Οπου καπνός, φωτιά. Οπου χειµώνας και ποταµός, οµίχλη. Οπου ναυτικοί και πλοία, γλάροι. Η περίπτωσή µας, βέβαια, κάπως διαφορετική – λιγότερο ταξιδιάρικη, ίσως όµως πιο ροµαντική. Στον ήσυχο ποταµό Γιαµούνα, τον παραπόταµο του Γάγγη που διαρρέει το Δελχί και την Αγκρα και που δεν κατάφερε να ξεφύγει από την πανταχού παρούσα µόλυνση, οι «ναυτικοί» είναι δυο φτωχοί Ινδοί που µες στην παγωνιά κίνησαν µε το ξύλινο πλοίο τους για µια απόδραση από την πολύβουη πόλη. Θαρρούσαν πως θα ‘ταν οι δυο τους, να πουν τα δικά τους κουκουλωµένοι µέσα στην πάχνη. Λογάριαζαν όµως χωρίς τον ξενοδόχο – ή πιο σωστά τους ξενοδόχους. Με λίγα ψίχουλα, εκατοντάδες πουλιά προθυµοποιήθηκαν να τους κρατήσουν συντροφιά στην πρωινή βαρκάδα τους.