Εσωτερικοί αντίπαλοι

Γκρίνια, γκρίνια, γκρίνια…

Η περίπτωση του Κοστάντσο είναι από αυτές που παίρνει έναν παίκτη από κάτω. Συνέβη στο Λιμάνι και το ’87 με τον Καζιμιέρσκι. Hρθε, τότε, ο Πολωνός με περγαμηνές, έφαγε τρία μπαλάκια στην πρεμιέρα από τη Λάρισα και πάπαλα. Η μεταγραφή είχε καεί. Βέβαια, τότε δεν υπήρχαν facebook και twitter να γράφει ο κάθε ένας το κοντό του και το μακρύ του, να στολίζει κάποιον ποδοσφαιριστή με όλα τα κοσμητικά επίθετα του κόσμου ή να σκαρώνει ανέκδοτα. Το βλέπουμε τώρα με τον αργεντινό γκολκίπερ και είναι αλήθεια πως οι οπαδοί δεν αποδοκιμάζουν απλώς, αλλά πήραν στο ψιλό τον τερματοφύλακα του Ολυμπιακού. Και όταν έρχεται αυτό, τότε το μέλλον μοιάζει άδηλον… Γιατί με τους «εσωτερικούς αντιπάλους» δύσκολα τα βγάζεις πέρα.

Ο Παναθηναϊκός αντιμετώπισε παρόμοια περιστατικά στο πρόσφατο παρελθόν. Ο Λουκάς Βύντρα, για παράδειγμα, έκανε πολλά χρόνια να αποτινάξει από πάνω του την ταμπέλα του γκαφατζή. Είτε ως δεξιός μπακ είτε ως σέντερ μπακ, ο Πράσινος αμυντικός έκανε λάθη και του κόλλησαν την ταμπέλα του… επικίνδυνου! Ε, αν ένας βγει γκαντέμης, πώς θα ορθοποδήσει; Πάντως, ο Βύντρα πιο πολύ με το πάθος και λιγότερο με την τεχνική του, σταδιακά πείθει για τη χρησιμότητά του. Αντίθετα από τον Γκαλίνοβιτς – ο σούπερ Μάριο έκανε λάθη σε παλαιότερο ευρωπαϊκό παιχνίδι του ΠΑΟ, ήρθε απέναντι στη δυσπιστία της εξέδρας και από τον αγωνιστικό χώρο βρέθηκε στο λογιστήριο για τα περαιτέρω. Τώρα κάνει μια νέα αρχή, αμφιλεγόμενη ίσως, καθώς κάποια σφάλματα κάνουν μπαμ μετά τις αρχικές καλές εντυπώσεις με τη φανέλα της Κέρκυρας.

Από κοντά και ο Σπυρόπουλος. Κόστισε πολλά στον ΠΑΟ κάποιο χειμώνα στο παρελθόν, έκανε ορισμένες θεαματικές κούρσες, δυσκολεύεται ωστόσο να βρει ρυθμό και στις τάξεις των οπαδών γίνεται αυτόματα η σύγκριση με τους δυνατούς ακραίους μπακ αλλοτινών εποχών. Αυτός που μάλλον ξεπερνά τις γκρίνιες, είναι ο Σαλπιγγίδης. Επέστρεψε στον αγαπημένο του ΠΑΟΚ, οι φανατικοί δεν λησμόνησαν την αποχώρησή του, είχαν ενστάσεις, όσο όμως παίζει καλά ο φορ η αμφισβήτηση θα μειώνεται.