«Οι σχέσεις μας δεν είναι κακές»

«Είμαστε πεπεισμένοι ότι οι κίνδυνοι δεν θα ξεπεραστούν παρά μόνον όταν οι ελεύθεροι λαοί θα είναι ενωμένοι και αλληλέγγυοι. Και αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο για αυτούς τους δύο λαούς που ζουν ο ένας πλάι στον άλλο, στην καρδιά της Ευρώπης. Για τη Γαλλία και τη Γερμανία…». Ακριβώς πενήντα χρόνια συμπληρώνονται αύριο από τη στιγμή που ο καγκελάριος Αντενάουερ εκστόμισε τούτα τα λόγια. Στο πλευρό του είχε τον στρατηγό Ντε Γκολ. Βρίσκονταν και οι δύο στη Ρενς, την πόλη της γαλλικής Καμπανίας που τόσο δοκιμάστηκε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, εκεί όπου παραδόθηκαν τελικά οι γερμανοί στρατηγοί στις 7 Μαΐου 1945. Στην ίδια πόλη θα βρεθούν αύριο ο Φρανσουά Ολάντ και η Ανγκελα Μέρκελ προκειμένου να τιμήσουν την ιστορική γαλλογερμανική συμφιλίωση.

Θα αποτίσουν φόρο τιμής στους νεκρούς, θα κάνουν τα αποκαλυπτήρια μιας πλακέτας στη μνήμη της συνάντησης Ντε Γκολ – Αντενάουερ, θα έχουν μια «στιγμή περισυλλογής» στον ίδιο εκείνο καθεδρικό ναό όπου τελέστηκε πριν από μισό αιώνα «Λειτουργία υπέρ της ειρήνης», θα απολαύσουν στο Δημαρχείο το ίδιο γεύμα, από τα χέρια του μεγάλου σεφ Φιλίπ Μιλ, με εκείνο που είχαν μοιραστεί οι προκάτοχοί τους, θα το συνοδεύσουν, όπως κι εκείνοι, με επιλεγμένες φιάλες τριών οίκων σαμπάνιας.

Μια συνάντηση γεμάτη συμβολισμούς, σε συνθήκες τόσο διαφορετικές, αλλά με διακυβεύματα εξίσου σημαντικά. Ο Σαρλ ντελ Γκολ και ο Κόνραντ Αντενάουερ το 1962 είχαν να αντιμετωπίσουν 14 εκατομμύρια γερμανούς πρόσφυγες, πόλεις ισοπεδωμένες και τη σοβιετική απειλή.

Οι Ολάντ και Μέρκελ έχουν να αντιμετωπίσουν τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση που έχει ενσκήψει στην Ευρώπη τα τελευταία 60 χρόνια. Τότε τα ωραία λόγια είχαν μετασχηματιστεί σε πράξεις. Ωραία λόγια, αυτό είναι βέβαιο, θα ακουστούν και αύριο.

Ο γάλλος Πρόεδρος και η γερμανίδα Καγκελάριος συναντώνται δέκα ημέρες μετά τη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών που άφησε την εντύπωση μιας ταπεινωτικής ήττας για τη Μέρκελ έναντι της γαλλο-ιταλο-ισπανικής συμμαχίας.

. «Η Καγκελάριος έπαιξε στη Σύνοδο πολύτιμο ρόλο.

Κατάλαβε ότι έπρεπε να μετακινηθεί απέναντι στην Ιταλία και στην Ισπανία που χρησιμοποίησαν την αδυναμία τους ως δύναμη», δήλωσε ο Ολάντ στο τελευταίο τεύχος του γαλλικού περιοδικού «Μαριάν». «Αντίθετα από ό,τι λέγεται, οι σχέσεις μας δεν είναι κακές… Κατάλαβα γρήγορα την προσωπικότητά της – ισχυρή, αλλά χωρίς να δημιουργεί προβλήματα.

Καταλαβαίνεις τι θέλει, κρατά τη θέση της, έχει όμως και την αίσθηση του συμβιβασμού». Αντίστοιχο ψυχογράφημα του Γάλλου από τη Γερμανίδα δεν αναμένεται, δεν ταιριάζουν αυτά στην ψυχοσύνθεσή της. Επιπλέον, η Μέρκελ έχει να αντιμετωπίσει εντός των τειχών ουκ ολίγες γκρίνιες για τις αποφάσεις της τελευταίας ευρωπαϊκής Συνόδου Κορυφής.

Επιστολή οικονομολόγων. Οι θριαμβολογίες περί νίκης του Πρόντι και του Ραχόι με τη στήριξη του Ολάντ άφησαν την πικρή γεύση ότι υποτάχθηκε στον εκβιασμό των προβληματικών χωρών του Νότου.

Και αν αυτό συνέβη για να σωθούν οι τράπεζες, γιατί να μην επαναληφθεί μεθαύριο για να σωθούν ολόκληρες χώρες; Στην απλή αυτή σκέψη στηρίζουν την επιχειρηματολογία τους και οι ευρωσκεπτικιστές οικονομολόγοι της Γερμανίας. Επιφανέστερος εκπρόσωπός τους, ο πρόεδρος του Οικονομικού Ινστιτούτου του Μονάχου Ifo, ο Χανς Βέρνερ Ζιν – αλλά δεν είναι πλέον ο μόνος.

Συνολικά 170 οικονομολόγοι καθηγητές υπογράφουν ανοιχτή επιστολή όπου καταγγέλλουν τις αποφάσεις «τις οποίες εξαναγκάστηκε να πάρει η Καγκελάριος» ως εσφαλμένες και επικίνδυνες για τη γερμανική οικονομία. «Οι φορολογούμενοι, οι συνταξιούχοι και οι αποταμιευτές αξιόχρεων μέχρι στιγμής χωρών δεν πρέπει να επιφορτιστούν με τη διασφάλιση των χρεών των τραπεζών», δηλώνουν.

Ανοιχτές επιστολές οικονομολόγων, βέβαια, έχουν υπάρξει πολλές. Ωστόσο «η τελευταία έχει το δυναμικό για τη μεγάλη έκρηξη», έγραψε η κεντροαριστερή εφημερίδα «Ζιντόιτσε Τσάιτουνγκ», κοιτάζοντας στον ορίζοντα τις παγγερμανικές εκλογές το φθινόπωρο του 2013.