«Killer Joe»
Η πρώτη επιλογή του επταημέρου τηρουμένων των μετριο-ασήμαντων αναλογιών. Με σκηνοθέτη τον Ουίλιαμ Φρίντκιν των 77 ετών. Που μετά το αριστοτεχνικό «Ο άνθρωπος από τη Γαλλία» (The French Connection) του 1971 και δευτερευόντως τον «Εξορκιστή» του 1973 δεν έχει υπογράψει τίποτα το αξιοσημείωτο μέχρι σήμερα. Δεν πειράζει. Και οι δύο αυτοί τίτλοι πρέπει απαραιτήτως να κοσμούν την DVDοθήκη σας.
Το σενάριο προέρχεται από το ομότιτλο θεατρικό του Τρέισι Λετς. Εδώ λοιπόν, στην κινηματογραφική εκδοχή, προσφέρεται μ’ ένα μεγκλάτο σάουντρακ που το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Και με μια χυμώδη, παρά τα πενήντα χρονάκια της, Τζίνα Γκέρσον, η οποία από πρώτο πλάνο μπουκάρει με θεόγυμνο το χνουδάτο «τέτοιο» της και το μοστράρει στη μούρη του προγονού της Εμιλ Χιρς. Να χαρώ χνούδι που στα μάτια να με κοιτά! Α, να μην ξεχάσω και ένα ξεκαρδιστικό στιγμιότυπο. Οπου κάποιος ευτραφής τύπος, προκειμένου να δώσει μικρό μάθημα στο γκομενάκι του, έβαλε ο αθεόφοβος φωτιά στα γεvνητικά του όργανα.
Αμ, το άλλο. Εκεί να δείτε πινακοθήκη τεράτων, όπου ο Μάθιου ΜακΚόναχι σε στυλ ρεπλίκας Χαβιέ Μπαρδέμ – από την οσκαρική ιστορία των Κόεν «Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους» -, αφού πρώτα κάνει κιμά τη μούρη της Γκέρσον, στη συνέχεια την αναγκάζει να του κάνει πεολειξία, όχι όμως με το μόριό του αλλά με μπουτάκι τηγανισμένου κοτόπουλου KFC (Kentucky Fried Chicken) που το τοποθετεί ανάμεσα στα σκέλια του! Με «γλειφομπουτοκοτοπουλάκι» εκσπερματώνει ο ΜακΚόναχι. Τέτοια και άφθονα παρόμοια σουλατσάρουν από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό σε μια ταινία που μοιάζει αλλά δεν είναι b-movie. Μοιάζει αλλά δεν είναι παρωδία του American dream. Μοιάζει αλλά δεν είναι trash (σκουπίδι).
Δηλαδή ο γιος (Εμιλ Χιρς) είναι και περιορισμένης νοημοσύνης και μητροκτόνος. Ο πατέρας (Τόμας Χέιντεν Τσερτς) εντελώς πανηλίθιος. Η μητριά (Τζίνα Γκέρσον) ο πλήρης ορισμός της τσουλοπουτάνας. Ο μπάτσος Killer Joe ντε (Μάθιου ΜακΚόναχι) διεστραμμένος και πληρωμένος εκτελεστής. Η μικρή κόρη (Τζούνο Τεμπλ) καταπιεσμένη παρθένα και υποψήφια δολοφόνος. Και η μητέρα παραλίγο παιδοκτόνος. Μια πινακοθήκη τεράτων που ως πρόθεση αλληθωρίζει κατά μεριά κουλτούρας. Λέγοντας δηλαδή σε όλους εμάς τους αντι-Αμερικανούς, ιδού τα τέρατα μιας τυπικής αμερικανικής οικογένειας του Ντάλας των ΗΠΑ. Τι λέτε, καλέ. Τα ίδια μας τα έχουν πει οι καλύτεροι πολύ καλύτερα!
Το στόρι σαν ρεπλίκα σεναρίων των αδελφών Κόεν και του Κουέντιν Ταραντίνο. Ο άφραγκος γιος αποφασίζει μετά του πατρός να μισθώσει τον Killer Joe προκειμένου εκείνος να σκοτώσει τη μαμά, με την οποία είναι χωρισμένος ο μπαμπάς, έτσι ώστε η μικρή αδελφή και κορούλα της μαμάς να εισπράξει από την ασφαλιστική εταιρεία πενήντα δολάρια κολλαριστά. Επειδή όμως δεν έχουν λεφτά, ο πληρωμένος φονιάς ζητάει ως εγγύηση την μικρή Ντότι. Και οι τρεις μαζί, πατέρας, αδελφός και μητριά, απαντάνε μ’ ένα στόμα και μια φωνή: Πάρ’ τη, δικιά σου η παρθένα η μικρή. Το επιμύθιο ανατριχιαστικό. Πέτα τη μαμά από το τρένο και take the money and run!
