Αναζήτηση
Η σπατάλη του Δημοσίου, που υπόσχεται σήμερα ότι θα καταπολεμήσει η ΝΔ, γιατί γιγαντώθηκε την περίοδο της κυβέρνησης Καραμανλή;
Πρώτον, δεν γιγαντώθηκε. Το χρέος της κεντρικής κυβέρνησης από 182 δισ. ευρώ το 2003 αυξήθηκε κατά 80 δισ. ευρώ, εκ των οποίων περίπου 70 πήγαν για την κάλυψη υποχρεώσεων που είχαν αναλάβει οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Δεύτερον, ο Αντώνης Σαμαράς δεσμεύτηκε ότι ένα από τέσσερα πρώτα νομοσχέδια θα περικόπτει τις δαπάνες του Δημοσίου και θα περιορίζει τις σπατάλες.
Υπάρχει εναλλακτικό σχέδιο από τη ΝΔ εάν οι οικονομικές εξαγγελίες του κ. Σαμαρά δεν εγκριθούν από την τρόικα;
Δεν συμβάλλω στην αναπαραγωγή του μύθου που πολυφορέθηκε από την κυβέρνηση Παπανδρέου – Βενιζέλου περί άνωθεν εντολών της τρόικας. Οι προγραμματικές εξαγγελίες είναι κοστολογημένες και ανταποκρίνονται πλήρως στις δεσμεύσεις που η χώρα έχει αναλάβει. Πρωτίστως οι οικονομικές εξαγγελίες του Αντώνη Σαμαρά είναι δεσμεύσεις της κυβέρνησής του της 7ης Μαΐου. Εάν υπερψηφιστούν από τον λαό, θα εφαρμοστούν.
Πώς φαντάζεστε μια Βουλή 10 κομμάτων;
Ο κατακερματισμός, και πολύ περισσότερο η ενίσχυση των άκρων, δυναμιτίζει τη συναίνεση και το εθνικό μέτωπο που πρέπει να διαμορφωθεί για να ξανακτίσουμε τη χώρα από την αρχή. Τα κόμματα διαμαρτυρίας, την επόμενη μέρα των εκλογών, αρέσκονται σε λαϊκισμό και αντίδραση. Η Ελλάδα χρειάζεται θέσεις και αποφάσεις, χρειάζεται κυβερνητική σταθερότητα και αποτελεσματικότητα.
Οι Ανεξάρτητοι Ελληνες του Πάνου Καμμένου προέκυψαν και από αστοχίες της ΝΔ;
Σε περιόδους βαθιάς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης πάντα βρίσκονται φιλόδοξοι πολιτικοί που λαϊκίστικα και καιροσκοπικά επιχειρούν να εκμεταλλευτούν τη δίκαιη λαϊκή οργή και απογοήτευση. Επιπροσθέτως, το κόμμα Καμμένου με φθηνή ρητορική και ανέξοδη άρνηση επιδιώκει να καρπωθεί το πολιτικό κόστος της εθνικά υπεύθυνης στάσης για τη σωτηρία της χώρας που ανέλαβε ο Αντώνης Σαμαράς με τη συγκρότηση της κυβέρνησης Παπαδήμου.
Το δίλημμα «αυτοδυναμία ή ακυβερνησία» δεν ακούγεται εκβιαστικό;
Η χώρα χρειάζεται και οι συνθήκες απαιτούν σταθερές ισχυρές κυβερνήσεις και ευρείες κοινωνικές και πολιτικές πλειοψηφίες που θα ομονοούν στη χάραξη και την εφαρμογή μιας εθνικής πολιτικής ενώ θα αδιαφορούν για το μικροπολιτικό όφελος, που συνήθως τα κόμματα διαμαρτυρίας επιδιώκουν.
