Πώς ένας…

… απολιτίκ Bεδουίνος που δούλευε με την καμήλα του ως ξεναγός στα ερείπια της Παλμύρας βρέθηκε ξαφνικά να πολεμά στο πλευρό των ανταρτών κατά του Προέδρου Ασαντ; Πριν από την επανάσταση, ο Αμπού Ζεΐντ ζούσε, στα μάτια των τουριστών, μια ζωή ειδυλλιακή. Περνούσε τις ημέρες του διασχίζοντας τους γυμνούς λόφους και τις πέτρινες κιονοστοιχίες της Παλμύρας με τον Καζανόβα, την καμήλα του, ενώ το βράδυ μιλούσε στο Διαδίκτυο με φίλους από όλο τον κόσμο. Τα τελευταία χρόνια το μεγαλύτερο παράπονό του από το καθεστώς Ασάντ ήταν η απαίτηση της Αστυνομίας να τους δίνει μίζες. Ηταν επόμενο λοιπόν η απόφασή του να συμμετάσχει στον επαναστατικό αγώνα εναντίον του Προέδρου Μπασάρ αλ Ασαντ να εκπλήξει τον περίγυρό του.

Ο αυτοδίδακτος…

… Αμπού Ζεΐντ μιλάει πέντε γλώσσες και μέχρι τον θάνατο του γείτονά του, τον Απρίλιο του 2011, δεν είχε λάβει μέρος σε αντικαθεστωτική διαδήλωση. Οταν κατά τη διάρκεια συλλαλητηρίου στην Παλμύρα ο στρατός άνοιξε πυρ εναντίον των διαδηλωτών σκοτώνοντας αρκετούς από αυτούς, ο 23χρονος Σύρος μαζί με 20 φίλους του άρχισαν να μαζεύουν όπλα και χρήματα. Ονομάστηκαν «τα εγγόνια της Ζηνοβίας» (βασίλισσας της αρχαίας Παλμύρας) και άρχισαν την αντικαθεστωτική τους δράση, προσπαθώντας αρχικά να πείσουν διάφορους στρατιώτες να αυτομολήσουν.

Οι περιπέτειες…

… του Αμπού Ζεΐντ, που θυμίζουν περισσότερο αστυνομικούς βγαλμένους από τη Μεγάλη των Μπάτσων Σχολή παρά τα κατορθώματα του Τσε, του δημιουργούν μια αίσθηση δύναμης, αλλά παράλληλα τον αφήνουν ηθικά προβληματισμένο. Ενα από τα πράγματα που δυσκολεύεται να δικαιολογήσει είναι ότι έκλεψε χρήματα και όπλα. Επίσης έθεσε σε κίνδυνο τις ζωές των γειτόνων του, ξυλοκόπησε έναν πληροφοριοδότη και μόλις και μετά βίας γλίτωσε από μια επιδρομή, κατά την οποία φίλοι του σκοτώθηκαν. Ακόμα και η πολυαγαπημένη του καμήλα θανατώθηκε ως αντίποινα για τις πράξεις του. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται άνεργος φυγάς σε μια χώρα που γειτονεύει με τη Συρία, να αποζητά τη ζωή που είχε πριν από την επανάσταση. «Μια ζωή στην οποία ένιωθα βασιλιάς με τον δικό μου τρόπο».

Η δημοκρατία…

… δεν είναι το κύριο μέλημα του Αμπού Ζεΐντ ούτε γνωρίζει ποιος θα μπορούσε να αντικαταστήσει τον Ασαντ. Ο νεαρός επαναστάτης δεν είχε άποψη ούτε λύσεις να προτείνει. Ισχυρίζεται ότι πολεμά «για την αξιοπρέπεια» και από ένα αίσθημα αλληλεγγύης με τους νεκρούς, αλλά αμφιταλαντεύεται κατά πόσον οι πράξεις του είναι ηθικά ακέραιες. Παρά τον προβληματισμό του, όμως, θα ήταν ευτυχής αν το καθεστώς Ασαντ κατέρρεε. Δηλώνει ότι αντιτίθεται στη καταπίεση και ότι «δεν μπορούν να συνεχίσουν να μιλάνε λες και εμείς δεν υπάρχουμε. Είμαστε και εμείς πολίτες αυτής της χώρας». Η ιστορία της μεταστροφής του Αμπού Ζεΐντ από ξέγνοιαστό ξεναγό σε επαναστάτη είναι ένα από τα χιλιάδες παραδείγματα ζωών που άλλαξαν δραματικά με την έλευση της επανάστασης το 2011. Η αμφιθυμία και ο προβληματισμός που νιώθει αντικατοπτρίζουν μια κοινωνία, η οποία έχει παρασυρθεί στη δίνη της επανάστασης χωρίς όμως κανένας να γνωρίζει ποια είναι η διέξοδος.

Τελευταία Νέα