Σε πλήρη αποσύνθεση, τα ανθρώπινα μέλη του 26χρονου Νιεντίλε Γκίγκι μένουν άταφα εδώ και μήνες. Κατηγορούμενος για το αδίκημα της κλοπής, ο Γκίγκι ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου τον περασμένο Μάρτιο από μια συμμορία που έχει πάρει τον νόμο στα χέρια της. Στον μαχαλά της πόλης Χαγιελίτσα, καμιά 40αριά χιλιόμετρα ανατολικά του Κέιπ Τάουν, η ολιγωρία της Αστυνομίας έχει φθάσει τους κατοίκους στο μη περαιτέρω.

Στο ίδιο μέρος, κάτω από τον καυτό ήλιο, κείτονται τα μέλη και άλλων «κατηγορουμένων»∙ όλα μαζί, μια άμορφη λειωμένη μάζα μαζί με ελαστικά αυτοκινήτων, σε μια αμμώδη έκταση όπου συνήθως παίζουν ποδόσφαιρο τα παιδιά. Μένει εκεί ανέγγιχτη, για να παραδειγματίζει με τον πιο μακάβριο τρόπο όσους διανοούνται να παραβούν τους νόμους. Και να υπενθυμίζει με τον πιο θλιβερό τρόπο τα κοινωνικά προβλήματα που μαστίζουν τη μεγαλύτερη και πιο ανεπτυγμένη οικονομία της Αφρικής. Ειδικά στους Νοτιοαφρικανούς, αυτού του είδους η βία ξυπνά επίσης μνήμες από τις σκοτεινές μέρες του απαρτχάιντ, όταν οι φερόμενοι ως δωσίλογοι της λευκής μειονότητας εκτελούνταν με την κτηνώδη μέθοδο του «κολιέ»: τους περνούσαν από τον λαιμό λάστιχα αυτοκινήτων, τους έριχναν καταγής, από πάνω έριχναν και άλλα λάστιχα, τα οποία στη συνέχεια περιέλουζαν με βενζίνη και στο τέλος τούς έκαιγαν ζωντανούς. Τελευταία φορά, το «κολιέ» χρησιμοποιήθηκε εναντίον μεταναστών εργατών, το 2008.

Στην περίπτωση του Γκίγκι και των δύο φίλων του που έπαθαν ό,τι έπαθαν επειδή τόλμησαν να κλέψουν μια τηλεόραση, η Αστυνομία ανέλαβε δράση μετά το «λαϊκό δικαστήριο»: λίγες ώρες μετά την επίθεση απομάκρυνε τα πτώματα. Τα δύο, ωστόσο, αναγκάστηκε να τα αφήσει ξανά στον δρόμο, γιατί δεν ήξερε ποιο ανήκει σε ποιον… «Είναι πολύ οδυνηρό το πώς πέθανε ο αδελφός μου. Περιμένουμε τα αποτελέσματα των γενετικών εξετάσεων» λέει σε τηλεφωνική συνέντευξη που παραχώρησε στο Ρόιτερ η αδελφή του Γκίγκι. «Ισως εάν ήμουν εκεί να είχα μπορέσει να τους σταματήσω. Ισως να σταματούσαν στον ξυλοδαρμό και να μην έφθαναν στο σημείο να τον κάψουν» μονολογεί.

Από τον περασμένο Ιανουάριο, 10 άνθρωποι συνολικά έχουν βρει τον φρικτό θάνατο του «κολιέ». Σύμφωνα με τον Χένρι βαν Βούουρεν, διευθυντή του Ινστιτούτου Μελετών Ασφαλείας στο Κέιπ Τάουν, τα περιστατικά είναι μια σαφής ένδειξη της έλλειψης εμπιστοσύνης στις αστυνομικές Αρχές στις παραγκουπόλεις της Νότιας Αφρικής, με τον υψηλότερο δείκτη εγκληματικότητας στον κόσμο. Το χειρότερο όλων; «Είναι πολύ πιθανόν κάποια από τα θύματα να ήταν αθώα».

Το πρόβλημα είναι παλιό σε αυτήν την πόλη των 750.000 μαύρων κατοίκων. Γι’ αυτό ίσως διορίστηκε νέος αρχηγός της Αστυνομίας πριν από έναν μήνα. Η Ράια Φιγιέγκα, η πρώτη νοτιοαφρικανή γυναίκα σε αυτή τη θέση, έχει επιφορτισθεί με τον δύσκολο ρόλο να αποκαταστήσει την αξιοπιστία των Αρχών. Φαίνεται όμως πως οι συχνές περιπολίες στους κακοτράχαλους δρόμους δεν συνιστούν από μόνοι τους λύση. Με την ανεργία να αγγίζει στη Χαγιελίτσα το 38%, δεν θέλει και πολύ για να οργανωθεί σε συμμορία ένα τσούρμο ανέργων ανδρών.

Τελευταία Νέα