημένες κοινωνίες η εγωκεντρική κοσμοθεωρία υποχωρεί και στη θέση της προβάλλει η έννοια της συλλογικότητας. Το πρόγραμμα Home for All (Σπίτι για Ολους) που διηύθυνε ο ιάπωνας αρχιτέκτονας Τόγιο Ιτο για τους σεισμοπαθείς συμπατριώτες του στη Φουκουσίμα αναγνωρίστηκε ως έκφραση συλλογικότητας και βραβεύτηκε στην Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας. Ο ίδιος αρχιτέκτονας, εκφραστής των «κοινών τόπων», σε λίγες ημέρες θα βρίσκεται στην επίσημη τελετή απονομής του σημαντικού βραβείου αρχιτεκτονικής Πρίτζκερ.