Ο γερμανός φιλόσοφος Μάρτιν Χάιντεγκερ σε επιστολή του στον φίλο του Ευγένιο Φινκ έγραφε το 1966: «Η έναρξη της δυτικής σκέψης προετοιμάστηκε με τη φιλοσοφία από τους Ελληνες». Παρότι έχουν περάσει σαράντα χρόνια, τα λόγια του Χάιντεγκερ δεν έχουν χάσει τίποτε από την αλήθεια και την επικαιρότητά τους. Φυσικά, οι σκέψεις αυτές αφορούν τη μοίρα της φιλοσοφίας, δηλ. της σκέψης που δεν είναι άλλη από τη «μοίρα» του δυτικού πολιτισμού. Η συζήτηση στην Ελλάδα γύρω από θέματα του πολιτισμού, της φιλοσοφίας, της επιστήμης και της τέχνης, όταν δεν είναι υποτονική, είναι εμφανώς ξένη προς κάθε παρόμοια προβληματική. Από την άποψη αυτή μοιάζει λίγο αταίριαστο να προτάσσονται τα λόγια του γερμανού στοχαστή Μάρτιν Χάιντεγκερ σε ένα άρθρο για το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Μεταπολίτευση.

Προϋπόθεση της αυθεντικής σκέψης (και της πολιτικής) είναι το άνοιγμα στον κόσμο. Εν προκειμένω και όσες επιφυλάξεις και αν διατυπώσει κανείς, ο «κόσμος» από τον οποίο η ελληνική κοινωνία απομονώθηκε σε σημείο ασφυξίας είναι η Δύση. Είναι ο κόσμος αυτός (η Δύση) που αναγνωρίζει ρητά τους άρρητους δεσμούς με την ελληνική παράδοση ως καταγωγικής αφετηρίας. Μετά την είσοδο στη Μεταπολίτευση και κάτω από τη δεσπόζουσα θέση που κατείχε μια ιδιόρρυθμη «πολιτική», δηλ. κομματική ομιλία, κάθε μορφή διαφορετικής σκέψης βρισκόταν στο περιθώριο.

Ετσι το πρόταγμα, η αυθεντική αγωνία στοχαστών του διαμετρήματος του Κορνήλιου Καστοριάδη μάλλον δεν απασχόλησαν σοβαρά ούτε το πολιτικό προσωπικό της χώρας ούτε το ΠΑΣΟΚ.

Η Ελλάδα από πολύ νωρίς ετέθη σε άλλο πλαίσιο, αυτό του ασιατικού δεσποτισμού. Για την πολιτική ανέλιξη εκτιμήθηκαν προσόντα όπως η διαπλοκή, η ευτελής δημαγωγία, η κολακεία του πλήθους, η ευκαμψία, η ανελευθερία της σκέψης, ο λαϊκισμός. Στη σύγχρονη Ελλάδα η κάθετη πτώση της ποιότητας του πολιτικού και διοικητικού προσωπικού συνέτεινε στο να καταντήσει η ελληνική κρατική μηχανή διεφθαρμένη και αναποτελεσματική.

Διαγράφεται η ζοφερή προοπτική μιας οικονομικά χρεοκοπημένης, διοικητικά διαλυμένης χώρας που ζούμε σήμερα και που τόσο πολύ βολεύει σχεδόν τους πάντες.

Η πολιτική μεθοδολογία, η οποία προηγείται του διοικητικού εκσυγχρονισμού, του οικονομικού εξορθολογισμού και της μεταβολής της νοοτροπίας, είναι το ζητούμενο.

Δηλαδή, όχι απλώς η οριστική Εξαφάνιση του διαρκούς αναγεννώμενου, υπό νέες μορφές, ασιατικού δεσποτισμού, με τις πελατειακές, ευνοιοκρατικές, αναξιοκρατικές εκφάνσεις του, αλλά η ανεύρεση του μοχλού που θα προκαλέσει αυτή τη ριζική ανατροπή.

Βάση του όλου ζητήματος και αφετηρία αποτελεί η ριζική – όχι με επανεμφανίσεις υπό διαφορετικά προσωπεία παλαιοκομματικών στοιχείων – πολιτική μεταβολή. Μεταβολή που θα φέρει στο προσκήνιο άλλα πρόσωπα, με άλλο σύστημα αξιών και σκοπούς ευρύτερους του ατομικού τους συμφέροντος.

Ο Οδυσσέας Καρβούνης είναι νομικός, γραμματέας ΤΟ ΠΑΣΟΚ Θεσπιών Βοιωτίας

Τελευταία Νέα