Τα κατάφεραν και πάλι. Είναι το επιμύθιο έπειτα από άλλον έναν γύρο επιδείξεων συλλογών υψηλής ραπτικής στο Παρίσι. Η έννοια της επιτυχίας δεν έχει να κάνει τόσο με την αριστεία της δουλειάς των σχεδιαστών, αλλά με την επιβίωση μιας υπερβολικά ακριβής πρακτικής.
Μπορεί τη δεκαετία του ’90 η υψηλή ραπτική να ήταν κάτι σαν αξιοθέατο καθώς ήταν ελάχιστες οι κυρίες που μπορούσαν να πληρώσουν 20 φορές παραπάνω την τιμή ενός ρούχου. Ομως το 2012 υπάρχουν πολλές κυρίες από την Κίνα και τη Βραζιλία, λένε οι οίκοι υψηλής ραπτικής. Γι’ αυτό και χρεώνουν 60.000-70.000 ευρώ ένα σακάκι και 150.000 ένα βραδινό φόρεμα, ραμμένα με υψηλές βελονιές και υλικά.
«Η υψηλή ραπτική είναι η αντανάκλαση της οικονομικής πραγματικότητας. Οχι της ύφεσης, αλλά της πόλωσης του πλούτου», παρατηρεί η απεσταλμένη στο Παρίσι της εφημερίδας «Guardian», απαριθμώντας μεταξύ νέων αποχρώσεων και ατμόσφαιρας των ντεφιλέ ορισμένα από τα εντυπωσιακά ποσοστά αύξησης των πωλήσεων δημιουργιών της υψηλής ραπτικής.
Ετσι ο Τζόρτζιο Αρμάνι ανέφερε 50% αύξηση σε σχέση με το 2011, ο οίκος Valentino 80%, ενώ ο οίκος Chanel απέδειξε ότι υπάρχουν ποσά διαθέσιμα για υπερβολές: με τις Αερογραμμές Chanel. Δηλαδή το σκηνικό του εσωτερικού ενός αεροσκάφους τζετ 450 θέσεων που έστησε στον χώρο του Γκραν Παλέ για να παρουσιάσει μια παρέλαση ταγέρ, φορεμάτων κοκτέιλ και βραδινών σε 150 διαφορετικές αποχρώσεις του μπλε.
Επίσης, αν η υψηλή ραπτική δεν είχε πελατεία, τότε η Ντονατέλα Βερσάτσε δεν θα είχε κανέναν λόγο ύστερα από οκτώ χρόνια να επαναλειτουργήσει το Atelier Versace δημιουργώντας τη χολιγουντιανού γκλάμορ, γεμάτη από χρυσή και ασημένια δαντέλα, συλλογή της για την ερχόμενη άνοιξη – καλοκαίρι.
Σε αυτή την Εβδομάδα Υψηλής Ραπτικής δεν ξεχώρισε η πρωτοτυπία της σιλουέτας, η ιδέα κάποιας αλλαγής. Απλά η έμφαση δόθηκε στην εξαιρετική ποιότητα των υλικών και των τεχνικών που δημιουργούν «κατασκευαστικά εφέ» στο εσωτερικό του ρούχου για να δείχνει το σώμα στητό, δίχως ατέλειες.
Στη συλλογή Valentino ένα φόρεμα από οργκάντσα κεντημένο με λεπτά λουλούδια χρειάστηκε 1.000 ώρες εργασίας. Στον Givenchy, η συλλογή ήταν εμπνευσμένη από την ταινία «Μetropolis» του Φριτζ Λανγκ κι ένα φόρεμά της χρειάστηκε 350 ώρες για να δουλευτούν μεμονωμένα τα δερμάτινα λέπια από δώδεκα μικρούς κροκόδειλους. Τα κομμάτια αυτά κόπηκαν σε άλλο σχήμα και τοποθετήθηκαν ένα προς ένα πάνω σε μεταξωτό τούλι ακολουθώντας το ζωγραφισμένο σχέδιο σε αρ ντεκό ύφος.
