… απέδειξαν τις προάλλες πως είναι από τους λίγους ευρωπαϊκούς λαούς που ξέρουν να δείχνουν τη συμπόνια τους στους μετανάστες. Και τόσο μεγαλύτερη είναι αυτή η συμπόνια όσο πλουσιότεροι είναι αυτοί οι μετανάστες.
Στο καντόνι…
… της Βέρνης, όπου ανήκει το Γκστάαντ, που φιλοξενεί εκατοντάδες εκπατρισμένους πολυεκατομμυριούχους, οι ψηφοφόροι απέρριψαν μαζικά σε δημοψήφισμα πρόταση άρσης των φορολογικών προνομίων σε πλούσιους αλλοδαπούς. Από τα 26 ελβετικά καντόνια μόνο τα 5 έχουν καταργήσει αυτά τα προνόμια. Η χώρα παραμένει ένας παράδεισος για τους πάμπλουτους (μολονότι αναγκάστηκε πριν από λίγα χρόνια να καταδώσει κάποιους από αυτούς στις αμερικανικές και γερμανικές φορολογικές Αρχές). Ετσι οι πάμπλουτοι που αναζητούν φορολογικό καταφύγιο στην Ελβετία αυξάνονται και πληθύνονται. «Τα πιο πρόσφατα κύματα αυτών των μεταναστών πολυτελείας προέρχονται από τη Γαλλία και την Ελλάδα», έλεγε τις προάλλες η σοσιαλίστρια βουλευτής του καντονιού Μαργκρέτ Κίνερ Νέλεν. «Στο Γκστάαντ θα βρει κανείς 13 οικογένειες ελλήνων πολυεκατομμυριούχων που φορολογούνται με αστεία ποσά. Είναι ένα σκάνδαλο». Το παιχνίδι «κλέφτες και αστυνόμοι» κατά τα άλλα συνεχίζεται, μάλλον για τα μάτια του κόσμου, αφού οι κλέφτες τα καταφέρνουν πάντα να ξεγλιστρούν από τον νόμο. Οι φορολογικοί παράδεισοι έχουν πολλά ποδάρια. Πανίσχυροι άνθρωποι με διασυνδέσεις στον κόσμο του χρηματιστικού κεφαλαίου και των μεγάλων πολυεθνικών τα καταφέρνουν να βρίσκουν πολιτικούς φίλους που είναι πρόθυμοι να κάνουν τα στραβά μάτια. Και σαν να μην έφτανε αυτό, έχουν στο πλευρό τους τη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία που έρχεται να τους νομιμοποιήσει.
Με άρθρο του…
… στην εφημερίδα «Γουόλ Στριτ Τζόρναλ», ο αμερικανός γκουρού του νεοφιλελευθερισμού Ντάνιελ Μίτσελ αναδείκνυε λίγο πριν ξεσπάσει η κρίση τον «ενάρετο ρόλο» των φορολογικών παραδείσων στην οικονομία. Οι νεοφιλελεύθεροι πιστεύουν πως ακόμη και στη φορολογία είναι καλό να υπάρχει ανταγωνισμός. Στην περίπτωση αυτή πρόκειται για έναν ανταγωνισμό μεταξύ κρατών. Οι χώρες που έχουν χαμηλή φορολογία προσελκύουν κεφάλαια από τις χώρες που επιβάλλουν υψηλή φορολογία. Αργά ή γρήγορα, οι χώρες με την υψηλή φορολογία θα υποχρεωθούν να τη μειώσουν για να ανακόψουν τη διαρροή κεφαλαίων. Και οι δημόσιες δαπάνες; Το κράτος πρόνοιας; Η εισφοροδιαφυγή; Οι συντάξεις; Αυτά δεν είναι προβλήματα που απασχολούν τους νεοφιλελεύθερους. Πριν από τον Ρίγκαν, τη Θάτσερ και την επιδρομή των νεοφιλελευθέρων, ο φόρος επιχειρήσεων στις ανεπτυγμένες χώρες ανερχόταν κατά μέσο όρο στο 50%. Σήμερα δεν ξεπερνάει το 27%. Δηλαδή έχει υποδιπλασιαστεί, ενώ ο φόρος φυσικών προσώπων και μισθωτών ανεβαίνει διαρκώς.
Ο ανταγωνισμός…
… που επαγγέλλονται οι νεοφιλελεύθεροι είναι προφανώς άνισος. Το κεφάλαιο βρίσκει πάντα τον τρόπο και τα μέσα να μετακινείται εκεί όπου το αναμένει ευνοϊκή μεταχείριση. Και η ασυλία που του εξασφαλίζουν οι φορολογικοί παράδεισοι έχει μια οδυνηρή συνέπεια για τους απλούς ανθρώπους. Οσο περισσότερες «μαύρες τρύπες» αφήνουν πίσω τους οι φοροφυγάδες τόσο περισσότερο το κράτος σφίγγει τον φορολογικό βρόχο στον λαιμό των εργαζομένων.
Τελευταία Νέα