Αναζήτηση
«Και κάνω έρωτα μαζί σου με τηλεπάθειααα»
Αγαπητή Φοίβη,
Καταγγέλλω τον δρα Φρόυντ. Ητανε μεγάλος, αλλά έκανε λάθος! Είπε ότι όταν ένα ζευγάρι πάει στο κρεβάτι δεν είναι μόνον οι δυο τους, είναι έξι: το ζευγάρι και οι γονείς τους.
Στη δική μου περίπτωση δεν είναι έξι, παρέλαση σκέτη είναι! Αυτή τη διαπίστωση την πραγματοποίησα επανειλημμένα και πλειστάκις. Δεν προβαίνω λοιπόν σε επιπόλαιες και επιδερμικές τοποθετήσεις και αφορισμούς.
Να λοιπόν τι καταθέτω ως εμπειρία ζωής αλλά και ως μαρτύριο: κάνοντας έρωτα με μια γυναίκα αρχίζω να σκέφτομαι κάποιαν άλλη. Ουαί!!!
Η γυναίκα με την οποία αρχικά συνευρέθην, αλλάζει πρόσωπο, γίνεται μια άλλη.
Και όχι μόνον μία!!!
Την πρώτη φορά που στη διάρκεια της «πράξεως» το ταίρι μου άλλαξε πρόσωπα, έπρεπε μετά να κρατήσω σημειώσεις. Σηκώθηκα και, αντί να πάω στο μπάνιο, πήγα στο γραφείο και άρχισα να γράφω στο Moleskine.
«Τι κάνεις, μεγάλε;», ακούστηκε η φωνή της από μέσα.
«Ετοιμάζω μια λίστα για ψώνια» απάντησα.
«Μέγας είσαι, Κύριε», ψέλλισε εκείνη.
Εγώ στο μεταξύ με τρεμάμενο χέρι έγραφα τα ονόματα των προσώπων που είχανε πριν από λίγο παρελάσει από το κρεβάτι. Ευτυχώς η παρέλαση ήτανε μόνο γυναίκες.
Καταγγέλλω λοιπόν τον καθηγητή χερ ντόκτορ Φρόυντ και όλους τους επιστημονικούς του απογόνους και ζητώ βοήθεια για να μπορέσω να απαλλαγώ από την παρέλαση.
Ευχαριστώ, Χελένιο Εκτορ Εμπορδά
Δοκιμάσατε να σκεφτείτε, αγαπητέ Χελένιο Εκτορ, πως έρχεται και ο Θεόδωρος Πάγκαλος στη συνεύρεση, μήπως και σας… κοπάσει η παρέλαση; Ή πώς ακριβώς – δίχως υποχρεωτικά και με ευχαρίστηση, ούτε υποχρεωτικά σε κρεβάτι – συνευρίσκονται με ανάλογο, οδυνηρό όμως, τρόπο, καθημερινά με όλους μας οι 300 της Βουλής; Αυτή κι αν είναι παρέλαση!
Φοίβη μου,
Αναρωτιέμαι αν είναι σοφόν να γίνουν εκλογές τώρα. Οι πολιτικοί μας δεν τολμάνε να εμφανιστούν ούτε σε κινηματογράφο, θέατρο, συνεστίαση, συναυλία… χωρίς κράνος, αφού καραδοκούν οι γνωστοί άγνωστοι, να τους γιαουρτώσουν. Πώς θα βγουν αύριο στα μπαλκόνια για τους προεκλογικούς λόγους; Θα πέσουν αυγά και μπουκάλια που θα πάει καπνός, χειρότερος απ’ τις Μολότοφ. Ούτε ψύλλος στον κόρφο τους.
Εξάλλου, σαν κάτοικος Κέντρου, έχουν δει πολλά τα μάτια μου τα τελευταία χρόνια. Μόλις νιώσαμε μια στάλα ύφεση με τις πυρκαγιές, τα πετροβολήματα, τις καταστροφές και το πλιάτσικο των μαγαζιών, άντε πάλι από την αρχή.
Προαισθάνομαι ότι θα ματώσουμε. Το μόνο που θα πρότεινα, αν επιμένουμε για εκλογές, είναι οι αρχηγοί των κομμάτων να μιλάνε σ’ ένα κλειστό δωμάτιο, με δυνατά μεγάφωνα έξω «διά το κοινόν».
Ευχαριστώ, Κατερίνα, Πλάκα
«Εκλογές, κόμματα / με φρου φρου κι αρώματα. / Διαδηλώσεις, κόμματα / μ’ ανοιγμένα στόματα» που τραγουδούσε – σε στίχους Γρηγόρη Ψαριανού, προ κομματικοποίησης, παρακαλώ – και ο Τζίμης Πανούσης, αγαπητή Κατερίνα. Αφιερωμένο στους πολιτικούς που ίσως τώρα θα πρέπει να το γυρίσουν στο «έντεχνο» του Ορφέα Περίδη: «Θα πάρω κράνος διχτυωτό απ’ το Μοναστηράκι / θα βάλω πάνω ένα φτερό μαύρο από κοράκι / θα πάρω φτυάρι και κασμά και πετσετέ φουλάρι / θα πάρω δρόμους και βουνά πάνω σ’ ένα μουλάρι».
