Ο «πολύς» Πολ Τόμσεν του ΔΝΤ μοιράζει τους τελευταίους μήνες τον χρόνο του ανάμεσα σε Ελλάδα και Πορτογαλία. Αυστηρός εκ καθήκοντος, λέει και την καλή του την κουβέντα όταν βλέπει το σωστό.

Να, για παράδειγμα, στις 12 Αυγούστου δήλωνε από τη Λισαβώνα ότι ήταν «πολύ θετική η αποτίμηση για την πορεία της πορτογαλικής οικονομίας». Και δεν έμεινε σε αυτό: προέβλεψε ότι η χώρα δεν θα χρειαζόταν δεύτερο πακέτο βοήθειας και ότι θα κατάφερνε να βγει στις αγορές για δανεικά το 2013

Χθες, μόλις δύο μήνες αργότερα, ο Πέντρο Κοέλιο, πρωθυπουργός της αδελφής Πορτογαλίας, ανακοίνωσε νέα μέτρα. Δεν χρειάζεται να τα καταγράψω – είναι τα μέτρα με τα οποία εγκαινίασε το δικό μας Μνημόνιο ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Δηλαδή κομμένος ο 13ος και ο 14ος μισθός, πετσοκομμένες οι συντάξεις και άλλα τέτοια, πασίγνωστα σε όλους τους Ελληνες.

Γιατί όλα αυτά; Διότι η «χώρα-θαύμα» του Αυγούστου έγινε το «κακό παιδί» του Οκτωβρίου. Ξαφνικά, ο κ. Τόμσεν ανακάλυψε ότι η Πορτογαλία «δεν πιάνει τους στόχους» – και όλα τα σχετικά που εμείς τα ζούμε μήνες τώρα…

Αυτομαστίγωση

Και το ωραίο είναι ότι εμείς έχουμε φτάσει να αυτομαστιγωνόμαστε – και να ανεβάζουμε στην κορυφή της δημοτικότητας τους υπουργούς που οδύρονται επειδή δεν ακολουθούμε κατά γράμμα τη συνταγή του κ. Τόμσεν.

Διότι η Πορτογαλία δεν έχει σχέση με εμάς. Αυτοί τα έκαναν όλα «σωστά». Και διακομματική συναίνεση πέτυχαν και σκληρά μέτρα λιτότητας πήραν με ενθουσιασμό. Αλλά ο έρμος ο λογαριασμός πάλι δεν βγαίνει – για τον ίδιο λόγο που δεν βγαίνει και στην Ελλάδα: οι περικοπές φέρνουν ύφεση και οι οικονομίες παγιδεύονται σε ένα «σπιράλ θανάτου».

Και πώς θα βγούμε από αυτό; Αν ήξερα, προφανώς δεν θα ήμουν εδώ. Αλλά δεν ξέρουν ούτε εκείνοι που μας κυβερνούν. Και κυρίως δεν ξέρει – ούτε θέλει να μάθει – ο Πολ Τόμσεν.

Τελευταία Νέα