Ο Φρανσουά θέλει να γίνει Μιτεράν

24 Ιανουαρίου του 1981. Ο Φρανσουά Μιτεράν, ο υποψήφιος των Σοσιαλιστών για το Μέγαρο των Ηλυσίων Πεδίων, ρίχνεται και επισήμως στη μάχη για τις προεδρικές εκλογές απευθύνοντας στους κομματικούς συνέδρους μεγαλειώδη ομιλία. Καταγγέλλει την προσωπική εξουσία, την «αυθαιρεσία αυτών που επιλέγονται από τον αρχηγό του κράτους για να ενημερώσουν και να διαστρεβλώσουν». Κηρύσσει τον πόλεμο στα «προνόμια των αφεντικών του χρήματος». «Απολαμβάνω να αγαπώ τους ανθρώπους», δηλώνει αυτός που θα γίνει σε τέσσερις μήνες ο πρώτος Σοσιαλιστής πρόεδρος της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας. Λίγο αργότερα θα ανακοινώσει στους Γάλλους τις «110 προτάσεις» του.

22 Ιανουαρίου του 2012. Ο Φρανσουά Ολάντ ρίχνεται και επισήμως στη μάχη για τις εκλογές με την πρώτη μιας σειράς επτά μεγάλων προεκλογικών συγκεντρώσεων στο Μπουρζέ του Παρισιού. Εχει μπροστά του 25.000 ανθρώπους, ανάμεσά τους κομματικούς «βαρόνους», ανώνυμους οπαδούς αλλά και διασημότητες, όπως ο τραγουδιστής Μπενζαμέν Μπιολέ (αυτός που υποτίθεται ότι είχε παράνομη σχέση με την Κάρλα) ή ο μετρ της μόδας Κριστιάν Λακρουά. Καταγγέλλει, χωρίς να αναφέρει ούτε μια φορά το όνομα «Νικολά Σαρκοζί», τα στραβά και τα ανάποδα της προεδρίας και της προσωπικότητάς του: «Εγώ δεν έχω ανάγκη να αλλάζω συνέχεια για να είμαι ο εαυτός μου». Κηρύσσει τον πόλεμο στον «πραγματικό αντίπαλό του», τον «χρηματοπιστωτικό κόσμο». «Αγαπώ τους ανθρώπους, ενώ άλλοι έλκονται από το χρήμα», δηλώνει αυτός που θέλει να γίνει σε τέσσερις μήνες ο δεύτερος Σοσιαλιστής πρόεδρος της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας. Λίγο αργότερα θα ανακοινώσει τις «60 δεσμεύσεις του για τη Γαλλία».

Οι γάλλοι δημοσιογράφοι έχουν εντοπίσει ουκ ολίγες νέες αποδείξεις πως ο Ολάντ μιμείται τον Μιτεράν. Αλλά αυτός ο χορός των συγκρίσεων κρατάει καιρό. Η καινούργια φιγούρα, αυτό για το οποίο κατάφερε να πείσει αυτή την εβδομάδα – τουλάχιστον τον κεντροαριστερό Τύπο – ο Ολάντ, είναι πως «έχει τη στόφα του προέδρου». «Επιτυχής απογείωση στο Μπουρζέ», ήταν ο πρώτος τίτλος του νεόκοπου «Le Huffington Post» υπό τη διεύθυνση της Αν Σενκλέρ – της συζύγου του DSK, του Σοσιαλιστή που θα έπρεπε κανονικά τώρα να βαδίζει ολοταχώς προς τα Ηλύσια Πεδία, έχοντας αφήσει προ πολλού πίσω τον Ολάντ, αλλά σκόνταψε στα χαμηλότερα ένστικτά του. «Προσοχή στις αναταράξεις», ήταν ο υπότιτλος. «Αρκεί να έβλεπε κανείς το σαστισμένο βλέμμα των ελεφάντων που παρακολουθούσαν στο Μπουρζέ τον «διανομέα πίτσας» να μεταμορφώνεται σε πολιτικό ηγέτη», σχολίασε ο Σερζ Ραφί στον «Nouvel Observateur».

Ο Ολάντ ξεκίνησε καλά. Το αποδεικνύει η αγωνία με την οποία βάλθηκε η κυβερνώσα Δεξιά να του επιτίθεται – «μέτριος», «σαχλός», «Αϊ-Βασίλης», «αλαζών», «υποψήφιος της ντρόγκας των δημόσιων δαπανών»… Το αποδεικνύει ο λόγος που άρθρωσε, ένας λόγος τοποθετημένος σαφώς πιο αριστερά από το αναμενόμενο δεδομένης της εικόνας του ως «κεντρώου Σοσιαλδημοκράτη», αλλά σε μια Αριστερά συνετή και ρεαλιστική, που δεν αρνείται την κρίση. «Για πρώτη φορά στην Ιστορία», σχολίασε η «Liberation» χθες, την επομένη της παρουσίασης των «60 δεσμεύσεων για τη Γαλλία», «το προεδρικό πρόγραμμα του Σοσιαλιστή υποψηφίου αναλαμβάνει να υπηρετήσει πραγματικά τη σοσιαλδημοκρατία… Ο Φρανσουά Ολάντ τολμά τον ρεαλισμό και την Αριστερά ταυτόχρονα, μιλά τη γλώσσα της αλήθειας και διακόπτει επιτέλους την ατέρμονη ταλάντωση μεταξύ ψευδοαριστερού λόγου με συντηρητικές προθέσεις και σοσιαλφιλελευθερισμού στην οποία μας είχαν τόσο συνηθίσει οι προκάτοχοί του». Ο Ολάντ προτείνει ισοσκελισμό του προϋπολογισμού έως το 2017 με την εξοικονόμηση 29 δισεκατομμυρίων ευρώ από την κατάργηση φοροαπαλλαγών για τους έχοντες, τις μεγαλοεπιχειρήσεις και τις τράπεζες• και παράλληλα νέες δαπάνες 20 δισεκατομμυρίων ευρώ για την παιδεία, τη στέγαση, την υγεία, την απασχόληση.

ΓΚΑΛΟΠ. Η τελευταία δημοσκόπηση θέλει τη διαφορά του από τον Νικολά Σαρκοζί να αυξάνεται: στον πρώτο γύρο ο Ολάντ αποσπά ένα 31% των ψήφων έναντι 25% του Σαρκοζί, 17% της ακροδεξιάς Μαρίν Λεπέν και 15% του κεντρώου Φρανσουά Μπαϊρού. Στον δεύτερο γύρο, ο Ολάντ κατατροπώνει τον Σαρκοζί με 60%-40%. Το περασμένο Σαββατοκύριακο ο γάλλος πρόεδρος φέρεται να αναφέρθηκε για πρώτη φορά από τη Γουιάνα στο ενδεχόμενο ήττας του την άνοιξη: «Αν χάσω, σταματώ την πολιτική… Δεν θα ξανακούσετε για μένα». Η ανεργία στη Γαλλία έχει σπάσει κάθε ρεκόρ, ο αριθμός των ανέργων αυξήθηκε το 2011 κατά 5,6% φτάνοντας τους 2.870.000. Η χώρα έχασε πρόσφατα την πιστοληπτική αξιολόγηση ΑΑΑ. Σε ολόκληρη την Ευρώπη η επιδεινούμενη οικονομική και κοινωνική κατάσταση ρίχνει κυβερνήσεις. «Ο Σαρκοζί», σημειώνει ο Ντομινίκ Μουαζί, σύμβουλος του Γαλλικού Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων, στους «Financial Times», «μοιάζει ιδανική λεία για μια Αριστερά στερημένη τόσα χρόνια την εξουσία». Ο γάλλος αναλυτής εν τούτοις συνιστά να μην προτρέχουμε. Δεν προεξοφλεί καν ποιοι θα είναι οι δύο υποψήφιοι που θα περάσουν στον δεύτερο εκλογικό γύρο. Μιλά για «σασπένς» και «απόλυτη αβεβαιότητα». Δείχνει μάλιστα να το απολαμβάνει: «Η αβεβαιότητα είναι το σήμα κατατεθέν της δημοκρατίας». Σύμφωνοι – και μόνο η σκέψη όμως ότι μπορεί, εν έτει 2012, να επαναλάβει η θυγατέρα του Ζαν – Μαρί Λεπέν το κατόρθωμα του πατρός της το 2002, την πρόκριση στον δεύτερο γύρο, είναι το σήμα κατατεθέν του τρόμου.