Η επόμενη ημέρα της Συνόδου Κορυφής, η οποία χαρακτηρίστηκε γερμανική ήττα, είναι εξίσου δύσκολη για την Καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ.

Η Μέρκελ επέστρεψε ταπεινωμένη από τη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών και θα το πληρώσει στην εσωτερική πολιτική αντιπαράθεση στη Γερμανία. Αλλά και οι σχέσεις της Γερμανίας με τους σημαντικότερους εταίρους της στην ΕΕ, τη Γαλλία και την Ιταλία, θα υποφέρουν από τον ανοιχτό εκβιασμό που δέχτηκε η γερμανική πλευρά στη Σύνοδο των Βρυξελλών.

Η Καγκελάριος υπέκυψε γιατί ήταν εκτεθειμένη στη Γερμανία. Δεν είχε κανένα περιθώριο ελιγμών στο Αναπτυξιακό Σύμφωνο που είχε συμφωνήσει με την αντιπολίτευση. Χωρίς αυτό, Σοσιαλδημοκράτες και Πράσινοι δεν θα ψήφιζαν το Δημοσιονομικό Σύμφωνο – που είναι παιδί της Μέρκελ – και τον μόνιμο μηχανισμό ESM που πρέπει να λειτουργήσει άμεσα. Ηταν η αχίλλειος πτέρνα στη διαπραγμάτευση με τον Μόντι και ο ιταλός Πρωθυπουργός το εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο. Το τι άφησε αυτός ο εκβιασμός θα φανεί την ερχόμενη Τετάρτη, όταν η Μέρκελ θα επισκεφθεί τη Ρώμη με το μισό Υπουργικό της Συμβούλιο για την τακτική ιταλογερμανική συνάντηση κορυφής. Αλλά και οι σχέσεις της Γερμανίας με τη Γαλλία θα σφραγιστούν, για το επόμενο τουλάχιστον διάστημα, από τη στήριξη που έδωσε ο Φρανσουά Ολάντ στον εκβιασμό της Μέρκελ από το δίδυμο Μόντι – Ραχόι.

Τώρα η Μέρκελ παρηγορεί τους Γερμανούς με το ότι θα αποφασίζει η γερμανική Βουλή για κάθε ενεργοποίηση του μηχανισμού ESM και ότι απέτρεψε το ευρωομόλογο. Αλλά δεν αρκεί. Στο κεντροδεξιό κυβερνητικό στρατόπεδο δεν μπορούν να χωνέψουν το γεγονός ότι ενέκριναν στη Βουλή την Παρασκευή τον μηχανισμό ESM, ο οποίος δύο ώρες νωρίτερα είχε αλλάξει ριζικά στις Βρυξέλλες. Οι Φιλελεύθεροι δεν θα μπορέσουν για πολύ να κρύψουν τη δυσαρέσκειά τους για την υπαναχώρηση της Μέρκελ.

ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ. Στο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα ονειρεύονται την «αρχή του τέλους για την εποχή Μέρκελ». Αλλά τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά από την τύχη της Μέρκελ στις εκλογές τον Σεπτέμβριο του 2013. Το πού θα πάει η Ευρώπη μπαίνει όλο και εντονότερα στην πολιτική ζωή της Γερμανίας και μπορεί τελικά να καθορίσει και την προεκλογική ατζέντα. Η συζήτηση περί δημοψηφίσματος άνοιξε αυτές τις ημέρες και προλειαίνει το έδαφος για το τι μπορεί να ακολουθήσει. Αν η γερμανική πολιτική ηγεσία πέφτει θύμα εκβιασμών, τότε θα είναι ο γερμανικός λαός που θα αποφασίσει για την πορεία του στην Ευρώπη, π.χ. για το ευρωομόλογο. Το αποτέλεσμα δεν θα είναι σίγουρα αυτό που θέλουν οι οπαδοί του.